മാധവേട്ടൻ ആൻഡ് ഫാമിലി [Chedhan] 322

അയാൾ ഭക്ഷണം എടുത്ത് അയാളുടെ കട്ടിലിൽ വന്നിരുന്നു. ഭക്ഷണം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങി.

അയാൾ ചുറ്റും നോക്കി. തെന്റെ കൂടെ ഈ റൂമിൽ കഴിഞ്ഞവരിൽ പലരും ഇന്നു നല്ല നല്ല ജോലികളിലിൽ ആണ്. അവർ എല്ലാം സ്വൊന്തം കുടുംബവുമായി ഈ ദുബായിൽ കഴിയുന്നു. ഇത്ര കാലം ഇവിടെ ജോലി ചെയ്തിട്ടും തെന്റെ കുടുംബത്തെ ഒരു തവണ എങ്കിലും ഇവിടെ കൊണ്ട് വരനോ അവരോടൊപ്പം കഴിയാനൊ സാധിച്ചിട്ടില്ല.

അയാൾക് എപ്പോഴും. താനൊരു കഴിവ് കെട്ടവൻ ആണ് എന്നും. ഒരു തണുപ്പൻ ആണ് എന്നും തോന്നിയിട്ടുണ്ട്. കടുത്ത അപകർഷാദ ബോധം അയാളെ ഏറെ നാളായി പിടി കൂടിയിട്ട്.

അയാൾ ഭക്ഷണം മതിയാക്കി കൈ കഴുകി. Shelf തുറന്നു തെന്റെ മരുന്നുകൾ ഇട്ടു വെക്കുന്ന box എടുത്തു. ഷുഗറും പ്രശറും കൊളസ്ട്രോളും ഇനി വേണ്ടാത്ത അസുഖങ്ങൾ ഒന്നും ഇല്ല. ഓരോ ഓരോ ഗുളികകൾ ഓരോന്നായി അയാൾ വായിലിട്ടു വെള്ളം കുടിച്ചു.

രണ്ട് മൈനർ attack കഴിഞ്ഞത് ആണ്. കൃത്യസമയത് ഹോസ്പിറ്റലിൽ എത്തിച്ചത് കൊണ്ട് ഭാഗ്യത്തിന് രക്ഷ പെട്ടു. ഇനി ഒരു അറ്റാക്ക് താങ്ങാൻ ഉള്ള ആരോഗ്യം ആ ശെരിരത്തിന് ഉണ്ടാവണമെന്നില്ല. ഈ പ്രവാസ ജീവിതം അയാളെയും ഒരു രോഗി ആക്കി.

അയാൾ അയാളുടെ കട്ടിലിൽ വന്നു കിടന്നു. Phone എടുത്തു botim മിൽ വീട്ടിലേക് വിളിച്ചു.

ഹാ, മാധവേട്ടാ എന്താ, ഇന്നു ഇത്ര നേരെത്തെ വിളിച്ചത്.

അയാളുടെ ഭാര്യ ഗൗതമി ഫോണിന്റെ അങ്ങേ തലയിൽ നിന്നും ചോദിച്ചു.

ഒന്നുല്ല, ഇന്നു ഒരല്പം നേരെത്തെ ഓഫീസിൽ നിന്നും ഇറങ്ങി അതാ.