ഏട്ടത്തിയമ്മയും കുഞ്ഞേച്ചിയും 4 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1719

ചിലപ്പോ ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്യുകയാവും.

“ഏടത്തീ..”
ഞാന്‍ കതകില്‍ മുട്ടി.

കതക് തുറന്നത് കുഞ്ഞേച്ചിയാണ്.

“ആഹ് ..വന്നോ…!”

ആ മുഖം അല്പം പരുഷമാണ്.ഞാനൊന്ന് ചിരിച്ചു കാണിച്ചു.

“നിന്‍റെ കോള്‍ഡ് ഇതുവരെ മാറിയില്ലേ…ആ മാസ്കങ്ങോട്ട് കളയെടാ ചെക്കാ..!”

അവള്‍ എന്നെ നോക്കി മുഖം ചുളിച്ചു നിന്നു. ഒരു പരുങ്ങലോടെ ഞാന്‍ മാസ്കിന്‍റെ വള്ളിയില്‍ പിടിച്ചതല്ലാതെ അഴിച്ചില്ല. ഏട്ടത്തിയമ്മ എന്നെ കണ്ടതും ഒന്ന്‍ പുഞ്ചിരിക്കാന്‍ ശ്രമിച്ചു. ഇളം വയലറ്റില്‍ മനോഹരമായ പ്രിന്റ്‌ ഉള്ള ചുരിദാറാണ് വേഷം. ആ വടിവൊത്ത മേനിയഴകില്‍ അത് ഒട്ടിപ്പിടിച്ചു കിടക്കുമ്പോള്‍ ആ ഷേപ്പ് വരച്ചു വച്ച പോലെ വെളിവാകുന്നു.

“അമ്പുട്ടാ എങ്ങനാ പോവ്വാ…കാര്‍ കിട്ടിണ്ടോ..!”

ഏട്ടത്തിയമ്മ കുറച്ചു വസ്ത്രങ്ങളെടുത്തു ബാഗില്‍ വെക്കുകയാണ്. അത് കൂടെ കണ്ടപ്പോ പൂര്‍ത്തിയായി. ഇന്ന് എന്തായാലും തിരികെ വരവുണ്ടായില്ല.

“ആഹ് കിട്ടി…ഏടത്തി എന്നാ വര്വാ..എത്ര ദിവസം നിക്കണം അവിടെ..!”

തകര്‍ന്നുപോയ മനസ്സോടെ ഞാന്‍ ആരാഞ്ഞു.

“കൃത്യ സമയം പറയാന്‍ ഏടത്തി കല്ല്യാണത്തിനു പോവ്വല്ല…!”

കുഞ്ഞേച്ചി ഇടയില്‍ കയറി വെറുപ്പിച്ചു. ദേഷ്യം വന്നെങ്കിലും ഞാനത് പുറത്ത് കാണിച്ചില്ല.

“ഏതാ കാര്‍ ..?”

“പോയി നോക്ക്..!”

ഞാന്‍ വാശി തീര്‍ത്തു. അവള്‍ എന്‍റെ നേരെ സൂക്ഷിച്ചൊന്നു നോക്കിയ ശേഷം ഏട്ടത്തിയമ്മയെ നോക്കി.

“ഞാന്‍ എന്നാ ഡ്രസ്സ്‌ ചെയ്ത് പെട്ടെന്ന്‍ വരാട്ടോ ഏടത്തീ..!”

പറഞ്ഞതും അവള്‍ തിരിഞ്ഞ് വാതിന് നേര്‍ക്ക് നടന്നു.

“കുഞ്ഞേച്ചി എവിടെ പോവ്വാ..ഡ്രെസ്സൊക്കെ ചെയ്തിട്ട്..?

അവളുടെ കൊലുസ് ശബ്ദം മറഞ്ഞ ശേഷം ഞാന്‍ എട്ടത്തിയമ്മയോടായി ചോദിച്ചു.

അവര്‍ തിരിഞ്ഞ് എന്നെ നോക്കി. ആ മുഖത്ത് വിഷാദം കനത്ത് നില്‍ക്കുന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു. മെല്ലെ എന്‍റെ അടുത്ത് വന്നു.

“പൊന്നൂ സങ്കടപ്പെടല്ലെട്ടോ…ഏടത്തിക്കും സഹിക്കുന്നില്ല…ന്‍റെ പൊന്നൂനെ ഇവിടെ ഒറ്റക്കാക്കീട്ട് പോകുന്ന പോലെ തോന്നാ..!”