മദിരാശിപട്ടണം 6 [ലോഹിതൻ] 729

പത്മ എല്ലാം മുൻകൂട്ടി കൊണ്ടിരുന്നത് കൊണ്ട് മകൾ കരയുന്നത് അവളിൽ യാതൊരു ഭാവ വ്യത്യാസവും ഉണ്ടാക്കിയില്ല.. മറിച്ച് ആ അമ്മക്ക് സന്തോഷമാണ് തോന്നിയത്.. തന്റെ ഒപ്പം നിന്ന് പണം ഉണ്ടാക്കുവാനും സിനിമാ ലോകം പിടിച്ചടക്കാനുമുള്ള
പ്രാപ്തി അവൾ നേടിയിരിക്കുന്നു..

ഏത് കൊമ്പനെയും തന്റെ കാലടിയിൽ കിടത്തനുള്ള വൈഭവം അവൾക്കുണ്ട്…

തന്റെ പരിഹാസവും കുത്തുവാക്കുകളും കേട്ട് തല കുമ്പിട്ട് തറയിൽ ഇരിക്കുന്ന പുരുഷനോട്
അവൾ പറഞ്ഞു…

” ഇനി എന്റെ മക്കൾക്ക്‌ തന്തയായി നിന്നെ വേണ്ട.. എനിക്ക് ഭർത്താവായും നിന്നെ പോലെ ഒരുത്തന്റെ ആവശ്യമില്ല… എന്റെ പൂറും നക്കി ഒരു അടിമയെ പോലെ ഇവിടെ കഴിയാൻ തയ്യാറാണെങ്കിൽ കഴിയാം.. ഇല്ലങ്കിൽ നാളെത്തന്നെ നാട്ടിലേക്ക് വണ്ടി കയറിക്കോ… ”

എല്ലാ അർത്ഥത്തിലും താൻ പെട്ടുപോയി എന്ന് പുരുഷന് മനസിലായി… എന്ത് സംഭവിച്ചാലും ഇനി നാട്ടിൽപോയി തെണ്ടി നടക്കാൻ വയ്യ… താൻ മുൻപേ തീരുമാനിച്ചപോലെ അമ്മയുടെയും മക്കളുടെയും അടിമയായി ജീവിക്കാം..
അതിന്റെ സുഖങ്ങൾ ഒക്കെ അനുഭവിക്കാം…

” ഞാൻ നാട്ടിലേക്ക് പോകുന്നില്ല.. ഇവിടെ കഴിഞ്ഞോളാം.. ”

” അതെനിക്കറിയാം.. അതൊക്കെ അല്പമെങ്കിലും ആണത്വം ബാക്കിയുള്ളവർക്ക് പറഞ്ഞിട്ടുള്ളതാണ്.. നിന്നെ പോലെയുള്ളവനു പറ്റിയ പണി ഇതാണ്.. ”

ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞു കൊണ്ട് കട്ടിലിൽ മലർന്നു കിടന്ന പത്മ തന്റെ സാരിയും പാവാടയും ചേർത്തു പിടിച്ച് അരക്കു മേലേ ഉയർത്തി വെച്ചു…

വർഷങ്ങൾക്ക് ശേഷം താനും ഭാര്യയും ഒറ്റക്കുള്ള സമയം.. പുരുഷൻ അവളുടെ അരക്കെട്ടിലേക്ക് നോക്കി..