കൂട്ടുകാരൻ്റെ പെങ്ങൾ എൻ്റെ കാമുകി [Sharath] 595

ഫോൺ താഴെ വെച്ച് ഞാൻ ജനലിലൂടെ പുറത്തേക്ക് നോക്കി. അവളുടെ മെസ്സേജുകൾക്ക് മുൻപുള്ള എന്റെ ജീവിതം അത്ര വർണ്ണാഭമായിരുന്നില്ല. ഇപ്പോൾ, ഈ ഇൻസ്റ്റാഗ്രാം മെസ്സേജുകളിലൂടെ അവളുമായി സംസാരിക്കുമ്പോൾ ഒരു പുതിയ ലോകം തുറന്നതുപോലെ തോന്നി. അവളെ വീണ്ടും കാണാനായി എന്റെ മനസ്സ് വെമ്പി. ഈ ചെറിയ സംഭാഷണങ്ങൾ പോലും എന്റെ ദിവസങ്ങൾക്ക് ഒരു പുതിയ ഉണർവ് നൽകുന്നതായി ഞാൻ അറിഞ്ഞു.

അന്ന് രാത്രി, എന്റെ പ്രതീക്ഷകൾ തെറ്റിക്കാതെ ഫോൺ വീണ്ടും വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്തു. അത് അവളുടെ മെസ്സേജ് ആയിരുന്നു! ‘പിന്നെ കാണാം’ എന്ന് പറഞ്ഞതിന് അധികം സമയം എടുത്തില്ലല്ലോ എന്നോർത്ത് എനിക്ക് സന്തോഷം തോന്നി. കാത്തിരുന്നതായതുകൊണ്ട്, ഞാൻ ഒട്ടും വൈകാതെ മറുപടി നൽകി.

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ കുറേ നേരം ചാറ്റ് ചെയ്തു. സാധാരണ കാര്യങ്ങൾ, ചിരിപ്പിക്കുന്ന തമാശകൾ, പരസ്പരം കളിയാക്കലുകൾ… സംഭാഷണം മുന്നോട്ട് പോവുകയായിരുന്നു. അപ്പോഴാണ്, അപ്രതീക്ഷിതമായി അവളുടെ അടുത്ത ചോദ്യം വന്നത്. “അല്ല, ഇയാൾക്ക് എൻ്റെ പേരറിയുവോ?”

ആ ചോദ്യം ശരിക്കും എന്നിൽ ഒരു ഇടിവെട്ട് പോലെയായിരുന്നു. സത്യത്തിൽ, എനിക്ക് അവളുടെ പേരറിയാമായിരുന്നു. പക്ഷേ, ആ നിമിഷം എത്ര ആലോചിച്ച് എടുത്തിട്ടും ആ പേര് മനസ്സിലേക്ക് വരുന്നില്ല! ഒരുതരം പരിഭ്രാന്തി എന്നെ പിടികൂടി. അറിയാമായിരുന്നു, പക്ഷേ ഓർമ്മയിൽ നിന്ന് മാഞ്ഞുപോയത് പോലെ. രണ്ടും കൽപ്പിച്ച്, മനസ്സിൽ ആദ്യം വന്ന ഒരു പേരങ്ങു പറഞ്ഞു, ഒരു രക്ഷാമാർഗ്ഗമെന്നോണം.

“സഫിയ എന്നല്ലേ? അത് മാറ്റിയിട്ടൊന്നും ഇല്ലല്ലോ?” ഞാൻ ആകാംഷയോടെ കാത്തിരുന്നു.