ലിനിയും പപ്പയും [ഏകലവ്യൻ] 1955

മാറിന് മേൽ ടർക്കി കെട്ടി കുളിച്ചിറങ്ങുമ്പോൾ നേരിയൊരു ആശ്വാസം തോന്നി. നാളുകൾ കൂടി ഉറക്കമളച്ചതിന്റെയാണ്. ഇനി ശീലമായിക്കോളും. ഇനി ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രികളല്ലേ…

നാണം കൊണ്ട് മുഖം തുടുത്തു.

ഉറക്കമുണർന്ന കൊച്ചിന്റെ കിന്നര ശബ്ദങ്ങൾ കേൾക്കുന്നുണ്ട്.

“അമ്മേന്റെ പോന്ന് ഇത്ര നേരത്തെ എണീറ്റോ..?”

കൊഞ്ചിച്ചു കൊണ്ട് അവൾ മോന്റെ അടുത്തേക്ക് നീങ്ങി. കയ്യിലെടുത്തു.

“എന്നാടാ കുട്ടാ.. ങേ.. എന്നാടാ..”

“വിശക്കുന്നുണ്ടോ..?”

“പാല് വേണോ മോന്..? അതോ കുളിപ്പിച്ചിട്ട് മതിയോ..?”

മകന്റെ ഓമനത്തമുള്ള മുഖം നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ച് മാതൃ വാത്സല്യത്തോടെ അവനെ ചേർത്ത് പിടിച്ചു.

കൊച്ചിനെ കുളിപ്പിച്ച ശേഷം പാല് കൊടുത്ത് ബെഡിൽ കിടത്തി അവൾ ഡ്രസ്സ്‌ ഇടാൻ തുടങ്ങി.

സമയം എട്ട് മണി ആവാറായിരുന്നു. ബാക്കി ഒരുക്കങ്ങളൊക്കെ ദൃതിയിൽ തന്നെ നടത്തി.

“ലിനീ.., മോളെ…”

വാതിൽ പുറത്ത് അമ്മച്ചിയുടെ കൊട്ട് വാദ്യങ്ങൾ മുഴങ്ങി.

“വരുന്നമ്മച്ചി.. മുടി കെട്ടുകയെ വേണ്ടു..”

അത് കേട്ട് ത്രേസ്യക്ക് സമാധാനമായി

“വാതിൽ തുറന്നെടി..”

“തുറന്നോ അമ്മച്ചി. ലോക്ക് ചെയ്തിട്ടില്ല..”

ത്രേസ്യാമ്മ വാതിൽ തുറന്ന് അകത്തു കയറി. ലൈറ്റ് ഷെയ്ഡ് ഓറഞ്ച് നിറമുള്ള ചുരിദാറും വെള്ള ലെഗ്ഗിൻസുമിട്ട് ഒരുങ്ങിയിരുന്നു ലിനി.

ബെഡിൽ കിടന്ന് ചിരിച്ചു കളിക്കുന്ന കൊച്ചുമോന്റെ അടുത്തേക്ക് ത്രേസ്യ നീങ്ങി. അവൾ കണ്ണാടിയുടെ മുൻപിലേക്കും.

“ചുന്ദരനായോ അമ്മച്ചിടെ പൊന്നും കുടം..”

കൊച്ചിനെ അവർ കൈകളിലേക്കെടത്തു.

“പാല് കൊടുത്തോടി കൊച്ചിന്..?”