ലിനിയും പപ്പയും [ഏകലവ്യൻ] 1946

“അതിന് മാത്രമോ..?”

ആശങ്ക തരുന്ന പപ്പയുടെ ഭാവം കണ്ട് അവളുടെ മുഖം ചെറുതായി വിളറി.

“എന്നെ കാണാൻ വേണ്ടി ആഗ്രഹിച്ചോ..?”

അപ്പ്രതീക്ഷിതമായ ചോദ്യത്തിൽ അവളുടെ കണ്ണുകൾ പപ്പയിൽ തറഞ്ഞു.

“മോളോട് ഒരു കാര്യം ചോദിക്കട്ടെ..? ഇഷ്ടമായില്ലെങ്കിൽ പപ്പയോട് ദേഷ്യം തോന്നരുത്..”

“ഇല്ല..”

“നിങ്ങളുടെ ദാമ്പത്യ ജീവിതത്തെ കുറിച്ചാണ്.”

“എന്താ..?”

അവളുടെ മുഖത്ത് ജിഗ്നാസ നിറഞ്ഞു.

“നല്ല രീതിയിയല്ലേ പോകുന്നത്.. എല്ലാ കാര്യത്തിലും..?”

വളരെ പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത ചോദ്യമായിരുന്നു അതവൾക്ക്. ഉത്തരം കിട്ടിയില്ല. ഒരു വേള മൗനിയായി അയാളുടെ മുഖത്ത് നിന്നും നോട്ടമെടുത്ത് ദൂരേക്ക് നോക്കി. നിലാവെട്ടത്തിൽ തിളങ്ങുന്ന ഇരുട്ട്..!

“മോളെ..”

“ഉം..”

“ലൈംഗീകമായി..”

മുഖം അൽപം അടുത്തേക്ക് വന്ന് മന്ത്രിക്കുന്നത് പോലെയാണ് അയാൾ ചോദിച്ചത്. ലിനിയുടെ നെഞ്ചിടിപ്പ് നന്നായി വർദ്ധിച്ചു.

“പപ്പയെന്നോട് കാരണം ചോദിക്കരുത്..”

“ഇല്ല..”

“ഇല്ലെന്നാണ് എന്റെ ഉത്തരം..”

നിശ്വാസത്തോടെ അവൾ പറഞ്ഞു കഴിഞ്ഞതും കാര്യങ്ങളുടെ കിടപ്പ് വശം മനസിലായ  തോമസ് നേരെയിരുന്നു. താൻ ഉദ്ദേശിച്ച കാര്യം തന്നെയാണ് മരുമോൾ പറഞ്ഞത്. അതൊന്നുറപ്പിക്കാൻ വേണ്ടി തന്നെയാണ് ശ്രമിച്ചതും. പക്ഷെ എന്നോട് ഒരു ചായ്‌വ് തോന്നാൻ എന്താണ് കാരണമെന്ന് അയാളുടെ ഉള്ളിൽ കിടന്ന് പിടഞ്ഞു.

അല്പനേരത്തെ മൗനത്തിൽ അയാൾ ഗ്ലാസ്സിലേക്ക് മദ്യം പകർന്നു വച്ചു. ആ സമയം ലിനിയുടെ ചിന്തകൾ കാട് കയറിയിരുന്നു.

തന്റെ പെരുമാറ്റവും പ്രവർത്തികളും പപ്പയെ വേദനിപ്പിച്ചോ എന്നാണ് ചിന്തിക്കുന്നത്. കാരണം മകന്റെ ഭാര്യയല്ലേ ഞാൻ. സ്വന്തം മകന്റെ കുടുംബ ജീവിതം ഇങ്ങനെയാകുന്നത് ഏതപ്പനാണ് സഹിക്കുക. ശേ.. ഒന്നും വേണ്ടായിരുന്നു.