കൂരാചുണ്ടിലെ ന്യുഇയർ രാവ് [മീര വിശ്വനാഥ്] 457

ജീപ്പിന്റെ ഹെഡ് ലൈറ്റ് ഓഫാക്കിയപ്പോൾ അവിടെമാകെ കൂരിരുട്ടിൽ മുങ്ങി… നബീൽ മൊബൈലിന്റെ വെളിച്ചത്തിൽ ഉമ്മയോട് തൊട്ടടുത്തുള്ള പാറക്കല്ലിൽ കയറി കാട്ടിലേക്ക് വശമായി ഇരിക്കാൻ പറഞ്ഞു.

” നീ അങ്ങോട്ട് മാറി നിക്ക്… ” നസീമ ജാള്യതയോടെ പറഞ്ഞു.

“വേഗം തീർക്ക് ന്റെ ഉമ്മാ… പിള്ളേർ കളിക്കാതെ, ആന ഇറങ്ങുന്ന സമയമാണ് വേഗം ഇവിടുന്ന് സ്ഥലം കാലിയാക്കണം…ഞാൻ ഉള്ളതാണ് ഇപ്പൊ പ്രശ്‌നം” നബീൽ അരിശത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“പടച്ചോനെ…. എന്നാ വേണ്ട…. നീ അങ്ങോട്ട് നോക്കിക്കോ…ഞാൻ ഇതൊന്ന് അഴിക്കട്ടെ..” നസീമ കാല് അൽപ്പം വിടർത്തി ഷെഡി ഊരാൻ തുടങ്ങി..

” ഷെഡി മാത്രം ഊരിയാൽ മതി. അടിപ്പാവാടയൊക്കെ അവിടെ തന്നെ ഇരുന്നോട്ടെ… വേഗം നോക്ക്… ”

അവൻ ആകജ്ഞാപിച്ചു..

നസീമ അപ്പോഴേക്കും ഷെഡി ഊരി ഉക്കിച്ചിരുന്നു കഴിഞ്ഞിരുന്നു… അതിശക്തമായ മൂത്രശബ്ദത്തോട് കൂടെ അവളുടെ വണ്ണിച്ച തുടകൾക്കിടയിലൂടെ മൂത്രപ്രവാഹം ഉണ്ടായി. നബീലിന് പക്ഷെ ആ സമയത്ത് വേണ്ടാത്ത ചിന്തകൾ ഒന്നും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഉമ്മ അനുഭവിക്കുന്ന മാനസീക ബുദ്ധിമുട്ട് അവന് മനസിലാക്കാൻ കഴിയുമായിരുന്നു…

“നബൂ… ഇച്ചിരി വെള്ളം കിട്ടുമോ… വണ്ടിയിൽ ഇല്ലേ ബോട്ടിലിൽ…” ഒരു മിനിറ്റിൽ കൂടുതൽ നേരം മൂത്രം ഒഴിച്ച സംതൃപ്തിയിൽ അവൾ നബീലിനോട് ചോദിച്ചു..

“ഞാൻ എടുത്ത് വരാം… സൂക്ഷിക്കണേ ഇരിക്കുമ്പോൾ… ” നബീൽ ജീപ്പിലേക് കയറി ബോട്ടിൽ വെള്ളം എടുത്ത് ഉമ്മയുടെ അരികിലേക്ക് നടന്നു..

“ഇതിൽ കുറച്ചേ ഉള്ളൂ… ”

“ഇങ്ങള് ഉള്ളത് വെച്ച് അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ് ഉമ്മാ… ബാക്കി വീട്ടിൽ എത്തിയിട്ട് കഴുകാം…” മൊബൈലിന്റെ വെട്ടത്തിൽ നസീമയുടെ കുന്തിച്ചിരുത്തം നബീൽ സൈഡിൽ നിന്ന് നോക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

നസീമ അപ്പോൾ ഒരു കയ്യിൽ മടക്കിപ്പിടിച്ച ഷെഡി എന്ത് ചെയ്യും എന്നറിയാതെ വിഷമിച്ചു നിൽക്കുകയായിരുന്നു..

“അതിങ് താ… ”

നബീൽ കൈ നീട്ടി… അല്പം ജാള്യത തോന്നിയെങ്കിലും അവൾക് വേറെ വഴി ഇല്ലായിരുന്നു. അവൾ വേഗം ഷെഡി അവന് കൈമാറി. ഉള്ള വെള്ളം കൊണ്ട് അവിടെമാകെ ഒന്ന് നനച്ചതിന്റെ ശേഷം നസീമ എണീറ്റ്‌ പാറക്കെട്ടിൽ നിന്നും താഴേക്ക് വന്നു..