കൂട്ടുകാരന്റെ മമ്മി [ഏകലവ്യൻ] 1157

ജോമോൻ : ആ അത് ശെരിയാ..
അതും പറഞ്ഞവൻ മമ്മിയുടെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കി
ജോമോൻ : മമ്മിയെന്താ ഇങ്ങനെ ഇരിക്കുന്നെ.?
ആൻസി : പിന്നെ മനുഷ്യനിവിടെ ഇരിക്കാൻ പറ്റണ്ടേ..
മമ്മിയുടെ ഇരുത്തം ചന്തു ആദ്യമേ കണ്ടെങ്കിലും അവളെ ഒന്നൂടെ നോക്കി ജോമോനെയും നോക്കി ചിരിച്ചു.
ജോമോൻ : മമ്മിയുടെ ഈ പെർഫ്യൂം തീർന്നില്ലേ??
ആൻസി : ഇല്ല എന്തെ പിടിച്ചില്ലേ?”
ജോമോൻ : ഇല്ല..
മുഖം നേരെ തിരിച്ചു കൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു.
ആൻസി : നിനക്കോ ചന്തു??”
ചന്തു : എനിക്കിഷ്ടമായി..
ആൻസി : കണ്ടോ…
മകനോട് മുഖം ഗോഷ്ടി കാണിച് അവളല്പം ചന്തുവിനോട് ചേർന്നു. അതവന് ഒരു ബോണാസായിരുന്നു.
ജോമോൻ : ചേട്ടാ സത്യം പറഞ്ഞാൽ എനിക്ക് ഒക്കാനം വരും. ചേട്ടൻ സഹിച്ചോ..!”
ആൻസി : ഓ പിന്നേ സഹിക്കാനൊന്നുമില്ല അല്ലേടാ??”
ചന്തു : ഇല്ല
ആൻസി വീണ്ടും മകനെ നോക്കി ഗോഷ്ടി കാണിച്ചു. മൂവരും ചിരിച്ചു. ഓട്ടോ ഹൈവയിൽ കയറിയപ്പോഴാണ് കുലുക്കമില്ലാത്ത ഒരു സുഖം കിട്ടിയത്. പക്ഷെ അവൾ കൈകൾ പിൻവലിക്കാതെ അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നു. കാറ്റടിച്ചു അവളുടെ മാറിൽ നിന്നു സാരി തെന്നുന്നത് ആൻസിയുടെയും ചന്തുവിന്റെയും ശ്രദ്ധയിൽ പെട്ടു. വീണ്ടും തെന്നുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ആൻസി കയ്യെടുക്കാൻ ശ്രമിച്ച സമയം ചന്തു ആ സാരിയിൽ പിടിച്ചു ചുമലിലേക്ക് കയറ്റി വച്ചു കൊടുത്തു. ജോമോൻ അത് കണ്ടില്ല. ഇരുവരുടെയും കണ്ണുകൾ ഉടക്കി. ചന്തുവിന്റെ ആ നീക്കത്തിൽ ആശ്ചര്യപ്പെട്ട ആൻസി വാത്സല്യ കണ്ണുകളോടെ അവനോട് ചിരിച് തോളിൽ പിടിച്ച് തന്നോട് ചേർത്തു. അവളുടെ കക്ഷം അവന്റെ തോളിൽ അമർന്ന് വലതു മുല അവന്റെ കയ്യിൽ ഞെരുങ്ങി. ഇങ്ങനെയുള്ള മക്കൾ ഉണ്ടാവുമ്പോൾ അമ്മമാർക്ക് ഇനിയെന്തു വേണം എന്ന ഭാവത്തോടെ ചന്തുവിനെ നോക്കിയപ്പോൾ ചന്തു മമ്മിയുടെ സ്പർശന സുഖം അനുഭവിച്ചു പുറത്തേക്ക് നോക്കിയിരുന്നു. സ്കൂൾ വേഗം എത്തല്ലേ ന്നു പ്രാർത്തിച്ചുകണ്ണടച്ചു തുറന്നപ്പോൾ കൃത്യമായി ഓട്ടോ സ്കൂൾ കോമ്പോണ്ടിൽ കയറി. വണ്ടി നിർത്തിയതും ജോമോൻ ചാടിയിറങ്ങി. പുറകെ ആൻസിയും ചന്തുവും.
കുരുത്തക്കേടൊന്നും ഒപ്പിക്കാതെ, ക്ലാസ്സ്‌ കഴിഞ്ഞ് കറങ്ങി നടക്കാതെ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് വരണമെന്ന് പറഞ്ഞു കൊണ്ട് അവരെ പറഞ്ഞയച്ച ശേഷം ആൻസി ഓട്ടോയിൽ തിരിച്ചു.
ഒരു പീരിയഡ് വൈകിയാണ് ചന്തുവും ജോമോനും ക്ലാസ്സിൽ കയറിയത്. തോളിൽ തങ്ങി നിന്ന മമ്മിയുടെ മണം മതിയായിരുന്നു ചന്തുവിന് അന്നത്തെ ക്ലാസുകൾ തീർക്കാൻ. വൈകുന്നേരം ജോമോനും ചന്തുവും