മകളുടെ അമ്മായിഅച്ഛന് [Smitha] 622

കൌമാരക്കാര്‍ മുതല്‍ വയസ്സന്മാര്‍ വരെ.
അപ്പോള്‍ സങ്കടവും അപമാനവും ഒക്കെ തോന്നിയാലും രാത്രി കിടക്കുമ്പോള്‍ അതൊക്കെ ഓര്‍ക്കുമ്പോള്‍ മുലക്കണ്ണുകള്‍ പൊങ്ങി വീര്‍ത്ത് വരും.
അതോര്‍ത്ത് കൈ അറിയാതെ നൈറ്റി പിടിച്ചു പൊക്കും.
അപ്പോഴേക്കും ചൂട് കയറി ചൂട് വെള്ളം വമിക്കാന്‍ തുടങ്ങിയ തടിച്ച യോനിപ്പിളര്‍പ്പിലേക്ക് വിരലുകള്‍ പാമ്പുകളെപ്പോലെ ഇഴഞ്ഞു കയറും.
മദജലക്കുഴമ്പില്‍ പൂണ്ടു വിളയാടുന്ന വിരലുകള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ ശബ്ദം കേള്‍പ്പിക്കും.
ഭാസ്ക്കരേട്ടന്റെ കൂര്‍ക്കം വലിയേക്കാള്‍ മേലെ ആശബ്ദം കേട്ടിരിക്കണമെന്ന വാശിയോടെ!
ആ മുലകള്‍ ആണ് മുക്കാലും നഗ്നമായി ശേഖരേട്ടന്റെ മുമ്പില്‍ വെളിപ്പെട്ടിരിക്കുന്നത്.
പെട്ടെന്ന് തന്നെ ഞാന്‍ മുന്താണി പിടിച്ച് നേരെയിട്ടു.
അദ്ദേഹം പെട്ടെന്ന് നോട്ടം മാറ്റുകയും ചെയ്തു.
എന്നാലും ഊണ് കഴിക്കുന്നതിനിടയില്‍ പലപ്പോഴും അദ്ധേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ എന്‍റെ മാറിലേക്ക് നീണ്ടു വന്നു.
ഞാന്‍ നേരത്തെ പറഞ്ഞില്ലേ, മുഴുത്ത നല്ല ഷേപ്പുള്ള മുലകള്‍ ആയത് കൊണ്ട് ആരുമൊന്ന് നോക്കിപ്പോകും എന്ന്?
അതുകൊണ്ട് നോക്കുന്നവരെ കുറ്റം പറയാന്‍ നിയമപരമായിപ്പോലും എനിക്ക് അവകാശമില്ല.
കുറ്റം പറഞ്ഞാല്‍ നോട്ടക്കാരുടെ മൌലികാവകാശങ്ങള്‍ക്ക് എതിര് നില്‍ക്കുന്നു എന്ന കുറ്റത്തിന് ഞാന്‍ അറസ്റ്റ് ചെയ്യപ്പെട്ടേക്കാം.
അത് കൊണ്ട് ആരെയും കുറ്റം പറയാന്‍ പറ്റില്ല.
അതുകൊണ്ടുതന്നെ ശേഖരേട്ടന്റെ നോട്ടം ഞാന്‍ അത് കാര്യമായി എടുത്തില്ല.
എങ്കിലും വര്‍ഷങ്ങളായി പുകഞ്ഞുകൊണ്ടിരുന്ന കഴപ്പിന്റെ തീ എന്നില്‍ ആളിക്കത്താന്‍ തുടങ്ങുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞിരുന്നു.
സുന്ദരനും കരുത്തുറ്റ ശരീരത്തിന്‍റെ ഉടമയുമായ ശേഖരേട്ടനെപ്പോലെ ഒരാള്‍ എന്‍റെ മുലകളില്‍ ആകര്‍ഷണീയത കണ്ടെത്തിയതില്‍ എനിക്കുണ്ടായ അഭിമാനവും നെഗളിപ്പും ചില്ലറയല്ല.
ശരിക്ക് ഒരു ഊക്ക് കിട്ടാന്‍ എന്‍റെ പൂറു കിടന്നു വിതുമ്പുന്നത് ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു.
വിതുമ്പി പൂറു കണ്ണീരൊലിപ്പിക്കാനും അത് ചൂടോടെ എന്‍റെ തടിച്ച തുടകളിലൂടെ ഒഴുകിയിരങ്ങുന്നതും ഞാന്‍ അറിഞ്ഞു.
ഊണ് കഴിഞ്ഞ് ഞാന്‍ അദ്ധേഹത്തിന്റെ അടുത്തിരുന്നു ഓരോന്നും സംസാരിക്കാന്‍ തുടങ്ങി.
അപ്പോഴും പലപ്പോഴും അദ്ധേഹത്തിന്റെ കണ്ണുകള്‍ എന്‍റെ ഉയര്‍ന്ന തുറിച്ച മാറിലേക്ക് നീണ്ടു വന്നുകൊണ്ടിരുന്നു.
അദ്ദേഹത്തിന് ശരിക്കും കാണാന്‍ പാകത്തില്‍ ആയിരിക്കണം ഞാന്‍ ചഞ്ഞും ചരിഞ്ഞും ഒക്കെ ഇരുന്നത്.
അദ്ദേഹവും അത് ശ്രദ്ധിച്ചിരിക്കുന്നു എന്ന് എനിക്ക് തോന്നി.

“ശേഖരേട്ടാ!”

ഞാന്‍ അദ്ധേഹത്തോട് പറഞ്ഞു.

“ജയനോക്കെ സുഖാണോ?”

ജയശങ്കര്‍ എന്നത് ചുരുക്കി ജയനെന്നാണ് ഞങ്ങളൊക്കെ അവനെ വിളിക്കാറ്.

“പിന്നില്ലേ അവനും അനഘമോള്‍ക്കും സുഖം തന്നെ!”

“എന്നാല്‍ അവരെക്കൂടെ കൂട്ടാന്‍ മേലാരുന്നോ?”

“അവരും കൂടി ഉണ്ടാരുന്നേല്‍ ഇങ്ങനെ ഇതുപോലെ അംബികേടെ അടുത്ത് ഇരുന്ന് വര്‍ത്താനം പറയാന്‍ പറ്റുമാരുന്നോ?”

ഞാന്‍ അത് കേട്ട് ചിരിച്ചു.