ലിനിയും പപ്പയും [ഏകലവ്യൻ] 1954

രണ്ട് തവണ നന്നായൊന്ന് ദീർഘ ശ്വാസം എടുത്ത് വിട്ട് പതിയെ വരാന്തയിലേക്ക് നടന്നു.

ഇടതു ഭാഗത്ത്‌, കാറിനു മുകളിൽ ഷാംപൂ തേച്ച് മിനുക്കുകയാണ് പപ്പ.

അവൾ മെല്ലെ അവിടേക്ക് നീങ്ങി. കൺവലയത്തിൽ മരുമോളെ കണ്ട തോമസ് കാർ ബോഡിയിൽ ഷാംപൂ പതപ്പിച്ചു കൊണ്ട് നിവർന്നു.

“മോളെ വയ്യായ്ക മാറിയോ..?”

“ങേ.. എന്ത് വയ്യായ്ക..?”

“ത്രേസ്യ പറഞ്ഞല്ലോ മോൾക്ക് വയ്യെന്ന്..”

“ഒഹ് ആ.. ചെറിയ ക്ഷീണം പപ്പാ..”

“മാറിയോ..?”

“ഉം ചെറുതായി..”

ലിനിയെ കണ്ടപ്പോൾ ഇന്നലെ ഉണ്ടായിരുന്ന അത്യധികം വികാരം ഇന്നയാൾക്ക് ഉണ്ടായില്ല. കാരണം മകൾക്ക് വയ്യായ്ക എന്ന് കേട്ടപ്പോൾ അയാൾ വല്ലാതെ ആയിരുന്നു. അതിലിടക്ക് എങ്ങനെയാണ് മരുമോളെ വികാരത്തോടെ കാണുന്നത്.

തോമസ് വീണ്ടും പണിയിലേക്ക് തന്നെ ശ്രദ്ധ കാണിച്ചപ്പോൾ ലിനി ഒന്ന് കുഴങ്ങി. ഇയാളോട് തന്നെയാണോ താൻ ഇന്നലെ അങ്ങനെ ഇടപെട്ടത് എന്നായിരുന്നു ചിന്ത.

ചിന്താകുലയായി അവളവിടെ സിറ്റ് ഔട്ടിൽ ഇരുന്നു.

“മോള് ചായ കുടിച്ചോ..”

പപ്പേടെ ചോദ്യം കേട്ട് സ്വബോധത്തിലേക്ക് വന്ന അവൾ അയാളെ നോക്കി

“ങേ..ഇല്ല പപ്പാ..”

“എന്തേ വേണ്ടേ..?”

“അല്ല.. കഴിക്കണം.. പപ്പയോ..?”

“കഴിച്ചില്ല..”

അയാൾ അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“എങ്കി വാ നമുക്ക് ഒരുമിച്ച് കഴിക്കാം..”

മരുമോളുടെ ക്ഷണനം കേട്ട് തോമസിന്റെ നെഞ്ച്  ചെറുതായൊന്ന് ഇടറി. ത്രേസ്യ ഇല്ലാത്ത സമയം തന്നെയാണ് പെണ്ണിപ്പോ തന്നോട് മിണ്ടാൻ വന്നതെന്ന് അയാൾ ഉറപ്പിച്ചു.

“പണിയൊന്ന് തീരട്ടെ മോളെ.. മോൻ എന്ത്യേ..?”

“ഉറങ്ങുവാ.. ഒൻപത് മണിയാകാതെ എണീക്കില്ല..”