ലിനിയും പപ്പയും [ഏകലവ്യൻ] 1947

എങ്കിലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത തരത്തിൽ മരുമോളെ അങ്ങനെ കണ്ട് കഴിഞ്ഞ് സ്റ്റെയർ ഇറങ്ങുമ്പോൾ തന്റെ അരയിൽ ഒരനക്കവും എണീപ്പും വന്നത് അയാൾ സൗകര്യ പൂർവ്വം മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുകയാണ്. കണ്ണിൽ തഞ്ചി നിന്ന കാഴ്ച്ച അത്ര വേഗം മനസ്സ് വിട്ട് കളയണ്ടേ..

അധികം വൈകാതെ അവർ കാറുകളും ആളുകളും നിറഞ്ഞ പള്ളി മുറ്റത്തെത്തി. തോമസിനോട് മിണ്ടാൻ മാത്രമേ അവിടെ ആളുകൾ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

അലെക്സിന്റെ കല്യാണത്തിന് വരാത്തവർക്കും ലിനിയെ അറിയാത്തവർക്കും അവളെ പരിചയപ്പെടുത്തിക്കൊണ്ട് തോമസും ലിനിയും പള്ളിയിലേക്ക് കയറി. ഗമയായിരുന്നു ലിനിയുടെ മുഖത്ത്.

കൃത്യം മിന്ന് കെട്ടുന്ന സമയം തന്നെ തോമസും കുടുംബവും ഹാജരായി. ലിനിയോട് മിണ്ടാനും കൊച്ചിനെ കളിപ്പിക്കാനും ആളുകൾ ഏറെയായിരുന്നു.

ഇന്ന് സംഭവിച്ച കാര്യങ്ങൾ ഉറ്റ സുഹൃത്ത് സെറീനയോട് പറയാൻ വേണ്ടി അവളുടെ മനസ്സ് വെമ്പി. കെട്ട് കഴിഞ്ഞ സമയം കൊച്ചിനെ അമ്മച്ചിയുടെ കയ്യിൽ ഏൽപ്പിച് ഫോണുമായി അവൾ പള്ളിയുടെ പുറത്തിറങ്ങി അടുത്തുള്ള ഗാർഡനിലേക്ക് നടന്നു.

ചുറ്റുമൊന്ന് നോക്കിയെങ്കിലും പപ്പയെ എവിടെയും കാണാൻ കഴിഞ്ഞില്ല. അവൾ സെറീനയെ വിളിച്ചു.

“ഹെലോ സെറീ…”

“ലിനിമോളെ.. ഞാൻ നിന്നെ വിളിക്കാൻ കാത്തിരിക്കുകയായിരുന്നു. എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ട്..”

എടുത്തപ്പാടും സെറീനയുടെ മറുപടി.

“എനിക്കുമുണ്ട്..”

“ആണോ.. എങ്കി നി പറയ്..”

“നിനക്കെന്താ പറയ്യാൻ ഉള്ളത്..?”

“നി പറയ് എന്നിട്ട് പറയാം.. എന്റെ കാര്യം കുറച്ച് കംപ്ലിക്കേറ്റഡ് ആണ്.. നി ഞെട്ടും..”