കുടിയേറ്റം 4 [ലോഹിതൻ] 337

ശ്ശോ.. നിങ്ങൾ എന്തു മനുഷ്യനാണ്.. എന്നെ എന്തിനാണ് അങ്ങോട്ട് വിളിച്ചതെന്നു മനസിലാക്കിയിട്ടാണോ പറഞ്ഞു വിടുന്നത്…

ങ്ങും.. എന്തു മനസിലാക്കാനാണ്.. ഞാൻ തൊടത്ത ഏതേലും സ്ഥലം നിന്റെ ശരീരത്തുണ്ടോ..

ഇരുപതു വർഷം ഞാൻ ഉഴുതു മറിച്ച നിലമല്ലേ…

നമ്മുടെ അടുക്കളയിൽ എന്നെങ്കിലും ഇതുപോലെ ചാക്ക് കണക്കിന് നെല്ലും അരിയും ഇരുന്ന കാലമുണ്ടോ..?

ഇറച്ചിയും മീനും മുടങ്ങാതെ കഴിച്ചിട്ടുണ്ടോ..?

ഇത്രയും ഭൂമി നമുക്ക് ഒരു രൂപ മുടക്കാതെ കിട്ടുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നോ..?

തേഞ്ഞുപോകുന്ന ഒന്നും നിനക്കില്ല.. അങ്ങിനെ എന്തെങ്കിലും ഒന്ന് ഉണ്ടങ്കിൽ അത് ഇപ്പോൾ തന്നെ തേഞ്ഞിട്ടുണ്ടാവും…

നിങ്ങൾ അപ്പോൾ എല്ലാം ഉറപ്പിച്ചു തന്നെയാ അല്ലെ..

എടീ.. ഔതകുട്ടി എങ്ങനെയാ രക്ഷ പെട്ടത്.. ഔതകുട്ടി തന്നെയാ സൂസമ്മേനെ ഇങ്ങോട്ട് തമ്പ്രാന് ആവശ്യമുള്ളപ്പോൾ കൊണ്ടു വരുന്നത്… എന്നിട്ട് അവളുടെ വല്ലതും തേഞ്ഞു പോയോ..?

അതും അവനെ നോക്കിയിരുത്തിയാ അവളെ ചെയ്യുന്നതൊക്കെ..

ശ്ശേ.. ഇതൊക്കെ നിങ്ങളോട് ആരാ പറഞ്ഞത്..

തബ്രാ തന്നെ..

ഇനി നിങ്ങൾക്കും അതുപോലെ തോന്നുമോ കർത്താവേ…

ഞാനേ ഔത കുട്ടിയല്ല.. വർഗീസ്സാണ് വർഗീസ്..

ഊവേ.. കണ്ടറിയണം.. അകത്തുള്ളതൊക്കെ ഇപ്പോൾ പുറത്തു വരുമെന്ന്…

ഇത്രേം പ്രായമുള്ള എന്നെ കണ്ടല്ല തമ്പ്രാ ഇതൊക്കെ ചെയ്യുന്നത്.. തലേം മോലേം വളർന്ന പെണ്ണൊരുത്തി ഇവിടെയുണ്ട് എന്ന് നിങ്ങൾ മറക്കണ്ട..

ങ്ങും.. അത് അപ്പോഴല്ലേ.. ഇപ്പോൾ നീ ചെല്ല്.. തമ്പ്രാ കത്തിരിക്കും… ആഹ്.. ഒന്ന് മേലു കഴുകിയിട്ട് പോ.. വിയർപ്പ് നാറും..

ങ്ങും.. എനിക്ക് മനസിലായി.. നിങ്ങൾ തന്നെ വേണേൽ എന്നെ കുളിപ്പിച്ചു കൊണ്ടുപോയി കൊടുക്കുമെന്ന്…

നീ നോക്കിക്കോ.. ഞാൻ എന്തു ചെയ്താലും പത്തു കൊല്ലത്തിനുള്ളിൽ ഈ നാട്ടിൽ ഞാൻ ആരാകുമെന്ന്…

മാളിക മുറിയുടെ ചാരിയ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തേക് കയറുമ്പോൾ ആലീസ് കണ്ടു പുറത്തെ ബാൽക ണിയിൽ തെളിഞ്ഞു കത്തുന്ന റാന്തൽ വിളക്കിന്റെ പ്രകാശത്തിൽ പുറത്തെ നിലാവിലേക്ക് നോക്കി ഇരിക്കുന്ന മഹിയെ…

ആഹ്.. വന്നോ… ഇങ്ങോട്ട് പോരൂ…

മനസ്സിൽ ധൈര്യം ഉണ്ടങ്കിലും വർഗീസ് അല്ലാത്തഒരു പുരുഷന്റെ കൂടെ ആദ്യമാണ് ഇങ്ങനെ ഒറ്റക്ക്…

തന്റെ അടുത്തേക്ക് മടിച്ചു മടിച്ചു വന്ന ആലീസിന്റെ കൈയിൽ പിടിച്ചു വലിച്ച് തന്റെ മടിയിലേക്ക് ഇരുത്തിയിട്ട് മഹി ചോദിച്ചു…