മാല പടക്കം [Sharon] 324

ഡിക്കി തുറന്നു ട്രോളി ബാഗും വച്ചു ലോക്ക് ചെയ്തു  വിവേക് കാറിന്റെ ഫ്രണ്ടിലേക്  വന്നു ….                              ”  സാർ എന്നെ പിക്ക് ചെയ്യാനായി മാത്രം വന്നതാണോ? ” ആലോചനയിൽ നിന്നും ഉണർത്തി കൊണ്ടുള്ള വിവേകിന്റെ ചോദ്യം.                                                “അല്ലെടോ,  മോനും വൈഫും കൊച്ചുമോനും വന്നിട്ടുണ്ട്,        വന്നിട്ട് ഒരു മാസം കഴിഞ്ഞു,..ജെന്നി യുടെ വീട്ടിലായിരുന്നു.രണ്ടുപേരും മോനും ഇന്ന് ഇവിടേക്ക് വന്നിട്ടുണ്ട്. താൻ കണ്ടിട്ടുണ്ടോ ജെന്നിയെ ?
…..എവിടെ കാണാൻ അല്ലെ അവൾ നാട്ടിൽ എത്തിയാലും സ്വന്തം വീട്ടിലെ നിൽക്കത്തുള്ളൂ.. ഇപ്പോ എന്തോ നാട്ടിൽ തന്നെ ജോലി ട്രൈ ചെയ്യാനോ മറ്റോ പരിപാടി  ഇട്ടിട്ടുണ്ട്….രണ്ടു ദിവസം  കഴിഞാ അവൻ പോവും… അവനു ഇത്തിരി സാധനം വാങ്ങിക്കാൻ ടൗണിൽ പോയതാ  അപ്പോഴാ തന്റെ മിസ്സ്ഡ് കാൾ കണ്ടേ…. ഡ്രൈവർ സീട്ടിലിരുന്ന് മുഖം തുടച്ചുകൊണ്ട് പറഞു..
“ഇല്ല സാർ, പദ്മേച്ചി പറഞ്ഞു കേട്ടിട്ടുണ്ട് അത്രയേ ഉള്ളു. അപ്പോ ജെന്നി ഇനി തിരിച്ചു പോണില്ലേ യുഎ ഇ  ലേക്ക്?         ആ ചോദ്യം ചോദിച്ചപ്പോ ജിഞ്യാസ വിവേകിന്റെ മുഖത്തു കാണാൻ കഴിഞ്ഞു..                             “ഇല്ല അവൾ ഇവിടെ നില്കും പിന്നെ ഇവടെയും ആൾ ഇല്ലല്ലോ. ചുമ്മാ ബഗ്ലാവും പണിതിട്ട് .. ഇ ടയ്ക്ക് അവളും  തോട്ടം കാര്യം ഒക്കെ നോക്കട്ടെ എന്നു ഞാനും കരുതി അവൾക്കും  സമ്മതം.. എത്ര കാലം എന്നു കരുതിയ  അടച്ചിട്ട ഫ്ലാറ്റിൽ ഇങ്ങനെ ജീവിതം കളയുക. അവൾ  ഇൻറ്റീ റിയർ ഡിസൈനർ  ആണ്. പക്ഷെ അവൻ ജോലിക്കൊന്നും വിടത്തില്ല.. ഇപ്പോഴത്തെ പെൺപിള്ളേരല്ലേ കെട്ടിയിട്ടു വളർത്തിയാൽ ശെരിയാവോ … അവരെ ഇഷ്ടം പോലെ ചെയ്യട്ടെ എന്ന്..” കുരുവിള വാചാലനായി.
”  അത്  നല്ലതാ  കുരുവിള  സാർ, ഇവിടെ  കൂട്ടിനു ഒരാളും ആയല്ലോ.   അപ്പോൾ മോനോ?                       ” അവൻ  എട്ടാം ക്ലാസ്സിൽ ആണ്, യൂ ഏ ഇ തന്നെയാണ് പഠിക്കുന്നതൊക്കെ,  പിന്നെ എന്റെ മോളും ഫാമിലിയും അവിടെ അല്ലെ അവരുടെ കൂടെ  അവൻ നില്കും…. അവനു അമ്മ അടുത്തു വേണം എന്നൊന്നും ഇല്ലന്നെ…..പഠിത്തം ഒക്കെ  അവിടെയ  ബെറ്റർ  അല്ലെ  വിവേക്?”                                                                           ”   അതെ  സാർ “.. വിവേക്  ഉത്തരം നൽകി.  . കാർ മുൻപോട്ട് നീങ്ങി. യാത്ര ക്ഷീണം  കൊണ്ടാണെന്നു തോന്നുന്നു പാസഞ്ചർ സീറ്റിൽ ഇരുന്നു കൊണ്ടു വിവേക് ഉറക്കത്തിലേക് വീണു കഴിഞ്ഞിരുന്നു.. ഇവിടെ നിന്നും മുക്കാൽ മണിക്കൂർ യാത്രയുണ്ട് പുത്തൻ പുരയ്‌ക്കൽ ഹൗസിലേക്… കുരുവിള ഗിയർ ഷിഫ്റ്റ്‌ ചെയ്യുമ്പോഴും കണ്മുൻപിൽ നിമ്മിയുടെ മുഖം മാത്രമായിരുന്നു,  പഴയ ഓർമ്മകൾകണ്മുൻപിലേക്ക് …… ഓർക്കുമ്പോഴേ കുളിരു കോരുന്ന ഓർമ്മകൾ.  കുരുവിളയുടെ ചുണ്ടിൽ ചെറു പുഞ്ചിരി പ്രത്യക്ഷ പെട്ടു..
ഹോസ്പിറ്റലിൽ വെച്ചു കണ്ട ആദ്യനാൾ തന്നെ  എന്തോ പ്രത്യേകത തോന്നിയ അവളുടെ സംസാരവും  ഇടപെടലും വല്ലാത്തൊരു ഇഷ്ടം തോന്നിയ നിമിഷം  പതിയെ പതിയെ അവളുടെ ശരീരതിനോട്  വല്ലാത്ത ആർത്തി ആയിതീർന്നു അയാൾക് അവളോട്.         കൊഞ്ചി കുഴഞ്ഞുള്ള സംസാരവും  അന്ന നടയിലും  ഇളകുന്ന ചന്തി പിളർപ്പുകളും… വെളുത്തു തുടുത്ത കവിൾ തടങ്ങളും  ആരും ചപ്പി വലിക്കാൻ കൊതിക്കുന്ന അധരങ്ങളും..അയാൾക് നിമ്മിയോടു തോന്നിതുടങ്ങിയ ഇഷ്ടങ്ങൾക് കാരണമായി, അത്  അടങ്ങാത്ത കൊതിയായി മാറ്റി…    അയാളുടെ ഓർമകളുടെ കെട്ടഴി ച്ചു കാർ മുൻപോട്ടു നീക്കി……
അന്ന് ഒരു ബുധനാഴ്ച ദിവസമായിരുന്നു. പ തിവുപോലെ  പ്രഭാത കർമ്മങ്ങൾ എല്ലാം കഴിച്ചു  കട്ടൻ ചായയും കുടിച്ചു പത്രം വായിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന പോഴാണ്  ഫോണിലേക്കു  തോട്ടത്തിൽ നിന്നും വേണുവിന്റെ കാൾ വന്നത്.