കുഞ്ഞു ആഗ്രഹം [Kuttan] 437

കാരണം അന്വേഷിച്ചപ്പോഴും അവൻ കരയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. കുറച്ചു ദേഷ്യത്തിൽ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ പറഞ്ഞു.

മൂ. മകൻ : അമ്മെ എനിക്ക് അമ്മയുടെ പാൽ കുടിക്കാൻ തോന്നുന്നു. ആഗ്രഹം എന്നെ കൊണ്ട് നിയന്ത്രിക്കാൻ കഴിയുന്നില്ല.

ഞാൻ: (ചിരി മറച്ചുവച്ചു) എടാ മരമണ്ടാ നിനക്കിതു എന്ത് പറ്റി , കൊച്ചുകുട്ടികളെ പോലെ അമ്മയുടെ പാൽ കുടിക്കാൻ കരയുന്നു?

മൂ. മകൻ : അറിയില്ല അമ്മെ, അന്ന് ഒരു ദിവസം കൊതി ഉണ്ടായതുപോലെ ഇപ്പോഴും കൊതി തോന്നുന്നു.

എനിക്കു ദേഷ്യം തോന്നിയെങ്കിലും അവനെ വഴക്കു പറയാൻ മുതിർന്നില്ല. കാരണം മുന്നിൽ ഇരുന്ന് മക്കൾ കരയുന്നതു ഏതൊരു അമ്മയ്ക്കാണ് സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല, മാത്രമല്ല, ഞാൻ ഇപ്പോൾ എന്തെങ്കിലും അവനെ പറഞ്ഞാൽ അത് ഒരു പക്ഷെ അവനു കൂടുതൽ സങ്കടമാകും. അതുകൊണ്ടു അവനെ സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞയയ്ക്കാം എന്ന് വിചാരിച്ചു.

ഞാൻ : മോനെ, ഇത് പുറത്തു ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ നിന്നെയായിരിക്കും കളിയാക്കുന്നത്. അതിനാൽ അതിനെപ്പറ്റി ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ എന്റെ മോൻ പോയി സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങു…

എന്ന് പറഞ്ഞു അവന്റെ നെറ്റിയിൽ മാതൃവാത്സല്യത്തോടെ ഉമ്മ കൊടുത്തു പറഞ്ഞു വിട്ടു. ശെരിക്കും ഇതിനു മുൻപ് അവൻ ഒരിക്കൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോൾ ഞാൻ തമാശയായി കരുതിയെങ്കിലും, ഇന്ന് അവന്റെ കണ്ണുനീർ കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളൊന്നു പൊള്ളി. എന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടല്ലേ അവൻ ഇങ്ങനെ ആവശ്യപ്പെട്ടത്. ഞാൻ ഒരിക്കൽ കരഞ്ഞു ആവശ്യപ്പെട്ടത് കാരണം ആണ് അവർ മൂന്നുപേരും നന്നായി പഠിച്ചു പഴയ കൂട്ടുകെട്ടുകൾ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു മിടുക്കന്മാരായതു. എന്നാൽ ഇന്ന് എന്റെ മകൻ ഒരു കാര്യം ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ അത് നിറവേറ്റി കൊടുക്കാൻ എനിക്ക് സാധിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോൾ വിഷമം ആയി. പക്ഷേ എനിക്ക് ഇപ്പോഴും പാലുണ്ട് എന്ന് കരുതിയിരിക്കുന്ന അവന്റെ നിഷ്കളങ്കതയെ ജൂണ് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ എന്റെ കുട്ടിയോട് എനിക്ക് സഹതാപം ആണ്.

അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കിടന്നു സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. അവൻ ഉറങ്ങിക്കാണും എന്ന് ചിന്തിച്ചു അവനെ ഒന്നും വിളിച്ചു നോക്കി.

ഞാൻ : മോനെ?

മൂ. മകൻ : എന്താ അമ്മെ.

ഞാൻ : നീ ഇതുവരെയും ഉറങ്ങിയില്ലേ.

മൂ. മകൻ : ഇല്ല അമ്മെ, ഉറക്കം വന്നില്ല.

ഞാൻ: എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ചോദിക്കാനുണ്ട്, നീ ഇങ്ങോട്ടു വന്നേ