കൃഷ്ണമോഹനം – 7 272

ഒരോ ചുവട് നടക്കുമ്പോഴും ആ വലിയ കുണ്ണ അവളുടെ പൂറിൽ അങ്ങേയറ്റം വരെ കയറും. അതിന്റെ അറ്റം കൃഷ്ണയുടെ യോനിയുടെ ഓരോ അണുവിലും നിറഞ്ഞ് ഉരസുമ്പോൾ അവൾക്ക് ശരീരമാസകലം സുഖത്തിന്റെ തിരയിളക്കമായിരുന്നു. അവളുടെ ഉള്ളം ഉന്മാദം കൊണ്ട് തുള്ളി വിറച്ചു. അമ്മാവന്റെ കഴുത്തിൽ തൂങ്ങി, അരക്കെട്ടിൽ കാലുകൾ പിണച്ച്, വിരിമാറിലെ രോമക്കാടിൽ മുഖം പൂഴ്ത്തി, രതിസുഖത്തിന്റെ കൊടുമുടി കയറുകയാണവൾ.
നേരം പുലർന്നു തുടങ്ങി.നടുമുറ്റത്ത് (പകാശം പരന്നു തുടങ്ങി.മോഹൻ മരുമോളേയും കൊണ്ട് നടുമുറ്റത്തിറങ്ങി നിന്നു. പകൽ വെട്ടത്തിൽ അവർ, കൃഷ്ണ അമ്മാവന്റെ അരക്കെട്ടിൽ, ആ വലിയ കുണ്ണ പൂറിലൊളിപ്പിച്ച് അങ്ങനെയിരുന്നു. അയാൾ അവളുടെ പുറത്തു തഴുകി ആ വലിയ കരങ്ങൾ അവളുടെ മുഴുത്ത ചന്തികളുടെ അടിയിൽ താങ്ങി മുകളിലേക്ക് ഉയർത്തി താഴേക്കിട്ടു. അങ്ങനെ പല തവണ തുടർച്ചയായി ചെയ്തു.ഓരോ തവണ മുകളിലേക്കുയർത്തുമ്പോഴുംകമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ് കൊടിമരം പോലുള്ള വലിയ കുണ്ണയുടെ ഉരുണ്ടതല ഭാഗം വരെ അവളുടെ പൂറിന്റെ പുറത്ത് വരും പിന്നീട് അയാൾ കൈകൾ മുഴുവനായും അഴക്കുമ്പോൾ അവൾ വളരെ വേഗം താഴേക്ക് വരും, അപ്പോൾ കുണ്ണ ആ കിളുന്ത് പൂറിലേയ്ക്ക് ആഞ്ഞ് കയറും.
അവൾ തല ഉയർത്തി മുകളിലേക്ക് നോക്കി. മേച്ചിലില്ലാത്ത തുറസ്സായ നടുമുറ്റത്തിന് മുകളിൽ നീലാകാശം കാണാം.ആകാശത്ത് കൂടി കാറ്റിൽ നീങ്ങുന്ന മേഘങ്ങളേയും ചേക്കയുണർന്ന് ഭക്ഷണം തേടി പറന്നകലുന്ന പക്ഷികളേയും കാണാമായിരുന്നു. കുളിർ കാറ്റിന്റെ തഴുകലിൽ, (പിയതമന്റെ തലോടലിൽ ,(പണയ വികാര കാമ പരവശയായ അവളിലെ ഉപബോധമനസ്റ്റിലെ അറകളിലെവിടേയോ കയറി വാസമുറപ്പിപ്പിച്ച പാഞ്ചാലി – കൃഷ്ണ – ഉണർന്നു.അവൾ വിശാലമായ ഘോര വനാന്തരത്തിൽ കല്യാണ സൗഗന്ധികം പുഷ്പത്തിന്റെ അവർണ്ണനീയ സുഗന്ധത്തിൽ ആകൃഷ്ടയായി ആ മോഹന സുഗന്ധമുള്ള പൂവ് അതിയായി ആ(ഗഹിക്കുകയും, തന്റെ ഏതാ(ഗഹവും നിറവേറ്റിത്തരുന്ന രണ്ടാമൂഴക്കാരനായ ഭീമസേനനോട് അറിയിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ, വളരെ ദുർഘടവും അപകടകരവുമായ പാതകളും (പതിബന്ധങ്ങളും താണ്ടി സാഹസികമായി ആ പൂവ് തനിക്കായി കൊണ്ടുവരികയും ചെയ്ത് അതിലൊന്ന് ശപഥ പൂർത്തീകരണത്തിനായി താൻ അഴിച്ചിട്ടിരുന്ന ഇടതൂർന്ന കേശഭാരത്തിൽ ചൂടിച്ചു തന്ന ആ വീരന്റെ വിരിമാറിലമർന്ന്, അഭിമാനപുരസ്സരം പുണർന്ന് നിന്ന നിമിഷങ്ങളിൽ വിരാജിക്കുക ആയിരുന്നു. ആ മനോഹര സുഗന്ധത്തിൽ പരസ്പരം മറന്ന് പുണർന്ന് നിന്ന തങ്ങൾ പുഷ്പാലംകൃതമായ പുൽത്തകിടിയിൽ ശയിച്ചതും എല്ലാം മറന്ന് ന്ന് നീലാകാശത്തിന് കീഴിൽ രണ്ട് സ്വർണ്ണ നാഗങ്ങളേപ്പോലെ ഇഴചേർന്ന് പിരിഞ്ഞ് ഇണ ചേർന്നതുമായ (പഭാതസ്മരണകളിൽ ജീവിക്കുകയായിരുന്നു അവളിലെ കൃഷ്ണ.
“എന്റെ (പിയ ഭീമസേനാ ”
അവളുടെ മനം നിറഞ്ഞ് ആവർത്തിച്ച് വിളിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.