മദജലമൊഴുക്കുന്ന മോഹിനിമാര്‍ [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1911

രാത്രിയായിരുന്നു.

ഒന്നും നടക്കില്ല എന്നറിയാം..എന്നാലും ആ സര്‍പ്പസൌന്ദര്യം എന്നോടൊപ്പം ഈ രാത്രി മുഴുവന്‍ ഒന്നിച്ച് എന്റെ കിടക്കയില്‍ ഉണ്ടാവുമെന്ന ചിന്ത പോലും എന്നെ ഉന്മാദാവസ്ഥയിലാക്കിയിരുന്നു.

തൊടാന്‍ പോലും പറ്റിയില്ലെങ്കിലും വേണ്ടില്ല ..ആ സുഗന്ധം ശ്വസിച്ച് ഒരു രാത്രി മുഴുവന്‍ കഴിയാം.

ഞാന്‍ വേഗം ഭക്ഷണം കഴിച്ചു തീര്‍ത്തു.

കൈ കഴുകി വരുമ്പോഴേക്കും അവര്‍ കഴിച്ച് കഴിഞ്ഞു പാത്രങ്ങളുമായി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയിരുന്നു.

ഞാനും മെല്ലെ അടുക്കളയിലേക്ക് ചെന്നു.
അക്ഷമ പതിയെ എന്നെ പിടികൂടാന്‍ തുടങ്ങിയിരുന്നു.

ഏട്ടത്തിയമ്മ സിങ്കിലുള്ള പാത്രങ്ങള്‍ കഴുകാന്‍ തുടങ്ങുകയാണ്.

എന്റെ അനക്കം അറിഞ്ഞാവാം അവര്‍ തിരിഞ്ഞു നോക്കി.

“ങ്ഹും..?”

അവര്‍ തലയാട്ടിക്കൊണ്ട് ചോദിച്ചു..

ഞാന്‍ ഒന്ന് പരുങ്ങി.അവര്‍ക്ക് കാര്യം മനസ്സിലായെന്നു തോന്നുന്നു.

കൈ കഴുകി നേര്യതില്‍ തുടച്ച ശേഷം അവര്‍ എന്റെ അടുത്തേക്ക് വന്നു.

“എന്താ ഇവിടൊരു പമ്മിക്കളി..ങ്ഹും..?

അവര്‍ കള്ളച്ചിരിയോടെ ചോദിച്ചു.

‘ഒന്നുല്ല..ഞാന്‍ ചുമ്മാ..പിന്നെ..!”

“ഉവ്വുവ്വ്…

അവര്‍ അതേ ചിരിയോടെ തലയാട്ടി.

“…മുത്തശ്ശന് മരുന്ന് കൊടുക്കണം..പാത്രങ്ങളൊക്കെ കഴുകണം..പിന്നെ ഒന്ന് മേല് കഴുകണം…അങ്ങനെ പണി ഒരുപാടുണ്ട്…മനസ്സിലായോ..!”

ഞാന്‍ ആകെ ചമ്മി.
എന്നാലും അത് പുറത്തു വരാത്ത രീതിയില്‍ ഒരു ചിരി വരുത്തി.

എന്നിട്ട് മെല്ലെ തിരിഞ്ഞു നടന്നു.

ഇടയ്ക്ക് ഒരു കാര്യം ഓര്‍മ്മ വന്നു.

“ഏടത്തി കൊറച്ചു മുമ്പല്ലേ കുളിച്ചത്..!”

ഒരു പണിയെങ്കിലും കുറഞ്ഞാ അത്രയും നേരത്തെ വരുമെന്നായിരുന്നു എന്റെ മനസ്സില്‍.

അവര്‍ പൊട്ടി വന്ന ചിരി കടിച്ചമര്‍ത്തിക്കൊണ്ട് നേര്യത് നിവര്‍ത്തി കാണിച്ചു.
അതില്‍ കറി തെറിച്ചിരിക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു.

“ഇനി പോവാല്ലോ..!”

കടിച്ചു പിടിച്ചിരുന്ന ചിരി പൊട്ടി പുറത്തേക്ക് വന്നു.

അതെനിക്ക് വലിയ ക്ഷീണമായി.