മദനനിലാവ്(അമ്മ)-6 1765

അമ്മയുടെ പുറംവേദനയ്ക്ക് പരിഹാരം കാണാനായി രണ്ടാഴ്ച കഴിഞ്ഞു ഞാന്‍ അമ്മയെയും കൂട്ടി രാഘവന്‍ വൈദ്യരുടെ അടുത്തെത്തി. അമ്മയെ പരിശോധിച്ച രാഘവന്‍ വൈദ്യര്‍ പറഞ്ഞു.

“വേറൊരു കുഴമ്പ് തരാം. അത് മേലാസകലം തേച്ചു കുളിക്കണം. നന്നായി കൊഴുങ്ങനെ തേച്ചു പിടിപ്പിച്ചു അരമണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞു നന്നായി ചൂടുള്ള വെള്ളത്തില്‍ കുളിക്കണം. കുഴമ്പ് തേക്കല്‍ സ്വയം ചെയ്‌താല്‍ ആവില്ല. ആരെയെങ്കിലും കൊണ്ട് ചെയ്യിക്കണം.”

“ഇതാരാ മോനല്ലേ?” വൈദ്യര്‍ ചോദിച്ചു.

“അതേ” അമ്മ പറഞ്ഞു.

“അപ്പോള്‍ മോനെകൊണ്ട് തന്നെ തേപ്പിച്ചോളൂ…പുറത്തും കാല്‍മുട്ടിലും കുഴമ്പ് നന്നായി തേച്ചു പിടിപ്പിക്കണം. കഴുത്തിനു കീഴോട്ടു കുഴമ്പ് ചെല്ലാത്ത ഒരു സ്ഥലവും ഉണ്ടാകരുത്… ഇന്ന് തന്നെ തുടങ്ങിക്കൊള്ളൂ…”

“ശരി…” അമ്മ പറഞ്ഞു.

“രോഗി ഇച്ചിച്ചതും വൈദ്യന്‍ കല്‍പ്പിച്ചതും പാല്‍…”. അമ്മയ്ക്കും മകനും അപ്പോള്‍ മനസ്സിലൂടെ കടന്നുപോയ ചിന്ത ഇതായിരുന്നു.

പോകെ പോകെ മകന്‍റെ മുന്നില്‍ പൂര്‍ണനഗ്നയായി നിന്ന് അവനെകൊണ്ട് തന്‍റെ ശരീരഭാഗങ്ങളെ തഴുകിയുണര്‍ത്തിയും ഞെരടിയുടച്ചും അതിലൂടെ അവനെയും വികാരപരവശനാക്കി അവന്‍റെ കുലച്ച കുണ്ണ കൊണ്ട് മതിയാവോളം തന്‍റെ പൂര്‍കുളത്തിന്‍റെ ആഴമളന്നു ഇനിയുള്ള കാലമെങ്കിലും സുഖിക്കുകയെന്ന തന്‍റെ ലക്ഷ്യം നേടാന്‍ ഈ അവസരം ഉപയോഗിച്ചില്ലെങ്കില്‍ ഇതു പോലെയുള്ളൊരു അവസരം ഇനിയൊരിക്കലും ഒത്തുവരില്ലെന്നു ആ അമ്മ കണക്കുകൂട്ടി.

ചത്തു കഴിഞ്ഞു വെറുതെ കത്തിച്ചോ അല്ലെങ്കില്‍ മണ്ണിനു വളമാക്കിയോ തീര്‍ന്നു പോകുന്ന ശരീരമാണ് ആരുടെയായാലും. അമ്മയാണ് മകനാണ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു വിലക്കുകള്‍ കല്‍പ്പിച്ചു ഉള്ള സമയത്ത് സുഖിക്കാതെ ആദര്‍ശം പറഞ്ഞു നടന്നിട്ടു പതിവ്രതയായ അമ്മയാണ് താനെന്ന സര്‍ട്ടിഫിക്കറ്റിന്റെ യോഗ്യത കൊണ്ട് ജീവിതത്തിലും മരിക്കുമ്പോഴും യാതൊരു ഗുണവുമില്ലെന്നു ഗോമതി ചിന്തിച്ചു.

വീട്ടിലെത്തി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ ബ്ലൌസ് അഴിച്ചുമാറ്റി ബ്രേസ്സിയര്‍ മാത്രം ഇട്ടു മുലകള്‍ ഒരു തോര്‍ത്ത്‌ കൊണ്ട് മറച്ചുപിടിച്ചു അമ്മ എന്നെ വിളിച്ചു.

“മോനേ വാ…അമ്മയ്ക്ക് കുഴമ്പ് തേച്ചു താ…”