മാർക്കണ്ഡേയൻ  7 [SaHu] 174

ഞാൻ ആയിരം റുബ അവന്റെ കയ്യിൽ കൊടുത്തു അവൻ കോയിക്കടയുടെ മുന്നിൽനിറുത്തി രണ്ടുകിലോ കൊഴിവാങ്ങി അടുത്തുള്ള കടയിനിന്നും കുറച്ചു അരിയും സാധനങ്ങളും വാങ്ങി അവന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പുറപ്പെട്ടു വഴിനീളെ എന്റെ മനസ്സിൽ അവന്റെ ഭാര്യയെ കുറിച്ചായിരുന്നു വലിയ സുന്നരി ഒന്നുമല്ലെങ്കിലും കാണാൻ കുഴപ്പമില്ലാത്ത സാദനം ആവണെ അന്നൊരു പ്രാര്ഥനമാത്രമായിരുന്നു എന്റെയുള്ളിൽ ഒരു ഇരുബത് മിനിട്ടിനുള്ളിൽ അവന്റെ വീടെത്തി ഞങ്ങളിറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു വീടിന്റെ ഉമ്മറത്ത് കയറി നിന്നു അവൻ ഡോറിൽ മുട്ടി ഇപ്പോൾ സമയം 6:20ആയിരുന്നു അവന്റെ ഭാര്യ വന്നു വാതിൽ തുറന്നു ഞങ്ങൾ അരി സാധനങ്ങളൊക്കെ ഉള്ളിലേയ്ക്ക് വച്ച് വീടിന്റെ ഹാളിൽ കയറി ഇരുന്നു കുറച്ചുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അവന്റെ ഭാര്യ പുറത്തേയ്ക്ക് വന്നു അവനോട് ചോദിച്ചു .

അരുണേട്ടാ ഇത് ഇപ്പൊ കഴിക്കാൻ ഉണ്ടാക്കാനാണോ .നീ അതിൽ നിന്നും കുറച്ചെടുത്തു കറിവെയ്ക്ക് കുറച് ചോറും .അവൾ എന്നെത്തന്നെ നൊക്കുന്നതുകണ്ടപ്പോൾ അരുൺ പറഞ്ഞു .ഇതെന്റെ കൂട്ടുകാരനാ ഒറ്റപ്പാലത്തുനിന്നു വന്നതാ ഇന്ന് ഇവാൻ ഇവിടെയുണ്ടാകും .ആര് ഉണ്ടായാലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല ഞാനൊറ്റക്ക്കബികുട്ടന്‍.നെറ്റ് ഇതെല്ലാം ഉണ്ടാക്കിയാൽ ഇപ്പൊ തന്നെ നിങ്ങൾക്ക് കഴിക്കാൻ പറ്റില്ല അതിന് കൂട്ടുകാരനേയും കൂട്ടി അകത്തു കയറി ഇരിക്ക് കുറച്ചു ഉള്ളിയും മറ്റും വെട്ടിത്തന്നാൽ പെട്ടെന്നാവും ഞാൻ അപ്പോയെക്കും ചിക്കൻ കഴുകിവരാം .അവൾ ഇതും പറഞ്ഞു അകത്തേയ്ക്ക് കയറിപ്പോയി ഞങ്ങൾ അകത്തുകയറിയിരുന്നു . ന്നല്ല ചുണയുള്ള പെണ്ണ് ഞാൻ മനസ്സിലോർത്തു കാണാൻ തരക്കേടില്ല ഇരി നിറം ന്നല്ല ഉരുപ്പടി ഇവളെ കളിക്കാതെവിട്ടാൽ അതൊരു നഷ്ട്ടം തന്നെ ഞാൻ മനസ്സിലോർത്തു…. തുടരും……

അവൾ വരുന്നു ചുവന്ന കണ്ണുകളും അടങ്ങാത്ത പകയും കത്തിജോലിക്കുന്ന തീകുണ്ഡത്തിലേക്ക് എന്നെ തള്ളിയിടാൻ പ്രതിക്കാരത്തിന്റെ തീക്കനലുമായ് . സുഹൃത്തേ നിങ്ങൾ പറ ഇതിൽ ഞാൻ വെന്തു വെണ്ണീർ ആവുമോ അതോ ജീവിക്കുമോ മനു എന്നെന്നേക്കുമായ് അവസാനിക്കുമോ പ്ലീസ് പറയൂ