കുരുതിമലക്കാവ് 5 [ Achu Raj ] 750

“നല്ലത്…. സ്നേഹിച്ചാല്‍ ചങ്ക് പറിച്ചു തരുന്നവരാന് ഈ നില്‍ക്കുന്നവര്‍”
കൂടി നിന്ന ജനങ്ങളെ ചൂണ്ടി കാണിച്ചുകൊണ്ട് കുറിച്യര്‍ പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവിടെ കൂടി നിന്നവര്‍ക്കെല്ലാം വലിയ ഒരു നിധി തമ്പുരാനില്‍ നിന്നും കിട്ടിയ പ്രതീതി ആയിരുന്നു….
“ഒരു ദിവസം കൊലോത്തെക്കിറങ്ങു….. “
കുറിച്ച്യര്‍ അത് പറഞ്ഞുകൊണ്ട് വീണ്ടും മുന്നോട്ടു നടന്നു…..
കുറച്ചു കൂടി മുന്നോട്ടു നടന്ന കുറിച്യര്‍ തന്നെ നോക്കി നില്‍ക്കുന്ന മാധവിയെ കണ്ടു…..
മാധവി കുറിച്യര്‍ക്കു ഭോഗിക്കാന് ഇഷ്ട്ടപ്പെട്ട ചുരുക്കം ചില സ്ത്രീകളില്‍ ഒരുവള്‍ മാത്രമാണ്….കമ്പികുട്ടന്‍.നെറ്റ്
മാധവിയെ കണ്ടതും കുറിച്യരുടെ കുട്ടനില്‍ ചെറിയൊരു അനക്കം വന്നു…..
“എന്താ മാധവി സുഖമല്ലേ”
കഴുകന്‍ കണ്ണോടു കൂടി തന്നെ നോക്കുന്ന തമ്പുരാനേ നോക്കി കൊണ്ട് അവള്‍ ഒന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചു അതെയെന്നു തലയാട്ടി….
“ഇതാര നിന്റെ കൂടെ മകളാണോ?”
കൂടെ നില്‍ക്കുന്ന മുണ്ടും ജെമ്പറും ഇട്ട ഇരുപതിനടുത്തു പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന തരക്കേടില്ലാത്ത ഒരു പെണ്‍കുട്ടിയെ നോക്കി കുറിച്യര്‍ ചോദിച്ചു….
“അല്ല തബ്ര കണവന്റെ അനിയന്റെ മകളാ….. വിരുന്നുപ്പാറക്കാന്‍ വന്നതാ….”
അയാളുടെ നോട്ടത്തിന്‍റെ അര്‍ഥം മനസിലക്കാന്‍ മാധവിക്കു അതികം പ്രേയാസപ്പെടെണ്ടി വന്നില്ലാ……
“ഉം”
ഒന്നിരുത്തി മൂളികൊണ്ട് കുറിച്യര്‍ നടന്നകന്നു…..നടക്കുന്നിതിനടയില്‍ കുറിച്യര്‍ കുഞ്ഞബുവിനെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞു നോക്കി….
ശരിയാക്കാം എന്ന് കുഞ്ഞമ്പു തലയാട്ടി…..
കുറിച്യര്‍ പോയതിനു പിന്നാലെ കൂടി നിന്ന നാട്ടുകാരും പിരിഞ്ഞുപോകാന്‍ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ കുഞ്ഞമ്പു മാധവിയുടെ അടുക്കലേക്കു വന്നു….
“മാധവിയെ തമ്പുരാന്‍റെ നോട്ടത്തിന്‍റെ അര്‍ഥം മനസിലായില്ലേ”
കുഞ്ഞമ്പു ആരും കാണാതെ ചോദിച്ചു…..
“മനസിലായി”
മാധവിയും പതിയെ പറഞ്ഞു….
“പെണ്ണ് എങ്ങനാ… നീ പറഞ്ഞാല്‍ കേള്‍ക്കോ?”
“അതിപ്പോ വല്ല്യങ്ങുന്നെ അവള് കുട്ടിയല്ലേ പോരാത്തതിന് ഇന്നു അവള് തീണ്ടാരി കഴിഞ്ഞു കുളിചെയുള്ള്”
മാധവി തലചോരിഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു….
“ശേ ഇനിയിപ്പോ ഞാന്‍ തമ്പുരാനോട്‌ എന്താ പറയാ”
ലേശം ഭയ ഭാവത്തില്‍ കുഞ്ഞമ്പു പറഞ്ഞു…
“ഞാന്‍ വരാം”
ചിരിച്ചു കൊണ്ട് നാണത്താല്‍ പൂത്തുലഞ്ഞ മാധവി പറഞ്ഞു…
“ആ പെണ്ണ് വന്നായിരുന്നേല്‍ നിന്നെ ഞാന്‍ കൊണ്ട് പോകാം എന്ന് വച്ചിരിക്കു വാരുന്നു….
കുഞ്ഞമ്പു ഊര്‍ന്നിറങ്ങിയ മുറുക്കാന്‍ ചുവപ്പ് തന്‍റെ ചുണ്ടില്‍ നിന്നും തുടച്ചു കളഞ്ഞുകൊണ്ട്‌ പറഞ്ഞു ….
“തമ്പുരാന്‍റെ കഴിഞ്ഞിട്ട് ഞാന്‍ അങ്ങ് വരാന്നെ….”
ഒരു ഭാര്യയെ പോലെ മാധവി പറഞ്ഞു….