മദനപൊയിക 7 [Kannettan] 1252

“സ്സ്…. ” ഓമനേച്ചി കണ്ണുകളടച്ച് തല അൽപ്പമുയർത്തി എരിവ് വലിച്ചു. എന്നിട്ട് വശ്യമായൊന്നെന്നെ നോക്കി.

“വിച്ചു.. അച്ഛനിറങ്ങിയോ?” അമ്മയുടെ ചോദ്യം കേട്ട് ഞങ്ങളൊന്ന് ഞെട്ടി, ഓമനേച്ചി പെട്ടന്ന് എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഒന്ന് പരുങ്ങി അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി.

“അമ്മേ.. അച്ഛൻ കാറെടുക്കാൻ പോയിട്ടുണ്ട്”

“ആഹ്..” അതും പറഞ്ഞ് അമ്മ പയ്യെ സെൻ്റർ ഹാളിൽ വന്ന് സോഫയിലിരുന്ന്.
അപ്പോഴേക്കും ഞാൻ മൂന്നാല് ദോശ അടിച്ച് കേറ്റി, എന്നിട്ട് അടുക്കളയിലേക്ക് പോയി പാത്രം വാഷ്ബേസിൽ വെച്ചു, നോക്കിയപ്പോൾ ദേ എൻ്റെ മുത്ത് നിന്ന് എന്തോ മാവ് കുഴയ്ക്കുന്നു.
ഞാൻ പയ്യെ നടന്ന് ഓമനേച്ചിയുടെ പുറകിൽ ചെന്ന് നിന്നു, ചേച്ചി എൻ്റെ വരവ് പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നു, അത് കൊണ്ടാവണം ഇടം കണ്ണിട്ടെന്നെ നോക്കിയത്.

ഓമനേച്ചി മാവ് കുഴയ്ക്കുന്നത്തിൻ്റെയിടയ്ക്ക് കയ്യുടെ പുറം വശംകൊണ്ട് നെറ്റിയിലെ വിയർപ്പ് തുടച്ചു.
ഞാൻ ഓമനേച്ചിയോട് ചേർന്ന് നിന്നു, ചേച്ചിയിൽ വല്ലാത്തൊരു പരവേശം എനിക്കനുഭവപ്പെട്ടു.
ഞാൻ മുഖം പയ്യെ ചേച്ചിയുടെ കഴുത്തിനോട് ചേർത്തു, നല്ല വിയർപ്പ് കലർന്ന പെണ്ണിൻ്റെ മനംമയക്കുന്ന ഗന്ദം.
ഞാനെൻ്റെ കൈകൾ പയ്യെ മാവ് കുഴച്ചുകൊണ്ടിരുന്ന ഓമനേച്ചിയുടെ കൈകളിൽ വെച്ചു. ചേച്ചിയുടെ ശ്വാസഗതി കൂടി കൂടി വന്നു..

“വിച്ചു.. അമ്മ ഇപ്പൊ ഇങ്ങോട്ട് വരും” ഓമനേച്ചി പേടിയോടെ പറഞ്ഞു.

“അമ്മയോന്നും വരില്ല പൊന്നെ..”
അതും പറഞ്ഞ്, ഞാനെൻ്റെ മുഖം ഓമനേച്ചിയുടെ കഴുത്തിലുരസികൊണ്ട് എൻ്റെ കൈകൾ ചേച്ചിയുടെ കൈകൾക്ക് മുകളിൽ വെച്ച്കൊണ്ട് മാവ് കുഴയ്ക്കാൻ തുടങ്ങി..
ഓമനേച്ചി പേടിയോടെ ചുറ്റിലും നോക്കി മാവ് കോഴച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു,