മദനപൊയിക 5 [Kannettan] 967

” വിശപ്പില്ലമ്മേ ” ഞാനെഴുനേറ്റ് കൈകഴുകി.

കുറച്ചു സമയം ഞാൻ സോഫയിലിരുന്നു, മിന്നുവാണേൽ സോഫയിലിരുന്ന് ഉറക്കം തൂങ്ങുന്നുണ്ടായിരുന്നു.

” അല്ല.. അതെവിടുന്ന നല്ല മുല്ലപ്പൂവിന്റെ മണം ?” അച്ഛൻ കൗതുകത്തോടെ ചോദിച്ചു.

” അത് ചിലപ്പോ മുല്ല പടർന്ന് പന്തലിച് കാണും അച്ഛാ ” ഞാനൊന്ന് സർകാസ്റ്റിക് അടിച്ചു.

” ഈ ഒറ്റരാത്രികൊണ്ടോ !! ” അതും പറഞ് അച്ഛൻ കൊലയിലേക്ക് മണംപിടിച്ചു പോയി .

” മോളെ രാധികേ… മിന്നു അതാ ഉറക്കം തൂങ്ങുന്നു, നീപോയി അവളെ കിടത്തിക്കോ. അല്ലേൽ നീയും പോയി കിടന്നോ, ഇതെല്ലാം ഞാനെടുത്തുവെച്ചോളാം ” അമ്മ രാധികേച്ചിയോടായി പറഞ്ഞു.

“സാരില്ലമ്മേ, തൽക്കാലം അവൾ അവിടെ തന്നെ കിടക്കട്ടെ, വിച്ചു ഉണ്ടല്ലോ. ഞാനീ പത്രങ്ങളൊക്കെ കഴുകിവെച്ചിട്ട് കിടന്നോളാം ” അതും പറഞ് ചേച്ചി പത്രങ്ങളൊക്കെയായി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി, പിന്നാലെ അമ്മയും. കുറച്ചു കഴിഞ് രാധികേച്ചിവന്ന് മോളെയെടുത്ത് എല്ലാരോടും ഗുഡ് നൈറ്റ് പറഞ് മുകളിലേക്ക് പോയി, ഞാൻ തലചൊറിഞ്ഞുകൊണ്ട് പയ്യെ വരാമെന്ന് ആഗ്യം കാണിച്ചു.

ചേച്ചി സ്റ്റെപ്പുകൾ കയറി മുകളിലേക്ക് പോയി, ഞാനും അച്ഛനും കുറച്ചു സമയം ടീവി കണ്ടു. ഇച്ചിരി കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ഉറക്കംവരുന്നെന്നും പറഞ് മുകളിലേക്ക് പോകാനൊരുങ്ങിയപ്പോഴാ ഒരു കാര്യം ഓർമവന്നത്, പാലെടുത്തില്ലലൊന്ന്. ഞാനടുക്കളയിൽ പോയി നോക്കിയപ്പോൾ പാലുകാണുന്നില്ല. പണ്ടാരം അപ്പോഴേ മേടിച്ച മതിയായിരുന്നു.

ഉറങ്ങാൻകിടന്ന അമ്മയോട് ,

” അമ്മേ കുറച്ചു പാലുണ്ടാവോ ??”

” എന്തിനാ ?”