കൂട്ടുകാരന്റെ മമ്മി [ഏകലവ്യൻ] 1157

നാട്ടിൽ കിട്ടിയ നല്ലൊരു കൂട്ടാണ് ചന്തു. കൗമാരം കയ്യേറുന്ന ഈ പ്രായത്തിലെ കുസൃതികളും വികൃതികളും തനിക്ക് നന്നേ അറിയാം. താൻ വേണം രണ്ടു പേരെയും നല്ലപോലെ വളർത്താൻ എന്ന ചിന്ത അവളിൽ കടന്നു വന്നു.
ഇരുട്ട് പടരുന്ന വഴിയിലൂടെ ചന്തു പതിയെ വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അവനും ജോമോനെ പോലെ ഒറ്റമകനാണ്. അച്ഛനും അമ്മയും വിദേശത്താണ്. അവനെ ഇവിടെ മുത്തച്ഛന്റെയും മുത്തശിയുടെയും പക്കൽ ഏല്പിച്ച് അവന്റെ ആറാം വയസ്സിൽ അവർ വിദേശത്തേക്ക് പോയി.
സാധരണ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് നടക്കാറുള്ള ചന്തു അന്ന് പതിയെ ആണ് നടന്നത്. മനസ്സിൽ എന്തോ നഷ്ടപെട്ടത് പോലെയവന് തോന്നി. അന്തരീക്ഷത്തിലുള്ള ചെടികളുടെയും പൊടികളുടെയും മണം അവനെ ആസ്വസ്ഥാനക്കിയിരുന്നു.
അതേ അത് തന്നെ.. മമ്മിയുടെ…. ആൻസിയാന്റിയുടെ മണം..! വേണ്ട മമ്മി എന്നു തന്നെ വിളിക്കാം. അവർ തന്നെയല്ലേ അങ്ങനെ വിളിക്കാൻ പറഞ്ഞത്. മമ്മിയുടെ മണം..! അതിനു എന്തോ ഒരു ലഹരി ഉണ്ടെന്ന് അവനു മനസിലായി. അതോർക്കുമ്പോൾ അവന്റെ അരയിൽ ചുരുണ്ടു നിൽക്കുന്ന കുഞ്ഞു സുന കുട്ടൻ ബലം വക്കുന്നത് പോലെ. അതാവനൊരു ഞെട്ടൽ ഉണ്ടാക്കി. ആ കാഴ്ച. ആദ്യമായാണ് അങ്ങനൊരു കാഴ്ച അവൻ കാണുന്നത്. സാധാരണ ആശുപത്രികളിലും മാസികകളിലും കുഞ്ഞിനെ മൂലയൂട്ടുന്ന പെണ്ണുങ്ങളുടെ മാറിന്റെ പാതി മറഞ്ഞ ഭാഗമാണ് അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്ന സ്ത്രീകളുടെ മാറ്. എന്നാൽ അതിലുള്ളത് പോലെയൊന്നുമല്ല ഇപ്പോൾ കണ്ടത്. അതിലൊക്കെ അമ്മിഞ്ഞകൾ അൽപം താണ് നിൽക്കുന്നുണ്ട്. പക്ഷെ ഇത് ഉരുണ്ടു മുഴച്ചു നിൽക്കുന്നു. ഇനി ഇങ്ങനെയാണോ ശെരിക്കും ഉണ്ടാവുക. ബ്ലൗസ് മാറിയാൽ അത് താണ് പോകുമോ അതോ ഇപ്പോ കണ്ടത് പോലെ ഉയർന്നു നിൽക്കുമോ..?
ചന്തുവിന് അതൊരു കൗതുകമായി മാറി. അതിനെ കുറിച്ചറിയാൻ. അതോർത്തു കൊണ്ട് വീട്ടിലെത്തി. അവന്റെ ട്രൗസർ കൂടാരമടിച്ചിരുന്നു. അവൻ അതിൽ ശ്രദ്ധിച്ച് പടിമ്മൽ കയറിയപ്പോഴേക്കും മുത്തശ്ശി പുറത്തു വന്നു. അവനത് മുത്തശ്ശി കാണാതെ മറച്ചു പിടിച്ചു.
“എന്താ ചന്തു ഇത്.. ഇത്രയും വൈകി വരരുത് എന്ന് ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടില്ലേ..”
“അത് മുത്തശ്ശി.. കളി കഴിഞ്ഞ് ജോമോന്റെ വീട്ടിൽ കയറി. അവിടുന്ന് മമ്മി… അല്ല ആന്റി ടാങ്ക് തന്നു..”
“എന്നും നി അവിടെ കയറാറില്ലെ.. ഇന്നെന്താ വൈകിയത്..??
“ഒന്നുല്ല..”
“മ്മ് ഇനി ഇങ്ങനെ വൈകരുത് കെട്ടോ.. ഇല്ലെങ്കിൽ ഞാൻ നിന്റെ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞുകൊടുക്കും..”
“അയ്യോ വേണ്ട.. ഇനി വൈകില്ല..”
“അല്ല നീയെന്താ പൊത്തി പിടിച്ചു നിൽക്കുന്നത്..”
ചന്തു ഒന്ന് ഞെട്ടി.
“ഒ.. ഒന്നുല്ല…”