ഏട്ടത്തിയമ്മയും കുഞ്ഞേച്ചിയും 4 [യോനീ പ്രകാശ്‌] 1719

ഏട്ടത്തിയമ്മയുടെ ശബ്ദമാണ്. ഒരു കൈപ്പിടി നിറയെ തുളസിയിലയുമായി വരികയാണ് ആള്‍. എനിക്ക് കോള്‍ഡാണെന്ന് അവരും വിശ്വസിച്ചിരിക്കുകയാണ്. ആവി പിടിക്കാനാണ് തുളസിയൊക്കെ പറിച്ചോണ്ട് വന്നിരിക്കുന്നതെന്നെനിക്ക് മനസ്സിലായി.
ഞാന്‍ മാസ്ക് മാറ്റി.
എന്‍റെ ചുണ്ടിന്‍റെ കോലം കണ്ട് അവരൊന്ന് അന്ധാളിച്ചു.

ഒരു നിമിഷം കൊണ്ട് അവര്‍ക്ക് എല്ലാം മനസ്സിലായി.
ആ കണ്ണുകളില്‍ അസഹ്യമായ വേദന പടര്‍ന്നത് ഞാന്‍ കണ്ടു.

‘പേടിക്കണ്ട..ഒരു കൊഴപ്പവുമില്ല’ എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഞാന്‍ ചുമലിളക്കി.
ഏട്ടത്തിയമ്മ ചുറ്റും നോക്കി.

“സോറി വാവേ..ഒന്നും ഓര്‍ക്കാതെ എന്തൊക്കെയോ…നൊന്തോ ന്‍റെ മോന്..!”

ആ സ്വരത്തില്‍ സങ്കടം മുറ്റി നിന്നു.

“ഒന്നുല്ല ഏടത്തീ…വീണതാന്നാ കുഞ്ഞേച്ചിയോടു പറഞ്ഞെ…അവള്‍ അത് വിശ്വസിച്ചു..!!”

ഞാന്‍ ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു കൊണ്ട് ചിരിച്ചു. അവര്‍ ഒരക്ഷരം മിണ്ടാതെ പെട്ടെന്ന് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയിക്കളഞ്ഞു.
ആള്‍ക്ക് നല്ലപോലെ വിഷമമായെന്നു എനിക്ക് മനസ്സിലായി.

ഞാന്‍ മെല്ലെ അവര്‍ക്ക് പിന്നാലെ ചെന്നു.ആ കൈകളില്‍ കടന്നു പിടിച്ചു കൊണ്ട് സ്റ്റോര്‍ മുറിയിലേക്ക് കയറി വാതില്‍ ചാരി.

“സോറി പൊന്നൂ ..ഇങ്ങനൊക്കെ ആവുംന്ന്‍ ഓര്‍ത്തേയില്ല.. വേദനിച്ചപ്പോഴെങ്കിലും ഒന്ന് പറയാരുന്നില്ല്യെ…!”

അവരുടെ സ്വരത്തില്‍ ഈറനണിഞ്ഞു.
ഞാനവരെ നെഞ്ചോട്‌ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു.

“ഏടത്തിയ്ക്ക് അറിയാഞ്ഞിട്ടാ…ആ വേദന എന്തൊരു സുഖമുള്ളതാണെന്നറിയോ…നമ്മള്‍ രണ്ടാളും മാത്രമുള്ള ലോകമായിരുന്നെങ്കില്‍ ഈ ചുണ്ട് കടിച്ചു പറിച്ചെടുക്കാന്‍ പറഞ്ഞേനെ ഞാനെന്‍റെ പൊന്നേടത്തിയോട്..!”

ഞാനാ കവിളോരം ചുണ്ടുരുമ്മി.

“വെറുതെ മനസ്സ് വിഷമിപ്പിക്കുമെന്ന്‍ അറിയാവുന്നോണ്ടാ ഞാനീ റിസ്ക്‌ എടുത്തത്…ആരെങ്കിലും വന്നാ നമ്മുടെ ചീട്ട് കീറും…പെട്ടെന്ന്‍ ഒരു ഉമ്മയിങ്ങു തന്നേ..!”

ഞാനവര്‍ക്ക് നേരെ ചുണ്ട് കൂര്‍പ്പിച്ചു കാണിച്ചു.
നിലാവ് പരക്കുന്നത് പോലെ ആ മുഖത്ത് നേരിയ പുഞ്ചിരി മിന്നി.
നാവു നീട്ടി ചുണ്ടുകള്‍ നനച്ചുകൊണ്ട് അവരെന്‍റെ ചുണ്ട് മുറിഞ്ഞിരിക്കുന്ന ഭാഗത്ത് പൂവിതള്‍സ്പര്‍ശം പോലെ മൃദുവായൊന്നു മുത്തി.

ഉള്ളില്‍ അരിച്ചരിച്ച് കയറുന്ന വികാരങ്ങളെ അടക്കി വച്ച് ഞാനാ ദേഹം