മദനപൊയിക 6 [Kannettan] 744

“ആരാ അമ്മേ വന്നത്?” ഞാനറിയാനുള്ള ആകാംഷയോടെ ചോതിച്ചു.

“ഓ.. അതോ.. ഓമനയാടാ!”

അപ്പോളെൻ്റെ ഓമനക്കുട്ടി കുളക്കടവിലേക്കാണ് പോയിരിക്കുന്നത്.. ഞാനൊന്ന് പുറത്തേക്ക് പോവുകയാണെന്നും പറഞ്ഞ്, ശര വേഗത്തിൽ പടിഞ്ഞാറ് വശത്തൂടെ കുളത്തിലേക്ക് വിട്ടു.

അപ്പോഴേക്കും ഓമനേച്ചി അകത്ത് കയറി വാതിലടച്ചു. കിഴക്കേ വശത്തുള്ള മച്ചിൻ്റെ സൈഡിലൂടെ നുഴഞ്ഞ് കയറിയാൽ പഠിപ്പുരയുടെ അടുത്തെത്താം. ഞാനൊരു വിധം പണിപ്പെട്ട് അകത്തേക്ക് കയറി, അപ്പോഴേക്കും ഓമനേച്ചി മുലക്കച്ചയോക്കെ കെട്ടി പടവിലിരുന്നായിരുന്നു.

അതൊരു കാണേണ്ട കാഴ്ചയായിരുന്നു, ഓമനേച്ചി അത്യാവശ്യം നല്ല ഉയരമുണ്ട്, അതിനൊത്ത തടിയും ഷേപ്പും. നഗ്നമായ വിരിഞ്ഞ പുറം അതിന് താഴെ മുലക്കച്ചകെട്ടി തുടുത്ത് നിൽക്കുന്ന കക്ഷത്തിൻ്റെ ഭാഗം, നല്ല വടിവാർന്ന അരക്കെട്ട്, പടവ് നിറഞ്ഞ് തുളുമ്പി നിൽക്കുന്ന നിധമ്പം.. അതൊരു മാസ്മരിക കാഴ്ചയായിരുന്നു.

ഞാൻ പയ്യെ സൗണ്ടൊന്നും ഉണ്ടാക്കാതെ പിന്നിൽ നിന്ന് കൊണ്ട്,

“തമ്പുരാട്ടിക്ക് ഞാനെണ്ണ ഇട്ട്‌തന്നാ മതിയോ!!?” ഞാൻ ഒരു പ്രാചീന ഭാഷയിൽ ചോതിച്ചു.

എൻ്റെ ശ്ബ്ദം കേട്ട് ഞെട്ടി തരിച്ച് ഓമനേച്ചി തിരിഞ്ഞ് നോക്കി, എന്നെ കണ്ടതും ജീവൻ തിരിച്ച് കിട്ടിയ്പോലെയൊരു ദീർഗശ്വാസം വിട്ട്,

“എടാ..ചെക്കാ.. എൻ്റെ ഉള്ള ജീവനങ്ങ് പോയി” ഓമനേച്ചി കയ്യിൽ കിട്ടിയ ഒരു ചെറിയ കല്ലെടുതെന്നെ എറിഞ്ഞുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല ആരായാലും പേടിച്ച് പോകും.!

“എൻ്റെ പെണ്ണിൻ്റെ ജീവനങ്ങനെയങ്ങ് പോകാൻ ഞാനുള്ളപ്പോ സമ്മതിക്കുമോ!!!” അതും പറഞ്ഞ് ഞാൻ മെല്ലെ പടവുകളിറങ്ങി ഓമനേച്ചിയുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.