“വിനീത മോളെ…”
നിശ്ചലമായി നനവുള്ള കണ്ണുകളോടെ ആ പെൺകുട്ടി വിക്രമിനെ നോക്കി ചിരിക്കാൻ ശ്രമിച്ചു. വിക്രം മുട്ട് കുത്തിയിരുന്നു കൊണ്ട് വിനീതയുടെ കൈയിൽ പിടിച്ചുകൊണ്ട് മുത്തമിട്ടു.
“കഴിച്ചോ..”
പിറകിൽ ഉണ്ടായിരുന്ന സിസ്റ്റർ ആണ് അതിനു മറുപടി പറഞ്ഞത്.
വിക്രമിന്റെ മുഖം കണ്ണീരിൽ കുതിർന്നത് കണ്ടപ്പോൾ ദിയ അവനെ നെഞ്ചോടു ചേർത്തു.
“പ്ലീസ് വിക്രം….”
യാത്ര പറഞ്ഞുകൊണ്ട് മുംബൈ നരിമാൻ പോയിന്റിലേക്ക് ഇരുവരും ചെന്നു നിന്നു. ബൈക്കിൽ സഞ്ചരിക്കുമ്പോ ദിയ ഒന്നും ചോദിച്ചില്ല. വിക്രമിന്റെ മനസ് വേദനിക്കണ്ട എന്ന് കരുതിയവൾ അവൻ പറയുമെന്ന് വിശസിച്ചുകൊണ്ട് മിണ്ടാതെയിരുന്നു. പക്ഷെ വിക്രം ഒന്നും മിണ്ടാതെ വിദൂരതയിലേക്ക് നോക്കുന്നത് കണ്ടപ്പോൾ വിക്രമിന്റെ കൈയിൽ കൈകോർത്തുകൊണ്ട് ദിയ വിനീതയെ പറ്റി ചോദിച്ചു.
വിക്രം പറഞ്ഞു തുടങ്ങി…..
“വിനീത നാട്ടിൽ പ്ലസ് റ്റു നു പഠിക്കുമ്പോ സ്‌കൂളിൽ വെച്ച് ഇഷ്യൂ ഉണ്ടായി. അന്ന് അവൾക്കൊരു അഫയർ ഉണ്ടായിരുന്നു ക്‌ളാസ്സിലെ ഒരു പയ്യനുമായിട്ട്. സ്ട്രിക്റ്റ് ആയിരുന്ന ആ സ്‌കൂളിൽ അവർ തമ്മിൽ സംസാരിക്കാൻ വേണ്ടി രാവിലെ നേരത്തെ ക്‌ളാസിലേക്ക് ഇരുവരും എത്തുമായിരുന്നു. ഒരേ ബെഞ്ചിൽ ഇരുന്നു സംസാരിക്കുകയും ചെയ്യും. ഒരിക്കൽ ക്‌ളാസ്സിലെ ഒരു പയ്യൻ ഇരുവരെയും കണ്ടത് വിനീതയും അവളുടെ ബോയ്‌ഫ്രണ്ടും കൂടെ ക്‌ളാസിൽ വെച്ച് ചുംബിക്കുന്നതാണ്. ആ പയ്യൻ അത് ഹെഡ്മിസ്റ്റർസിനോട് പറയുകയും ചെയ്തു, അടുത്ത പരെന്റ്സ് മീറ്റിംഗ് നു അമ്മ സ്‌കൂളിലേക്ക് ചെന്നപ്പോൾ വിനീതയെയും അമ്മയെയും ആ പയ്യന്റെ അമ്മയെയും അച്ഛനും ചേർത്തി നാണം കെടുത്തുന്നപോലെ സംസാരിച്ചു. സ്‌കൂളിന്റെ ചരിത്രത്തിൽ അങ്ങനെയുണ്ടായിട്ടില്ലെന്നും. വിനീതയെ വളർത്തിയതിന്റെ ദോഷമാണെന്നും എല്ലാം അവർ പറഞ്ഞു. ഒപ്പം അവളെ വൈകാതെ കെട്ടിക്കാനും അവളുടെ മോഹം അതാണെന്നും. അവരുടെ ഹ്യൂമിലിയേഷൻ നിറഞ്ഞ വാക്കുകൾ കേട്ടപ്പോൾ അമ്മയും വിനീതയും കരഞ്ഞു കൊണ്ട് തല കുനിച്ചു നിന്നു.
