ലിനിയും പപ്പയും [ഏകലവ്യൻ] 1947

കൃഷിയിടം ഉടമസ്ഥൻ ഉഴുതില്ലെങ്കിൽ മറ്റു കർഷകർ ഉഴുത് വിത്ത് പാകും. പ്രകൃതി നിയമം. സോ നോ ചീറ്റിംഗ്.

ഇനി ചീറ്റിംഗ് ആണെങ്കിൽ സെറീന പറഞ്ഞത് പോലെ ഇറ്റീസ്‌ മോർ എന്ജോയ്ബിൾ..!

അലെക്സ് വരുന്ന കാര്യം പപ്പയെ അറിയിക്കാൻ ദൃതി പിടിച്ച് ലിനി താഴെയെത്തി.

സോഫയിൽ ഒരുമിച്ചിരുന്ന് നാട്ടു വർത്താനം പറയുകയാണ് കെട്ടിയോനും കെട്ടിയോളും.

ങും, എന്ത് കെട്ടിയോൾ.. ഞാനാ ഇപ്പോ പപ്പേടെ കെട്ടിയോൾ..!

അവൾ താഴെ ഇറങ്ങി അവരുടെ അടുത്തേക്ക് നടന്നു.

“മോനെവിടെ മോളെ.”

ത്രേസ്യയുടെ സ്വരം.

“ഉറങ്ങുവാ അമ്മച്ചി.., ഇച്ചായൻ വിളിച്ചിരുന്നു.”

“വരുന്നത് പറഞ്ഞോ..?”

“ആ.. വൈകുന്നേരം വരുമെന്ന് പറഞ്ഞു.”

അവൾ പപ്പയെ നോക്കി പറഞ്ഞു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ഭാവമാറ്റവും മറിച്ചായിരുന്നില്ല. ഒരു പ്രതീക്ഷ നഷ്ടപ്പെട്ടത് പോലെ.

“ആണോ.., വന്നിട്ട് നിങ്ങളൊന്ന് പള്ളിയിൽ പോയേക്ക്..”

അവൾ തല കുലുക്കി. കാര്യം പപ്പയെ അറിയിച്ചെങ്കിലും ത്രേസ്യ അവിടുന്ന് മാറാഞ്ഞത് കൊണ്ട് അവർക്ക് സംസാരിക്കാൻ സൗകര്യം കിട്ടിയില്ല.

അഞ്ച് മണിയാകുമ്പോഴാണ് അലെക്സ് എത്തിയത്. ഭർത്താവിനെ കണ്ടതും സ്നേഹം പ്രകടിപ്പിക്കാൻ അവൾ പാടു പെട്ടു. കാരണം ഇച്ചായൻ ഉദ്ദേശിക്കുന്ന പെണ്ണല്ല താനിപ്പോൾ.

പറ്റിയില്ല എനിക്ക്. ഇച്ചായൻ എന്നോട് ക്ഷമിക്കണം..

ആലിംഗത്തിനിടയിൽ അവളുടെ കണ്ണുകളിൽ വെള്ളം പൊടിഞ്ഞിരുന്നു.

ഏഴ് മണിയോടെ കുളിച്ചൊരുങ്ങി അലെക്സിന്റെ കൂടെ പള്ളിയിൽ പോയി. പ്രോഗ്രാം ഉള്ളത് കൊണ്ട് സ്റ്റേജിൽ നാടകവും പാട്ടുകളൊക്കെയുണ്ട്. ജനങ്ങളുടെ തിരക്ക് കൂടി വരുന്നു.