ലൈഫ് ഓഫ് അവിനാശ് 1 [Dexter] 317

ഞാൻ എന്റെ മനസിനെ പതിയെ യഥാർഥ്യത്തിലോട്ട് കൊണ്ട് വന്നു.. കണ്ട്രോൾ.. ഫോക്കസ്… അവിനാശ്…

ഞാൻ: “ഹൈ ജസീന ഇത്ത, ബിരിയാണി ആവാറായോ?”

ജസീന: “ഹാ നീ ഇത് എപ്പോ വന്നു?

ഇത് ഇപ്പൊ ആവും ഡാ ഒരു അഞ്ചു മിനിറ്റ്.”

ആഹ്ഹ്!! ആ കിളി പോലെത്തെ ശബ്ദം കേൾക്കുമ്പോൾ തന്നെ എന്റെ കുട്ടൻ ഉള്ളിൽ കിടന്നു തരിക്കുകയാണ്.

ഞാൻ ഇവളെ ബെഡിൽ കിടത്തി കാൽ കവച്ചു വെപ്പിച് ആ പൂറിനു ഉള്ളിൽ വെടികെട്ടു നടത്തുമ്പോൾ ഇവളുടെ കിളി നാദം പോലത്തെ ആഹ്ഹ്… മ്മ്.. ഫ്മ്മ… എന്നാ കരച്ചിൽ ഒക്കെ കേൾക്കാൻ എന്തായിരിക്കും ഒരു സുഖം. ഇവളുടെ കെട്ടിയോന്റെ ഒക്കെ ഒരു ഭാഗ്യം. എന്നാലും എന്റെ ഷഫീകേ ഇത് എങ്ങാനം എന്റെ ഉമ്മ ആയിരുന്നേൽ ഇവളെ ഞാൻ നിലത്തു വെക്കിലായിരുന്നു.

എന്റെ തെന്നി പോയ മനസിനെ ഞാൻ തിരിച്ചു വീണ്ടും യഥാർഥ്യത്തിലോട്ട് കൊണ്ട് വന്നു…

ഞാൻ: “ആണോ ഓക്കേ. ഞാൻ ദേ ഇപ്പൊ തന്നെ വന്നോളു ഷഫീക്കിന്റെ കൂടെ.”

ജസീന: “എന്നിട്ട് അവൻ എവിടെ പോയ്‌”

ഞാൻ: “അവൻ ദേ ഇപ്പൊ റൂമിൽ പോയിട്ട് വരാം എന്നും പറഞ്ഞിട്ട് പോയി”

ജസീന: “മോൻ എന്നാൽ ഒരു സഹായം ചെയ്യുമോ കറി ഒന്ന് നോക്കുമോ, ഞാൻ ദേ ഇപ്പൊ വരാം ഒരു 2 മിനിറ്റ്.”

ഞാൻ: “അഹ് പിന്നെയെന്താ നോക്കാലോ. ഇത്ത പോയിട്ട് വാ.”

എന്റെ ജസീന-ഇത്ത എന്നെ മോനെ എന്ന് വിളിക്കല്ലേ, പേര് വിളിച്ചൂടെടി നിനക്ക്. എന്റെ മനസ് എത്രെ നാൾ ആയി കാത്തിരിക്കുകയാണ് എന്ന് അറിയോ ആ വിളി കേൾക്കാൻ. കുഴപ്പം ഇല്ല ഞാൻ വിളിപ്പിച്ചോളാം.