മാതാ പുത്ര PART_012 [ഡോ. കിരാതൻ] 295

സമയത്ത് തന്നെ ഫ്‌ളൈറ്റ് വന്നെങ്കിലും അമ്മയെ കാണാത്തതിൽ ഒരു കൊച്ചു കുട്ടിക്കുണ്ടാകുന്ന പേടി അവൻ്റെ മനസ്സിൽ ഉറഞ്ഞുവന്നു. ഒടുവിൽ തിരക്കില്ലാത്ത വീഥിയിലൂടെ ഒട്ടും തിരക്ക് പ്രകടമാകാത്ത  സ്ത്രീയുടെ നടത്തത്തോടെ അമ്മ നടന്ന് വരുന്നത് അവൻ കണ്ടു.

കാവി നിറമായിരുന്നു അമ്മയുടെ സാരി. ആ സാരി ലളിതമാണെങ്കിലും അതിലും ഒരു പ്രൗഢി വിളിച്ച് പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ദുബായിയിൽ ഹെൽത്ത് ജിമ്മ് തുടങ്ങുന്ന കാര്യം ‘അമ്മ പറഞ്ഞിരുന്നത് അവൻ ഓർത്തെടുത്തു. ‘അമ്മ സ്ഥിരമായി ജിമ്മിൽ വർക്ക്ഔട്ട് ചെയ്യുന്നുണ്ടെന്ന് ശരീര ഘടന കണ്ടപ്പോൾ തന്നെ മനസ്സിലായി. ഒരേയൊരു  ലഗ്ഗേജ് മാത്രമേ അമ്മയുടെ കയ്യിൽ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു.

“…… അധികം വൈകിയില്ലല്ലോ അല്ലെ ????”.

വന്നപാടെ മകന്റെ ശിരസ്സിൽ തലോടിക്കൊണ്ട് സീതാലക്ഷ്മി പറഞ്ഞു. മാധവൻ അമ്മയോട് ചേർന്ന് നിന്നു. അമ്മയുടെ ശരീരത്തിലെ ചൂട് അവനിൽ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തകൾ നിറച്ച് നിന്നു. പക്ഷെ അമ്മയുടെ ചന്ദനക്കുറിയും രുദ്രാക്ഷമാലയും കാവി സാരിയും അവന്റെ മനസ്സിനെ വേണ്ടാത്ത ചിന്തകളിൽ നിന്നും ബലമായി അകറ്റി.

അൽപനേരം അവരിരുവരും അങ്ങനെ നിന്നു.

” ….. ഇവിടെ അടുത്താണ് ക്ഷേത്രം .. ഒരു പത്ത്  കിലോമീറ്റർ ..”.

സീതാലക്ഷ്മിയുടെ പെട്ടി കാറിന്റെ അരികിലേക്ക് ഉരുട്ടിക്കൊണ്ട് പോകുന്നതിനിടയിൽ പറഞ്ഞു.

“…… നിനക്കിപ്പോൾ ദൂരമൊന്നും പ്രശ്നമല്ല അല്ലെ….. “.

അവന്റെ നീളൻ മുടിയും നീളൻ താടിയും നോക്കിക്കൊണ്ട് സീതാലക്ഷ്മി ചോദിച്ചു.

“….. അമ്മ പറഞ്ഞിട്ടല്ലേ ഞാൻ നാട് കാണാനിറങ്ങിയത് ….  അപ്പോൾ ഇങ്ങനെത്തെ കോലമൊക്കെ കാണേണ്ടി വരും …..”.

സ്വന്തം അമ്മയുടെ കുണ്ടിചലനങ്ങൾ ശ്രദ്ധിച്ച് അവൻ രണ്ടും കൽപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു. മകന്റെ കണ്ണുകൾ ആർത്തിയോടെ സാരിയുടെ ഉള്ളിലൂടെ അൽപ്പം ചാടികിടക്കുന്ന വയറിന്റെ പാളിയിലേക്കാണെന്നറിഞ്ഞ സീതാലക്ഷ്മി സാരി ശരിക്കിട്ടു. അമ്മയുടെ ഭാവമാറ്റം അറിഞ്ഞ മാധവൻ മറ്റെവിടേക്കോ നോക്കിക്കൊണ്ട് ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു.

“….. അമ്മ നന്നായി തടി കുറഞ്ഞിട്ടുണ്ടല്ലോ ….????”.

കാറിന്റെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ  സീതാലക്ഷ്മി ഡോർ തുറന്നുകൊണ്ട് അകത്തേക്ക് കയറി. മകൻ തന്റെ തടി കുറഞ്ഞത് പറഞ്ഞത് അവളെ സന്തോഷിപ്പിച്ചിരുന്നു. കാർ സ്റ്റാർട്ടാക്കാൻ തയ്യാറെടുക്കുന്ന മകന്റെ മുഖത്ത് തലോടി. വെട്ടിയൊതുക്കാത്ത അലസമായ രോമവളർച്ച അവന്റെ മുഖത്ത് വല്ലാത്ത മാറ്റങ്ങൾ സൃഷ്ടിച്ചിരിക്കുന്നു. കുറച്ച് നേരം മകനെ അങ്ങനെ തന്നെ അവൾ ഉറ്റുനോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.