ലക്ഷ്മി 4 [Maathu] 872

“ഹലോ പറയടാ ”

‘ഡാ കിച്ചു നീ എവിടെയാ ‘ അവന്റെ പരിഭ്രാമത്തോട് കൂടിയുള്ള സംസാരം

“ഞാൻ വീട്ടിലേക്ക് പൊക്കൊണ്ടിരിക്ക… എന്താ നിന്റെ സൗണ്ട് ഒക്കെ വല്ലാണ്ടിരിക്കുന്നെ ”

‘എടാ ചെറിയ ഒരു ആക്‌സിഡന്റ്… ബേബി ഹോസ്പിറ്റലിൽ ആടാ ഉള്ളെ…. നീ ഒന്ന് വരുവോ…. വീട്ടിലേക്ക് വിളിച് അവരെ പേടിപ്പിക്കണ്ടല്ലോ അതോണ്ടാ നീ വരുവോ ‘

“ആടാ ഞാൻ വരാം… ഇവളെ ഒന്ന് വീട്ടിലാക്കട്ടെ,”

‘ശെരിടാ ‘

ഞാൻ വണ്ടിയിൽ കയറി.അവളുടെ കയ്യിൽ കവർ കൊടുത്തു. “ഇത് കൊറേ ഉണ്ടല്ലോ ”

‘അതിന് നിനക്കല്ല ഇത് ‘

“ന്നാലും ഞാൻ എടുക്കും. വല്ല പ്രശ്നം ഉണ്ടോ ”

‘ഉണ്ടെങ്കിലോ ‘ഇവളോട് ഇങ്ങനെ സംസാരിക്കാൻ നല്ല രസാണ്

“ഉണ്ടെങ്കി സഹിച്ചോ അങ്ങട് ” അതും പറഞ് അവള് ഒരു ചോക്ലേറ്റ് എടുത്ത് കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി. ശേഷം എന്റെ നേരെ നോക്കി

“വേണോ ”

‘മ്മ് ‘ഞാൻ അത് വേടിക്കാൻ കൈ നീട്ടിയതിന് മുന്നേ അവള് എന്റെ വായിൽ വച്ചു തന്നിരുന്നു.അതും നുണഞ്ഞുകൊണ്ട് വണ്ടി നേരെ വീട്ടിലേട്ട് വിട്ടു. ഗേറ്റ് തുറന്ന് കിടക്കാണ്. നേരെ മുറ്റത്തേക്ക് വണ്ടി കേറ്റി. അവള് ഇറങ്ങി. ഞാൻ വണ്ടി തിരിച് പോവാൻ നിന്നപ്പോൾ അവള്

“ഇറങ്ങണില്ലേ….”

‘ഇല്ല ഞാൻ പോവ്വാ… കുറച്ച് വൈകും ‘

“എങ്ങോട്ടാ…..”

‘കവിന് ഒരു ആക്‌സിഡന്റ്…അവൻ വാരമൊന്ന് ചോദിച്ചു ‘

“മ്മ്… അതികം വൈകണ്ടാട്ടോ ”

‘ആ…. മാമിനോട് പറഞ്ഞോളുണ്ടു ‘

“മ്മ് ”

ഞാൻ നേരെ കാറും എടുത്ത് ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് വിട്ടു. പാർക്ക്‌ ചെയ്ത് നേരെ കേശാലിറ്റി പോയി അവന്റെ പേരും പറഞ്ഞു. അവര് ഉള്ളിൽ ഉണ്ടെന്ന് പറഞ്ഞു. ഞാൻ ഉള്ളിൽ കേറി അവിടെയുണ്ട് ആശാൻ കയ്യിൽ പ്ലാസ്റ്ററും മുട്ടുകാലിൽ ഒരു കെട്ടും കെട്ടി അവിടെ ബെഡിൽ കിടക്കുന്നു. അങ്ങനെ വെറുതെ കിടക്കുകയൊന്നും അല്ല ഒരു നേഴ്സിനോട് കത്തി അടിച്ചോണ്ട് ഇരിക്കാണ്. എന്നെ കണ്ടു കൊണ്ട് ആശാൻ കയ്യിൽ പറ്റിയത് മറന്ന് ആ കൈ പൊക്കാൻ നോക്കിയതും വേദന കാരണം അവന്റെ മുഖം ചുളിഞ്ഞതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു. നേഴ്‌സ് എന്നെ കണ്ടതും ബില്ലും മരുന്നിന്റെ ലിസ്റ്റും തന്ന് പുഞ്ചിരിച്ചോണ്ട് പോയി