കുടുബം എന്‍റെ ഭോഗ കളരി [Chudala] 579

കുഞ്ഞേച്ചി ഇരു നിറമാണ് പക്ഷെ ഗൌരിചെച്ചി തൂ വെള്ള നിറവും…വിടര്‍ന്ന പുരികം വാലറ്റത്ത് വളഞ്ഞിരിക്കുന്നു…വലിയ കണ്ണുകള്‍ ഒന്നുകൂടി വിടര്‍ത്തുമ്പോള്‍ ആ വാലറ്റം ഒന്നുകൂടി വളഞ്ഞു ഭംഗിയാകും…
കുണ്ടികള്‍ തുളുമ്പി തുളുംബിയുള്ള ആ നടത്തം…വാണംവിട്ടു ഞാന്‍ മരിക്കും…ഉരുണ്ട കുണ്ടി കണ്ടാല്‍ പിടിച്ചു ഞെരിക്കാന്‍ തോന്നും…പക്ഷെ അവളുടെ ദേഷ്യം ന്‍റെ അമ്മോ…
“ന്താട ചെക്കാ”
അവളുടെ ആ ഭയാനകമായ ശബ്ദം…നിങ്ങളും പെടിചിലെ..ഹാ അതങ്ങന…ഒന്നുമില്ല എന്ന് ചുമല്‍ കൂച്ചി മുന്നോട്ടു നടന്നു…വെറുതെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി വേണ്ടാരുന്നു…ദെ നില്‍ക്കുന്നു ഭദ്രകാളി പുറകില്‍ തന്നെ എന്നെ തുറിച്ചു നോക്കി കൊണ്ട്…ഇനി ഇവിടെ നിന്നാല്‍ ശെരി ആകുല..വേഗം പാടിയിലേക്ക് പോകാം അവിടെ ചെന്ന് ഇപ്പൊ വിടര്‍ന്നു വന്ന വീര്യം മുഴുവന്‍ ഒഴുക്കി കളയാം..
എന്‍റെ പ്രധാന വാണമടി സ്ഥലം അത് തന്നെ ആണ്…പ്രകൃതിയുടെ ശബ്ദവും കുയിലിന്‍റെ നാദവും പാടിക്കടുത്തുള്ള കുളത്തിലെ ചെറു ഓളങ്ങളും എല്ലാം കൂടെ ചേരുമ്പോള്‍ ഹോ എന്നാ ഒരു കാമഭംഗിയാണ്…
ഹേ ഇവള്‍ ഇതുവരെ പോയില്ലേ…ഇങ്ങനെ നോക്കി ദേഹിപ്പിക്കുന്നു
“ന്താട”
“എന്താ”
“അത് തന്ന ഞാനും ചോദിച്ചേ എന്താ എന്ന്”
“ഒന്നുല്ല”
“പിന്നെ”
“എന്ത് പിന്നെ”
ചുറ്റും ഒന്ന് നോക്കി എന്‍റെ അടുത്തേക് കയറി നിന്നു…ഈശ്വരാ അടികിട്ടോ …
“നിന്നോടൊരു നൂറു വട്ടം പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട് മറ്റേടത്തെ ആ നോട്ടം എന്‍റെ പിന്നില്‍ വന്ന് നോക്കരുത് എന്ന്”
“ഞാന്‍ എന്തു”’
“പതുക്കെ പറയെടാ”
“ഞാന്‍ എന്ത് നോക്കിന്ന…ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ ചായയും കുടിച്ചു വന്നെ ഉള്ളു”
“ഹോ അപ്പൊ ഇനി ന്‍റെ ചോര കുടിക്കാന്‍ ആകും അടുത്ത ഭാവം അല്ലെ”
“ഇതെന്തു പാട…ഞാന്‍ എന്ത് ചെയ്തിട്ട നീ എന്നോടിങ്ങനെ ചൂടകുന്നെ വല്യേച്ചി”
“വാല്യേച്ചി …ആ വാക്കിന്‍റെ എല്ലാം അര്‍ഥം അറിയുമോ നിനക്ക്…”
‘”ഹാ അറിയാലോ”