കോട്ടയം കൊല്ലം പാസഞ്ചർ 12 [ഉർവശി മനോജ്] 229

“ഓ .. ഇതിനൊക്കെ എന്തോന്ന് തൊലി ഗുണം … ലൈറ്റ് അണച്ചാൽ എല്ലാം ഒന്നല്ലേ .. “

“ശ്ശോ .. പതുക്കെ പറ മാഡം .. ആരേലും കേൾക്കും ”
സുനിത പറഞ്ഞു.

“ഞാനും നീയും ഒക്കെ നന്നായി കിടന്ന് കൊടുത്താണ് ഇവിടെ ജോലി ചെയ്യുന്നത് എന്ന് എല്ലാർക്കും അറിയാമെടി …”

“ആയിക്കോട്ടെ .. നമ്മൾ അത് വിളിച്ച് കൂവണ്ടാല്ലോ . ഞാൻ പോയി മാനേജർ സാറിനെ ഒന്ന് കണ്ടിട്ട്‌ വരാം .. “

“ചെല്ലടി … ചെല്ല്‌ .. അയാൾക്ക് മൂത്ത് ഇരിക്കുവാ .. “

അതും പറഞ്ഞ് സുനിതയുടെ മുറുക്കി ഉടുത്ത സാരിയിൽ കൂടി പുറത്തേക്ക് തള്ളി നിൽക്കുന്ന കൊഴുത്ത ചന്തിയിൽ ചെറുതായി അടിച്ചു കൊണ്ട് റോസ്സി മാഡം നടന്നകന്നു.

‘ മാനേജർ സുന്ദര പാണ്ഡ്യൻ ‘ .. എന്ന് വലിയ അക്ഷരത്തിൽ എഴുതി വെച്ച ഡോർ തള്ളി തുറന്ന് സുനിത അകത്തേക്ക് കയറി.

“ഉള്ളെ വാങ്കോ .. സുനിത .. എപ്പഠി ഇറിക്ക് .. സൗക്യം താനേ .. “

കൊഴുത്ത് ഉരുണ്ട ശരീരവുമായി മുന്നിലേക്ക് എത്തിയ സുനിതയെ കണ്ട സന്തോഷത്തിൽ അയാൾ ചോദിച്ചു.

“സുഖം തന്നെ സാർ .. കാര്യങ്ങള് എല്ലാം അറിഞ്ഞു കാണുമല്ലോ .. ”
സുനിത പറഞ്ഞു.

“എനക്ക് മുളു വിഷയങ്ങളും തെറിയും .. കവലപ്പെടാത് .. ഇറന്തവർകൾ പോയി വിട്ടിരിക്ക്‌ .. നിനക്കായ് എന്നിടം ഇറുക്കിറൈ സുനിതാ ”
കസേരയിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു കൊണ്ട് മാനേജർ പറഞ്ഞു.

മൗനം മാത്രം ആയിരുന്നു സുനിതയുടെ മറുപടി.

“നാൻ ഉന്നൈ പാത്ത് നാക്കലൈ വിട്ടിനാ .. ”
പതുക്കെ അവളുടെ തോളിലേക്ക് കൈകൾ വെച്ച് കൊണ്ട് അയാൾ പറഞ്ഞു.

മാനേജർ വിളിപ്പിച്ചതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യം നന്നായി അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് സുനിതയ്ക്ക്‌ തെല്ലും അതിശയം തോന്നിയില്ല. ഭർത്താവിന്റെ മരണവും ചടങ്ങുകളും ഒക്കെ കഴിഞ്ഞ് തിരികെ ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ചപ്പോൾ ഇങ്ങനെ ഒരു വിളി താൻ പ്രതീക്ഷിച്ചത് ആയിരുന്നു .. ഏകദേശം രണ്ട് മൂന്ന് ആഴ്ച്ച ആയല്ലോ തന്റെ പൂറും കൂതിയും ഇയാള് നക്കി വടിച്ചിട്ട്‌ .. പക്ഷേ അത് തിരികെ ജോലിയിൽ പ്രവേശിച്ച ഇന്ന് തന്നെ ആകും എന്ന് കരുതിയില്ല.

സാരിയും ബ്ലൗസും ചേർത്ത് തോളിൽ കുത്തിയിരിക്കുന്ന പിന്നിലേക്ക് കൈ വെച്ചു കൊണ്ട് മാനേജർ പറഞ്ഞു ,

“ഇതുക്ക്‌ എന്നാ കാങ്കറ് … ?”

ഒറ്റ കൈ കൊണ്ട് തന്നെ പിൻ ഊരി മാറ്റി ടേബിളിലേക്ക് ഇട്ട് കൊണ്ട് തോളിൽ നിന്നും പതുക്കെ സാരി വേർപെടുത്തി. പൊക്കിൾ ചുഴിയിൽ നിന്നും അല്പം ഇറക്കി കുത്തിയ സാരി തോളിൽ നിന്നും ഊർന്നു വീണപ്പോൾ തന്നെ സുനിതയുടെ കുഴിയൻ പൊക്കിളിൽ അയാളുടെ കണ്ണ് ഉടക്കി.