കുഞ്ഞു ആഗ്രഹം 5 [Kuttan] 393

എല്ലാം കൂടെ ആലോചിച്ചു പേടി കാരണം ഞാൻ മകനോടു താഴെ ഇറങ്ങാൻ പറഞ്ഞിട്ട് ഞാൻ പെട്ടെന്ന് താഴെ ഇറങ്ങി. എന്നാൽ അവൻ അതിനു കൂട്ടാക്കിയില്ല. താഴെ നിന്ന ഞാൻ അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു, ആരെങ്കിലും എഴുന്നേൽക്കും മുൻപ് തിരിച്ചു വീട്ടിൽ കയറിയെ പറ്റൂ. എന്നാൽ അവൻ അതിനു കൂട്ടാക്കിയില്ല. ഒരു മിനിറ്റ് അമ്മെ എന്ന് എന്നോട് ആംഗ്യഭാഷയിൽ പറഞ്ഞു. ഒരു മിനുട്ട് കഴിഞ്ഞിട്ടും അവൻ താഴേക്കു ഇറങ്ങുകയോ അകത്തു ഒരു ബഹളമോ കേൾക്കാത്ത പക്ഷം ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു. അവൻ മുകളിൽ നിന്നിട്ട് സ്വയം തലയിൽ കൈ വച്ചു. എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്ന് ഞാൻ അവനോടു മെല്ലെ ചോദിച്ചപ്പോൾ അവൻ താഴെ ഇറങ്ങി.

മൂ. മകൻ: അവർ കയ്യോടെ പിടിച്ചെങ്കിലും ഒരു പ്രശ്നവും ഉണ്ടായില്ല. മാത്രവുമല്ല മൂന്നുപേരും ഇപ്പോൾ ടോയ്‌ലെറ്റിൽ കയറി ഡോർ അടച്ചു.

ഞാൻ: അത് എന്തിനാ. അവർ എന്താ കാണിക്കുന്നത്.

മൂ. മകൻ: ഒരു പിടിയും ഇല്ല അമ്മെ, സ്വന്ത മകനും അമ്മായിയും പരസ്പരം കെട്ടിപിടിച്ചു നിൽക്കുന്നത് കണ്ടിട്ടും അവർ ഒന്നും പറയാതെ മൂന്നുപേരും അകത്തു കയറി.

ഞാൻ: എന്റെ ഈശ്വര എനിക്കൊന്നും മനസിലാകുന്നില്ല. ഒരു കാര്യം ഉറപ്പ് ആണ് അവൻ അൽപ്പം മുൻപ് ഫോണിൽ വിളിച്ചത് അവന്റെ അമ്മയെ തന്നെയായിരിക്കും.

മൂ. മകൻ: എനിക്കും അങ്ങനെ തന്നെ തോന്നുന്നു. ‘അമ്മ ഒരു കാര്യം ചെയ്യ്. ഇനി ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട. വീട്ടിൽ പോയി കിടക്കു. ഞാൻ അകത്തു എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്ന് നോക്കിയിട്ട് വന്നു പറയാം. ഞാൻ: അയ്യോ, അതൊന്നും വേണ്ട, നീ വാ നമുക്ക് പോകാം. അവർ എന്തെങ്കിലും ചെയ്യട്ടെ. ഇനിയും വീട്ടിൽ കയറാതെ ഇരിക്കുന്നത് അപകടമാണ്. നേരം വെളുക്കാൻ ഇനി അധിക സമയം ഇല്ല.

മൂ. മകൻ: അമ്മ പൊയ്‌ക്കോ. എന്തെങ്കിലും ഉണ്ടെങ്കിൽ ഞാൻ പറയാം. അകത്തു എന്താണെന്ന് നോക്കിയിട്ട് ഞാൻ ഉടൻ വന്നേക്കാം.

ഞാൻ: എന്തെങ്കിലും ചെയ്യ്. ഞാൻ പോകുന്നു. എനിക്ക് സാരി മാറി നെറ്റി ഇടണം. അല്ലെങ്കിൽ പിള്ളേര് രാവിലെ എഴുന്നേറ്റ് വന്നു ഇത് കണ്ടാൽ പ്രശ്നമാകും.