മകൾ [അൻസിയ] 1117

“അത്… അച്ഛാ…”

“എന്ത് തന്നെ ആയാലും മോള് പറഞ്ഞോ അച്ഛനല്ലേ….??

“മക്കൾ ഉണ്ടാകാത്തതിന്റെ കാരണം ഞങ്ങൾ ഇത് വരെയും ശരിക്കും ബന്ധപ്പെട്ടിട്ടില്ല….”

“എന്ത്…. അഞ്ചു കൊല്ലമായിട്ടും….”

മകളുടെ വാക്കുകൾ കേട്ട് അയാളുടെ തല കറങ്ങുന്നത് പോലെ തോന്നി….

“എന്താ മോളെ ഈ പറയുന്നത്… ഈശ്വരാ …..എന്താ ഇതൊക്കെ…..”

അച്ഛന് മുഖം കൊടുക്കാതെ അവൾ തിരിഞ്ഞിരുന്നു കൊണ്ടവൾ എല്ലാം പറഞ്ഞു….. എല്ലാം മൂളി കേട്ടതല്ലാതെ അയാൾ ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല… പറയാൻ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല അയാൾക്ക്… തന്റെ മകൾക്ക് ഈ ഗതി വന്നല്ലോ എന്നോർത്ത് അയാളുടെ ഉള്ള് പിടഞ്ഞു…. മുറിയിൽ നിന്നും പുറത്തേക്കിറങ്ങിയ നായർ തന്നോട് തന്നെ ഉള്ള ദേഷ്യത്താൽ നീറി പുകഞ്ഞു….

ഇനി ഇതൊക്കെ ആലോചിച്ച് എന്ത് ചെയ്യാനാ അഞ്ച് കൊല്ലം തന്റെ മകൾ എല്ലാം സഹിച്ചില്ലേ… അത് തനിക്കിനി തിരിച്ചു കൊടുക്കാൻ പറ്റുമോ…. ഒരായിരം ചോദ്യങ്ങൾ ആ വൃദ്ധ മനസ്സിൽ ഓടിയെത്തി….

പടിപ്പുരയിൽ നിന്ന് വിളി കേട്ടാണ് നായർ ചിന്തകളിൽ നിന്ന് ഉണർന്നത്…. ആവിടെ നിന്ന കോരന്റെ മകൻ കുട്ടപ്പനെ കണ്ട് നായർ അങ്ങോട്ട് ചെന്നു…. ജാതിയിൽ തങ്ങളെക്കാൾ ഏറ്റവും താഴ്ന്നവർ ആയിരുന്നു അവർ അവർക്കിപ്പോഴും ക മ്പികു ട്ടന്‍.നെ റ്റ് പടിപ്പുര വരെയേ വരാൻ അനുവാദം ഉള്ളു… പിന്നെ വരുന്നത് വീടിനു എതിർവശമുള്ള കലവറയിലേക്ക് ആവശ്യ സാധനങ്ങൾ എടുക്കാനും വെക്കാനും മാത്രം അതിനും പടിപ്പുര വരെ വന്ന് അനുവാദം വാങ്ങണം…. ഓരോന്ന് ആലോചിച്ച് കുട്ടപ്പന്റെ അടുത്തെത്തിയത് നായർ അറിഞ്ഞില്ല….

“എന്താടാ കുട്ടപ്പാ….???