ലെവൻ രാജാവിന്റെ ഇതിഹാസങ്ങൾ [ലെവൻ] 122

“എന്തിനാണ് നീ നെറ്റി ചുളിക്കുന്നത്, എന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട പുഷ്പം?” അവളുടെ നിശ്ശബ്ദതയിൽ നിന്ന് അവളെ അലോസരപ്പെടുത്തുമെന്ന് അറിയാവുന്നതിനാൽ, അവൻ ആ സ്ത്രീയോട് ഒരിക്കൽ സ്തുതിയും ഒരു കുറ്റിയും ഇട്ടു ചോദിച്ചു.

തന്റെ സിൽക്ക് മുടിയിൽ തൊടാൻ അവൻ നീട്ടിയ കൈ അവൾ പിടിച്ചു, കണ്ണിൽ മരിച്ച അവനെ നോക്കി.

“എന്റെ ഭർത്താവ് ഒരു കുലീനനായിരുന്നു, നിങ്ങളുടെ ആളുകൾ അവനെ കൊന്നു.”

അവളുടെ ദൃഢതയിൽ രസിച്ചു, അവൻ അവൾ തടഞ്ഞു നിർത്തിയ കൈയിൽ പിടിച്ച് തള്ളവിരൽ കൊണ്ട് അതിന്റെ രൂപരേഖകളിൽ തഴുകി.

“നിങ്ങളുടെ ദേശങ്ങളിൽ ഇത്തരമൊരു നാശം വിതച്ചതിൽ ഞാൻ ഖേദിക്കുന്നു. പക്ഷേ അത് ചെയ്യേണ്ടതായിരുന്നു. ”

കോപം കൊണ്ട് പോസിറ്റീവായി വൈബ്രേറ്റ് ചെയ്തുകൊണ്ട് അവൾ അവനിൽ നിന്ന് കൈ തട്ടി മാറ്റി.

“നിങ്ങൾ ഖേദിക്കുന്നില്ല. നിങ്ങളിൽ രക്തദാഹം നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. കൊലയാളി!” പുതിയ രാജാവിനെ നോക്കി മുരളുമ്പോൾ അവളുടെ ശബ്ദം വിറച്ചു.

ലെവൻ അവളെ ഒരു നിമിഷം പഠിച്ചു. സാധാരണ ഗതിയിൽ, തന്നോട് അങ്ങനെ സംസാരിച്ചതിന് അവൻ ആരെയും കൊല്ലുമായിരുന്നു, പക്ഷേ ഇത് വ്യത്യസ്തമായിരുന്നു. അവൾ വളരെ സുന്ദരിയായ ഒരു സ്ത്രീയായിരുന്നു, അവളുടെ ധാർഷ്ട്യം അർത്ഥമാക്കുന്നത് അവൾ ഒരു പോരാളിയായിരുന്നു, അല്ലാതെ ദുർബലയായ പെൺകുട്ടിയല്ല എന്നാണ്. അവളുടെ ജീനുകൾ അവന്റെ രക്തബന്ധത്തിന് വിലപ്പെട്ടതായിരിക്കും. അതിനാൽ അവളെ കാത്തിരിക്കാൻ അവൻ തീരുമാനിച്ചു.

ഇളയ പെൺകുട്ടിയെ തിരിഞ്ഞുനോക്കി, ലെവൻ അവളോട് സുഗമമായി സംസാരിച്ചു.

“നിന്റെ പേരെന്താണ് സുന്ദരി?”

“ഗീതാ എന്റെ രാജാവേ” എന്ന സ്തുതികൊണ്ട് അവളുടെ കവിളുകൾ ചുവന്നു. “ശരി, ഗീതാ, നീ ആദ്യം എന്നെ പ്രസാദിപ്പിക്കൂ,” ലെവൻ പറഞ്ഞു, തന്റെ മേലങ്കി അഴിച്ചു, നേർത്ത തുണി തറയിൽ തുരുമ്പെടുക്കാൻ അനുവദിച്ചു, അവന്റെ ശരീരഘടന സ്ത്രീകൾക്ക് മുഴുവനായും തുറന്നുകാട്ടി. അവൻ നന്നായി മസിലുകളും ഒതുക്കമുള്ളവനായിരുന്നു, ഒരു വലിയ കോഴി അവനും ഗീതയ്ക്കും ഇടയിൽ പകുതി കുത്തനെ തൂങ്ങിക്കിടന്നു. അവന്റെ ശരീരത്തിന്റെ പെട്ടെന്നുള്ള വെളിപാടിൽ പെൺകുട്ടി ശ്വാസംമുട്ടുകയും നാണിക്കുകയും ചെയ്തു; ജീവിതത്തിലൊരിക്കലും ഗീത ഒരു നഗ്നപുരുഷനെ കണ്ടിട്ടില്ലാത്ത ഒരു നല്ല അവസരമായിരുന്നു അത്. പക്ഷേ, അവളുടെ കണ്ണുകൾ അവനെ വിട്ടൊഴിയുന്നില്ല, അത് അവൾ അഴിച്ചുവിടാൻ യാചിക്കുന്ന ഒരു രഹസ്യ വിചിത്രയാണെന്ന് അവനോട് പറഞ്ഞു.