അമ്മയ്ക്ക് തല ചുറ്റുന്ന പോലെ തോന്നി, ആ പാവം കുഴഞ്ഞു നിലത്തു വീണു. ആശുപത്രിയിൽ കൃത്യ സമയത്തു എത്തിക്കാനായി. പക്ഷെ പെട്ടന്നുള്ള ഷോക്കിൽ അമ്മയ്ക്കത് രണ്ടാമത്തെ അറ്റാക്ക് ആയിരുന്നു. ആർക്കും ഒന്നും ചെയ്യാനായില്ല. താൻ കാരണമാണ് അമ്മ മരിച്ചതെന്നുള്ള തീവ്രമായ കുറ്റബോധം കൊണ്ട് ക്ലാസിലും പോകാതെ വിനീത എന്റെയൊപ്പമിരുന്നു. പക്ഷെ ഞാനൊരിക്കൽ പുറത്തു പോയി വന്നപ്പോൾ കണ്ടത് ആത്മഹത്യ ചെയ്യാനായി സ്വയം വിഷം കഴിച്ചു മരിക്കാനായി കിടക്കുന്ന വിനീതയെ ആണ്. എനിക്കാകെയുള്ള കൂടെപ്പിറപ്പാണവൾ. അവളെയും കോരിയെടുത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചെങ്കിലും അവളുടെ ജീവൻ മാത്രമേ ഡോക്ടർ
Dear MDV…
ഈ സൈറ്റ്ഇൽ നിങ്ങളുടെ കഥകൾ മാത്രം വായിക്കുന്ന ഒരാളാണ് ഞാൻ.. വളരെ കുറച്ചു നാളെ ആയുള്ളൂ ഈ സൈറ്റ് നോക്കാൻ തുടങ്ങിയിട്ട്… ഒരുപാട് സർഫ് ചെയ്ത് അവസാനം ഇഷ്ടപ്പെട്ട ശൈലി കണ്ടത് നിങ്ങളിൽ മാത്രമാണെന്ന് പറയട്ടെ… വായിച്ചു പോയി തന്റെതായ ഒരു നിഴൽപാടും ബാക്കി വെക്കാതെ നടന്നു നീങ്ങണമെന്ന് ഉദ്ദേശിക്കുന്ന കുലസ്ത്രീ വർഗ്ഗത്തിൽ നിന്നും പുറത്തിറങ്ങി ഇങ്ങനൊരു കമന്റ് ഇടാനുള്ള കാരണം തന്നെ മൂന്നാല് ദിവസമായി വായിക്കുന്ന നിങ്ങളുടെ എഴുത്തിന്റെ മാസ്മരികത കൊണ്ടാണ്…
നിങ്ങളുടെ ചില കഥകൾക്ക് tmt കഥകൾ എന്ന പേര് തന്നെ ചേരില്ല ? take it in positive… മാഘം വായിക്കുമ്പോൾ ഞാൻ വിചാരിച്ചു നിങ്ങൾക്ക് ഇതിനേക്കാൾ നന്നായി ഇനിയൊരു കഥ എഴുതാൻ ആവില്ലെന്ന്… ബിരിയാണി വായിച്ചു അത് പൊളിഞ്ഞു… ലേമനേഡ് വായിച്ചപ്പോ വീണ്ടും…
ഓരോരുത്തർക്കും ഓരോ താല്പര്യമാണ്… കാറി കൂവി തെറി പറഞ്ഞു ഭോഗിക്കുന്ന ശൈലി വായിക്കാൻ ഇഷ്ടമില്ലാത്തത് കൊണ്ടാകണം നിങ്ങളുടെ ശൈലിയോടെനിക്ക് ഇഷ്ടം വന്നത്…. The way you present the curves was awesome….
കഥയിലേക്ക് വരുവാണെങ്കിൽ…
ഇതിൽ ഏറ്റവും ആഴമുള്ള character ബാലുവിന്റെ ആണെന്ന് വിശ്വസിക്കുന്നു… നമ്മുടെ സമൂഹത്തിന്റെ നേർചിത്രം…
ഇനിയും തിരുത്താത്ത.. തിരുത്തപ്പെടാൻ പോകാത്ത ഒരു വർഗ്ഗത്തിന്റെ പ്രതീകം…
വിക്രമിന്റെ character നു ഉള്ള stability പോലും ദിയക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെന്നും പറയണം… And one more thing… ദിയ അഭിനയിച്ചു എന്ന് മുന്നേ അറിയാമായിരുന്നു എന്ന് പറയുന്ന വിക്രത്തിനും അവളെ കാണുമ്പോൾ ബാലുവിനെ ശിക്ഷിക്കാനുള്ള ത്വര അല്ലെ ഡ്രൈവ് ചെയ്തിരുന്നത്…??
അവസാനം ആയപ്പോ ലേശം സ്പീഡ് കൂടിപ്പോയി… കഥയെ ബാധിച്ചില്ല എങ്കിൽ പോലും ആദ്യം ലോ പേസിൽ ആയിരുന്നല്ലോ പോയത്…
ചില സ്ഥലത്ത് അക്ഷര പിശകും ഉണ്ട്… ” കവിക്കേതും സഹിക്കാം അക്ഷര പിശക് ഒഴിച്ച് ” എന്ന് കേട്ടിട്ടില്ലേ….?
Anyway സംഭവം കളർ ആയിരുന്നു… ഈ സൈറ്റ് ലെ കഥകളിൽ നിന്നും വേറിട്ടൊരു പാത…
ഒഴുക്കിൽ തുഴയുന്നതല്ല… വേറിട്ടൊരു വഴി കണ്ടെത്തുന്നതാണ് കാര്യം… എന്റ് യു made ഇറ്റ്… ?