ലിനിയും പപ്പയും [ഏകലവ്യൻ] 1947

പപ്പയുടെ താളം തെറ്റിയ കൃഷ്ണമണികളുടെ ചലനങ്ങൾ കണ്ടപ്പോൾ എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു സുഖം.

ലിനി പതിയെ കുഞ്ഞിനേം കൊണ്ട് സോഫയിലിരുന്നു. അപ്പോഴും അയാളുടെ വെപ്രാളം മുഖത്ത് സ്പഷ്ടമായിരുന്നു.

“എത്റ മണിക്കാ പപ്പാ പാർട്ടിക്ക് പൊന്നേ..?”

ചെറു ചിരിയോട് കൂടിയ ചോദ്യം.

“അ.. അത്.. ഇവിടുന്ന് അഞ്ച് മണി… അഞ്ച് മണി കഴിയുമ്പോൾ ഇറങ്ങാം..”

അയാൾ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു. പപ്പയുടെ മുഖത്തെ തിടുക്കവും വെപ്രാളവും കണ്ട് അവൾ നന്നായി സന്തോഷിച്ചു. പക്ഷെ തോമസിന് അവിടെ ഇരിപ്പുറച്ചില്ല.

“ഞാൻ കുറച്ച് വെള്ളം കുടിച്ചിട്ട് വരാം..”

“ഞാൻ കൊണ്ടു വരണോ പപ്പാ..?”

“വേണ്ട മോളെ…”

തോമസ് വേഗം എഴുന്നേറ്റ് അടുക്കളയിലേക്ക് നടന്നു. കാരണം മകൻ കെട്ടി കൊണ്ടു വന്ന പെണ്ണിന്റെ അവയവ ഭംഗി ആസ്വദിക്കാൻ മനസ്സ് ചാഞ്ചല്യപ്പെടുന്നത് അയാൾക്ക് എതിർക്കാൻ കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.

അമ്മായിഅപ്പന്റെ താളം തെറ്റിയ പോക്ക് കണ്ട് ഉള്ളിൽ സന്തോഷിക്കുകയാണ് ലിനി . പാവം..! നന്നായി എന്റെ ഉള്ളിലേക്ക് കണ്ടു കാണണം. അതിന്റെ ഒരു തരിപ്പ് ആ മുഖത്തുണ്ട്.

ഇനി എന്തായാലും തന്നെ നോക്കാതിരിക്കാനാവില്ല പപ്പക്ക്. തന്നോട് ഒരു ഇളക്കമുണ്ടെങ്കിൽ ആ കണ്ണുകൾ ഇനി എന്തായാലും തന്റെ ശരീര ഭാഗങ്ങൾ കാണാൻ വേണ്ടി തേടി അലയും. നന്നായി മൂപ്പിച്ചു അവസാനം മാത്രമേ ആ ശരീവുമായി സങ്കമിക്കാൻ പാടുള്ളു.

പാവത്തിനെ ഭ്രാന്ത് പിടിപ്പിക്കണം. അതുവരെ എനിക്ക് കാണണം മരുമോളെ കണ്ട് വെള്ളമിറക്കി വിറളി പിടിച്ചിരിക്കുന്ന ഭർത്താവിന്റെ അപ്പനെ.

കൊച്ചിനെ അവൾ മാറോടു ചേർത്തമർത്തി ഒരുമ്മ കൊടുത്തു.