ലിനിയും പപ്പയും [ഏകലവ്യൻ] 1946

ത്രേസ്യ വീണ്ടും അയാളെ ഒന്ന് വാരി. ഇളിഭ്യനായി നിൽക്കാനല്ലാതെ അയാൾക്ക് ഒന്നും പറയാൻ കഴിഞ്ഞില്ല.

“എന്തിനാ അമ്മച്ചി പപ്പയെ കളിയാക്കുന്നെ..?”

മരുമോൾടെ സ്നേഹ വാക്കുകൾ പപ്പയുടെ മേൽ സ്വാന്തനം പോലെ പൊഴിഞ്ഞു.

“നിനക്കറിയില്ലേടി.. എന്നെയൊന്നു സഹായിക്കാൻ പോലും ഇതിയാൻ ഇങ്ങോട്ട് വരാറില്ലല്ലോ.. എന്തിന് ഒരു വെള്ളം കുടിക്കാൻ പോലും..”

“ആണുങ്ങളല്ലേ അമ്മച്ചി. അവർക്കെന്താ അടുക്കളയിൽ കാര്യം..? അല്ലേ പപ്പാ..?”

തോമസിനെ നോക്കി പറയുമ്പോൾ അവളുടെ പുഞ്ചിരി അയാളെ ഹരം കൊള്ളിച്ചു.

“ആ.. പപ്പക്കൊത്ത മരുമോള്..”

ത്രേസ്യയുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് പുഞ്ചിരിക്കുന്ന ലിനിയുടെയും തോമസിന്റെയും കണ്ണുകൾ ആഴത്തിൽ ഇറങ്ങുകയായിരുന്നു.

“ഇങ്ങേരിപ്പോ ഓടുന്നത് കാണണോ നിനക്ക്..?”

ത്രേസ്യ മരുമോൾടെ നേരെ തിരിഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ഇച്ചായ.. രണ്ട് തേങ്ങ പൊതിച്ചു തന്നെ.. ഇവിടുള്ളത് കഴിഞ്ഞു.”

“പിന്നെന്താ..”

അയാൾ നടന്ന് ചെന്ന് കൊച്ചിനെ ത്രേസ്യക്ക് കൈമാറി. അതിശയമായിരുന്നു അവരുടെ കണ്ണുകളിൽ.

“ങേ.  ഇങ്ങേർക്കിതെന്തു പറ്റി..?”

അത് കേട്ട് അടക്കി ചിരിക്കുകയാണ് ലിനി.

“നീയല്ലേ തേങ്ങ പൊതിക്കണമെന്ന് പറഞ്ഞേ..”

“അതെ..”

അയാൾ മുണ്ട് മടക്കി കുത്തി അടുക്കള ഗ്രിൽസ് വഴി പുറത്തേക്ക് നടന്നു. ത്രേസ്യയും ലിനിയും മുഖത്തോട് മുഖം നോക്കുകയാണ്. എന്താ കാര്യമെന്നുള്ള തരത്തിൽ ത്രേസ്യ പുരികം പൊക്കിയപ്പോൾ അറിയില്ലെന്ന തരത്തിൽ പുഞ്ചിരിയോടെ ലിനിയും ചുമലുകൾ പൊക്കി കാണിച്ചു.

“ന്തേലും ആവട്ടെ.. നടുവൊടിയാതെ രണ്ട് തേങ്ങ കിട്ടും.”