ലൈഫ് ഓഫ് പ്രിയ [Mahi] 285

ചായ കുടിച്ച് ഇരുന്ന് ലാപ്ടോപ് തുറന്നു. ടെലഗ്രാം ഗ്രൂപ്പുകൾ മെസ്സേജ് കൊണ്ട് നിറഞ്ഞു കിടക്കുകയാണ്. അതിനിടെ നിതിൻ്റെ ഫോൺ കോൾ:

“എവിടാ മൈരേ?”

ഞാൻ: തെറി വിളിക്കാതെ ഫോൺ ചെയ്യാൻ പഠിക്കെൻ്റെ മൈരേ..ഞാൻ വീട്ടിലുണ്ട്. ഇപ്പൊ എണീറ്റതേയുള്ളൂ.

നിതിൻ: നീയിപ്പോ ഫ്രീയാണോ? ദീപ്തി അക്ഷയ സെൻ്ററിൽ പോകുമെന്ന് പറഞ്ഞു. നമുക്കൊന്ന് പോയാലോ? നേരിട്ട് കണ്ട് സംസാരിച്ചിട്ട് കുറേ ആയെടാ. അന്നത്തെ സംഭവത്തിന് ശേഷം അവളുടെ അമ്മയ്ക്ക് എന്നെ കൊല്ലാനുള്ള കലിയുണ്ട്.

ഞാൻ: ഞാൻ റെഡി ആയി വരുമ്പോഴേക്കും സമയം എടുക്കുമെടാ. നീ അനൂനെ വിളി.

നിതിൻ: വരാൻ മടിയെങ്കിൽ അത് പറ.

ഞാൻ: മടി അല്ലടാ. നീ അവനെയും കൂട്ടി പൊക്കോ. ഞാൻ എത്താം.

അതും പറഞ്ഞ് കോൾ കട്ടാക്കി. നാട്ടിൽ ആകെ കൂട്ടുള്ള രണ്ട് പേരാണ് നിതിനും പിന്നെ അനു എന്ന് വിളിക്കുന്ന അനുനാഥും. വേറെ ആരുമായും അത്ര കൂട്ടില്ല. ഞങ്ങൾ താമസിക്കുന്നത് ഒരു സെറ്റിൽമെൻ്റ് കോളനി പ്രദേശത്താണ്. അപ്പോ കാരണം പിടികിട്ടിക്കാണുമല്ലോ. ഒരു കോളനിക്ക് വേണ്ട എല്ലാ ചീത്ത കാര്യങ്ങളും കൊണ്ട് സമൃദ്ധമായ ഒരു സ്ഥലമാണ്. അവരുമായി ഇഴുകിച്ചേരാൻ എത്ര ശ്രമിച്ചിട്ടും നടന്നില്ല. ഒടുവിൽ ഞാൻ തന്നെ ആ ശ്രമം ഉപേക്ഷിച്ചു. ചായ കുടിച്ചിട്ട് വേഗം റെഡിയായി സൈക്കിളുമെടുത്ത് ജംഗ്ഷനിൽ പോയി. ദീപ്തി തിരിച്ച് പോയിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു.

അനു: വന്നല്ലോ.

നിതിൻ: ഒരാവശ്യത്തിന് വിളിച്ചാ വരല്ല് കേട്ടാ.

ഞാൻ: വേറെ പരിപാടി ഉണ്ടായിരുന്നെടാ. കഴിഞ്ഞിട്ട് വരണ്ടെ.