കുടമ്പുളിക്കു സ്തുതി 2 [Aparan] 353

മൊബൈലിൽ കണ്ണു നട്ടിരിക്കുന്ന മട്ടിലാണ് ഇരുന്നിരുന്നതെങ്കിലും ഇടം കണ്ണിലൂടെ ഷിബു ഇതു കാണുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

അപ്പോഴേക്കും ആപ്പ് ഡൗൺലോഡായി.

പിന്നെ ബാങ്ക് അക്കൗണ്ടുമായി ലിങ്ക് ചെയ്യുന്നതെങ്ങനെയെന്നു പറഞ്ഞു കൊടുത്തു. അക്കൗണ്ടു നമ്പർ അറിയാൻ വയ്യാത്തതു കൊണ്ടു അതു പിന്നെ ചെയ്യാമെന്നു ചേച്ചി പറഞ്ഞു.

ഇതിനിടെ ചേച്ചിയുടെ മാറിടം പല തവണ ഭുജത്തിലമരുന്നുണ്ടായിരുന്നു…

” ചേച്ചിക്ക് ഉറക്കം വരുന്നുണ്ടോ “

” ഇല്ലെടാ. നമുക്കു വല്ലതും മിണ്ടീം പറഞ്ഞുമിരിക്കാം. ഈ ലൈറ്റങ്ങു ഓഫാക്കിയേക്കാം “

ചേച്ചി എഴുന്നേറ്റു ഡോർ ലോക്കു ചെയ്തു ലൈറ്റ് ഓഫാക്കി. പക്ഷേ വെളിയിലെ കോറിഡോറിൽ നിന്നും വെന്റിലേഷനിലൂടെ കടന്നു വരുന്ന പ്രകാശം മുറിക്കുള്ളിൽ നിറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

” എടാ ഇങ്ങോട്ടു നോക്കല്ലേ ” ചേച്ചിയുടെ ശബ്ദം.

അങ്ങനെ പറഞ്ഞാൽ ആരും നോക്കിപ്പോകുമല്ലോ…
നോക്കി…

ചേച്ചി തിരിഞ്ഞു നിന്നു കൈ പിറകോട്ടെടുത്തു ബ്രായുടെ ഹുക്ക് വിടുവിക്കുകയാണ്.

കണ്ണുകൾ പിൻവലിക്കാൻ കഴിയുന്നതിനു മുമ്പേ ചേച്ചി തിരിഞ്ഞു.

” കണ്ടോ… നോക്കരുതെന്നു ഞാൻ പറഞ്ഞതല്ലേടാ…”

” സോറി ചേച്ചീ …ഞാനറിയാതെ….”

ചേച്ചി കസേരയിൽ വന്നിരുന്നു.

” നിനക്കിപ്പഴും പണ്ടത്തെ സ്വഭാവമൊന്നും മാറീട്ടില്ല അല്ലേ “

” ചേച്ചീ അതന്ന് അറിയാതെ…”

” ശരി. അതു പിന്നെ പ്രായത്തിന്റെയാണെന്നു വയ്ക്കാം. ഇപ്പോഴോ. നോക്കരുതെന്നു പറഞ്ഞിട്ടും നീ നോക്കി. അതപ്പോ അറിഞ്ഞോണ്ടു തന്നേ…”

” അയ്യോ ചേച്ചീ സത്യമായിട്ടും അല്ല. ചേച്ചി ഡ്രസ്സു മാറാൻ പോകുകയാണെന്നു ഞാൻ വിചാരിച്ചതേയില്ല “

” പിന്നേ… ഡ്രസ്സു മാറുന്നു… ഈ ഇട്ടോണ്ടു വന്നതല്ലാതെ വേറേ ഡ്രസ്സൊന്നും ഇല്ല…”

ങേ ! അതു ശരിയാണല്ലോ. പിന്നെ…

മുറിയിലെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തിലും മുഖത്തുദിച്ച കൺഫ്യൂഷൻ ചേച്ചി കണ്ടെന്നു തോന്നുന്നു.

” എടാ രാത്രീലു ഇതൊക്കെ കെട്ടിമുറുക്കി വച്ചിരുന്നാ എനിക്കാകപ്പാടെ അസ്വസ്ഥതയാ…”

” എന്തോന്ന്…”

” നീയെന്നാ പൊട്ടൻ കളിക്കുവാണോ. എടാ ഈ ബ്രായൊക്കെ മുറുക്കി വച്ചിരുന്നാ എനിക്കു ഒറക്കം വരത്തില്ല. അതു കൊണ്ടു ഞാനതൊന്നു അയച്ചിടുവാരുന്നു. അതാ നിന്നോടു നോക്കരുതെന്നു പറഞ്ഞേ “

” ഞാനങ്ങനൊന്നും ഓർത്തില്ല ചേച്ചീ “

പിന്നീടാണ് ബുദ്ധിയുണർന്നത്…
എന്നാ പിന്നെ ചേച്ചിക്കു ബാത്റൂമിൽ കേറി അതു ചെയ്താ പോരേ…

പക്ഷേ പറഞ്ഞതിങ്ങനെ…

” ശരിയാ ചേച്ചീ ഡ്രസ്സൊക്കെ മുറുകിയിരുന്നാ ശ്വാസം മുട്ടും “

” അതേടാ. ഞാനാണേൽ തിരുവനന്തപുരത്തൂന്ന് ഒറ്റയിരുപ്പല്ലാരുന്നോ ബസ്സേല്. പിന്നെ നേരേയിങ്ങോട്ടല്ലേ പോന്നത്. മണിക്കൂർ എത്രയായെന്നോ. ഒറ്റയ്ക്കാരുന്നേൽ ഞാനിതെല്ലാം അഴിച്ചു കളഞ്ഞേച്ചും കെടന്നേനേ…”

പെട്ടെന്നൊരു കൃസൃതി തോന്നി.