അപർണ: എനിക്ക് ദാഹിക്കുന്നു.. കുറച്ചു വെള്ളം..
അമ്മ ചിരിച്ചു.. അവളെ പിടിച്ചു എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു.. വണ്ടിയിൽ കൊണ്ട് വന്ന വെള്ളം അവൾക്ക് നൽകി..
അമ്മ: കുടിച്ചോ.. ഇത് കുടിച്ചാൽ നിന്റെ ദാഹം മാറും..
അപർണ എന്നിട്ടും ഒരു മടി കാണിച്ചു.
അമ്മ: വീട്ടിൽ എത്തുന്നത് വരെ നിനക്ക് മുള്ളാൻ തോന്നില്ല പെണ്ണേ.. ധൈര്യമായിട്ട് കുടിച്ചോള്ളൂ.
അപർണ വെള്ളം കുടിച്ച ശേഷം ഞങ്ങൾക്ക് ഒപ്പം വീട്ടിലേക്ക് വന്നു.
ഏതോ പ്രേത കളത്തിൽ വന്നത് പോലെ അവൾ വിറച്ചു നിന്നു.. ചുറ്റും മൂകത..
അവൾ വീണ്ടും മുറിയിൽ വന്നു ഇരുന്നു.. മുള്ളാൻ ഒന്നും തോന്നിയില്ലല്ലോ ഇത് വരെ. അത് എന്താ.. അത് മാറിയോ.. അതോ അവർ തന്ന ആ വെള്ളത്തിൽ എന്തേലും ചേർത്തോ… ഒന്നും അറിയില്ലല്ലോ.. എന്തായാലും ദാഹം കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്..ഇനി പോയാലോ.. അതോ അവർ തന്ന ആ വെള്ളത്തിന്റെ കുപ്പി കൂടി എടുത്തിട്ട് പോകാം ഇവിടുന്ന്..
അപർണ ബാഗും എടുത്തു മുറിയിൽ നിന്ന് ഇറങ്ങി അമ്മയുടെ മുറിയിൽ ചെന്നു.. കട്ടിലിന്റെ സമീപത്തെ ബാഗ് കണ്ടു അവൾ വേഗം അത് എടുത്തു..
അപർണ: ഇതിൽ നിന്ന് ആണെല്ലോ അവർ ആ കുപ്പി എടുത്തത്.. എന്നിട്ട് കാണുന്നില്ലല്ലോ.. അല്ലേൽ വേണ്ടാ… പോകാം. ഇനി അവർ തന്ന വെള്ളം കുടിച്ചത് കൊണ്ട് ഇനി വരില്ലായിരിക്കും.. അപർണ ബാഗും എടുത്തോണ്ട് ഗേറ്റ് കടന്നതും എന്തോ തന്നിൽ നിന്ന് വിട്ടു പോകുന്നത് പോലെ തനിക്ക് തോന്നി. അവൾ സ്വയം തന്റെ ശരീരത്തിലേക്ക് നോക്കി അവൾ ആശ്ചര്യപ്പെട്ടു..തന്റെ തുണി ഒന്നും കാണുന്നില്ല. അവൾ വേഗം തിരിച്ചു അകത്തു കയറിയപ്പോൾ തുണി തിരിച്ചു വന്നു..
ഇതെന്ത് പറി?
പക്ഷെ എന്തോ എവിടെയോ കത്തുന്നത് പോലെ!
മൈര് തല കറങ്ങുന്നു 😑
എന്ത് മൈരാണിത് 😟
ഒരു വെറൈറ്റി ….