മദനപൊയിക 6 [Kannettan] 743

“ഇവിടെ ഇത്ര നിറമുണ്ടെങ്കിൽ അകതെന്തായിരിക്കും!!” ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“കാണണോ എൻ്റെ ചെക്കന്!?” ഓമനേച്ചിയെൻ്റെ കണ്ണുകളിലേക്ക് തന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ട് ചോതിച്ചു.

“അതെന്ത് ചോദ്യമാണ്, കണ്ടാൽ മാത്രം മതിയോ!!!!” ഞാനക്രന്തത്തോടെ പറഞ്ഞു.

“ഇപ്പൊ തൽക്കാലം കണ്ടാമതി, ബാക്കി പിന്നെ!” അത് കേട്ടപ്പോൾ എനിക്ക് വല്ലാത്ത നിരാശ തോന്നി,

“സമയമില്ലടകുട്ടാ.. അതൊണ്ടല്ലേ!” ഓമനേച്ചി കൊഞ്ചി പറഞ്ഞു.

“എന്തായാലും എനിക്കൊന്ന് തൊട്ട് തലോടണം.. പ്ലീസ്!!??” ഞാൻ കെഞ്ചി!

“ഹും നോക്കാം… നീയെന്നാ ഇടത് സൈഡിൽ കെട്ടിയ കെട്ടൊന്നഴിച്ചേ” അത് കേൾക്കേണ്ട താമസം ഞാൻ പെട്ടന്ന് മുകളിലത്തെ മുണ്ടിൻ്റെ കെട്ടഴിച്ചു. നോക്കുമ്പോൾ അകത്തൊരു പാവാട കൂടി കേറ്റി കേട്ടിടുണ്ട്.. ഗൊച്ചു ഗള്ളി!!

“ഇതെന്തോരാ.. ചുറ്റിക്കെട്ടി വെച്ചിരിക്കുന്നത്!!”

“നിന്നെപോലത്തെ ഏതേലും വയിനോക്കികൾ ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയാലോ!” ഓമനേച്ചി പാവാടയുടെ കെട്ടുകളാഴിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

ഞാനാകാംശയോടെ ആ ഒരു ആമുല്യമായ കാഴ്ചയിക്കായി കാത്തിരുന്നു. പാവാടയും കൂടി ലൂസായപ്പോൾ മാറോന്ന് ശ്വാസം കിട്ടിയപോലേ വികസിച്ചു. എനിക്കത് കണ്ടപ്പോൾ ടെംപറായി!

പുറകിൽ നോക്കിയപ്പോൾ മുണ്ടും പാവാടയും താഴേക്ക് ഊർന്ന് വീണിട്ടുണ്ട്, വയറിൻ്റെ ചെറിയ മടക്ക് വരെയും കാണാമായിരുന്നു, പക്ഷെ മുന്നിൽ ഓമനേച്ചി രണ്ട് കൈകൾകൊണ്ട് തുണി കൂട്ടിപ്പിടിച്ച് മാറ് മറച്ചിരിക്കുകയാണ്.

ഞാനാദ്യം മുണ്ടിൽ പിടിച്ച് വലിച്ചു.. അത് അനായാസം താഴേക്ക് പൊന്നു, പിന്നെ പാവാടയിൽ പിടുത്തമിട്ടു, പയ്യെ പയ്യെ പാവാട താഴേക്ക് വലിച്ചെടുത്തു.
അതൊരു മാസ്മരിക കാഴ്ചയായിരുന്നു, കർടെയ്ൻ ഉയരുന്നതുപോലെ, ഓമനേച്ചിയുടെ തുടുത്ത പാൽക്കുടങ്ങൾ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് വന്നു. ഞാൻ പാവാട വലിച്ച് മുലയുടെ താഴെവരെ എത്തിച്ചു.