കൂട്ടുകാരന്റെ വീട്ടിൽ [Wizard] 1572

അതെല്ലാം കേട്ട് നിൽക്കുന്ന സരളയുടെ മുഖത്തേക്ക് റാഷി ഇമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു. അവൻ്റെ ആ നോട്ടം അവളെ ആകെ ചൂളിപ്പിച്ചു.

റാഷി: എന്താ സരളമ്മേ കഴിക്കാൻ ഉള്ളത്? അവർ രണ്ടാളും അപ്പവും വടയുമൊക്കെ നന്നായി വെട്ടി വിഴുങ്ങി. എനിക്ക് ഈ അമ്മേടെ അപ്പോം വടയും ആണ് ഇഷ്ടം. അത് കൊണ്ട് ഞാനൊരു കാലിച്ചായ മാത്രേ കുടിച്ചുള്ളൂ.

“ഇവിടെ അപ്പോല്ല, നല്ല ദോശയും സാമ്പാറും ചട്ണിയും ആണ് ഞാൻ ഉണ്ടാക്കിയത്” അവൻ്റെയാ ദ്വായർത്ഥ പ്രയോഗത്തിൽ ചൂളിക്കൊണ്ട് സരള.

“എങ്കിൽ എടുക്ക് സരള കുട്ടീ..നമുക്ക് ഒരുമിച്ചിരുന്ന് കഴിക്കാം, ഇന്നീ സെറ്റ് സാരിയിൽ കല്യാണ പെണ്ണിനെ പോലെ ഒന്നൂടെ സുന്ദരി ആയിട്ടുണ്ടല്ലോ” എന്ന് അവൻ.

അങ്ങനെ സരളയും റാഷിയും പ്രാതൽ കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. ഡെയിനിങ് ടേബിളിൻ്റെ സിംഗിൾ സീറ്റ് ഭാഗത്തു ആണ് സരള ഇരിക്കുന്നത്. തൊട്ടടുത്ത സീറ്റിൽ റാഷിയും.

ഉള്ളിൽ ടെൻഷനും മറ്റെന്തക്കെയോ ആകുലതകളും നിറയുന്നത് പോലെ സരളക്ക് തോന്നി. അത് കൊണ്ട് തന്നെ ഫുഡ്‌ കഴിക്കുമ്പോൾ അവൾ അവനോട് കൂടുതൽ ഒന്നും സംസാരിക്കാതെയാണ് ഇരിക്കുന്നത്.

“അമ്മേടെ മോൻ പറഞ്ഞത് കേട്ടായിരുന്നോ, റാഷിക്കാനേ നല്ലോണം നോക്കണമെന്ന്. അതായത് പ്രത്യേകം പരിഗണിക്കണമെന്ന്. വേണോങ്കിൽ അവനെനിക്ക് നിങ്ങളെ കെട്ടിച്ചും തരും. അത്രക്ക് വിശ്വാസമാ എന്നെ” അവളുടെ മൗനത്തെ മുറിച്ചു കൊണ്ട് റാഷി.

സരള: അഹ്, അത് പിന്നെ അവൻ്റെ കൂട്ട്കാരൻ അല്ലേ നീ, ആ പരിഗണനയൊക്കെ തരുന്നും ഉണ്ടല്ലോ ഞങ്ങൾ.

“അതൊന്നും പോരെന്നാ അവൻ പറഞ്ഞതിൻ്റെ പൊരുൾ. നല്ല സ്പെഷ്യൽ ട്രീറ്റ് തന്നെ കൊടുക്കണോന്ന്” റാഷിയുടെ കാൽ വിരലുകൾ സരളയുടെ കാൽ പാദത്തിൽ ഉരഞ്ഞ് കൊണ്ടിരുന്നു.