കൂട്ടുകാരന്റെ മമ്മി [ഏകലവ്യൻ] 1157

തൊണ്ട വരണ്ടെങ്കിലും അവൻ അങ്ങനെ പറഞ്ഞു. പൊടുന്നനെ പുറത്ത് ആർത്തലച്ചു കൊണ്ടു പെയ്യാൻ തുടങ്ങിയ മഴയുടെ ശബ്ദം ഇരമ്പിയാർത്തു.
ചന്തു : സന്ധ്യ മുതൽ മേഘങ്ങൾ മൂടിയിട്ടും ഇപ്പഴാ മഴ പെയ്യുന്നത്..
ആൻസി : മ്മ്..
തണുത്തു തുടങ്ങുന്ന കാലാവസ്ഥയിൽ ആത്മാക്കളെ പോലെ ആ വരാന്തയിൽ തണുപ്പ്‌ നിറയാൻ തുടങ്ങി.
ആൻസി : തണുക്കുന്നുണ്ടല്ലേ??”
ചന്തു : മമ്മി നല്ല ചൂടാ..
മുഖം നോക്കാതെ അവൻ അത് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് അവന്റെ കൈയെടുത്തു മടിയിൽ വച്ചു പിടിച്ചതിന്റെ ബോധം അവൾക്ക് വന്നത്. ഇപ്പൊ കൈ വിടുവിക്കുന്നത് ശെരിയല്ല എന്നോർത്ത് അവൾ അങ്ങനെ തന്നെ ഇരുന്നു. അവന്റെ കൈ മാറോട് ചേർത്തു പിടിച്ചിരുന്നപ്പോൾ അവളറിയാതെ അതിലൊരു സുഖം മനസ്സ് കണ്ടെത്തിയിരുന്നു.
അതിനെന്താ ചന്തുവല്ലേ.. മകനോടെന്നപോലെ മറയില്ലാതെ ഇടപഴകിയിട്ടും മച്ചിൽ വച്ച് അറിയാതെ അവന്റെ ഉണ്ണികുട്ടനിൽ തൊട്ടു പോയിട്ടും എന്തെങ്കിലും ഒരു മോശം പെരുമാറ്റം അവന്റെ ഭാഗത്തു നിന്നുണ്ടായിട്ടുണ്ടോ?? സ്നേഹിക്കുകയല്ലാതെ.. ഹുക്കുകൾ വരെ ഇട്ടു തന്നു. ഓരോ കാര്യങ്ങൾ അവളുടെ മനസിൽ കയറി വന്ന സമയം ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരിയോടെ അവളവനെ നോക്കി. ചുറ്റിലും കണ്ണുകൾ പായിച്ചു കൊണ്ട് പാവത്തെ പോലെയവൻ ഇരിക്കുന്നത് കണ്ട് അവൾക്ക് ചന്തുവിനോടുള്ള ഇഷ്ടം കൂടി കൂടി വന്നു.
ആൻസി : മോനു… എന്താ ആലോചിക്കുന്നേ??
ചന്തു : ഒന്നുമില്ല മമ്മി..
ആൻസി : ചൂട് കിട്ടുന്നുണ്ടോ??
ചന്തു : നല്ല ചൂട്..!
കൊച്ചു കുട്ടികൾ പറയുന്നത് പോലെ ചിരിച്ചുകൊണ്ടവൻ പറഞ്ഞു.
ആൻസി : അയ്യട…!
അവൾ കൈ മാറ്റാതെ തന്നെ മറു കൈ കൊണ്ട് അവന്റെ കവിളിൽ കിള്ളി. ആ സമയം ഡ്യൂട്ടി ഡോക്ടർ പുറത്തു വന്നു. ആൻസി ആകാംഷയോടെയും ചന്തു നിരാശയോടെയും എഴുന്നേറ്റു.
ഡോക്ടർ : ഹി ഈസ്‌ ഗോയിങ് ടു ബി ഓൾറൈറ്റ്. പതിനഞ്ചു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞ് റൂമിലേക്ക് മാറ്റാം.
ആൻസി : ഓക്കേ. താങ്ക് യൂ..
ആ സമയം ചന്തു ബാക്കി രണ്ട് മരുന്നുകളും വാങ്ങി ബാക്കി കാര്യങ്ങളൊക്കെ ചെയ്ത്. ജോമോന്റെ കൂടെ തന്നെ ആൻസിയും ചന്തുവും റൂമിലേക്ക് മാറി.