അവൾക്ക് ദേഷ്യം തോന്നിയെങ്കിലും അവനെ വഴക്കുപറയാൻ മുതിർന്നില്ല. കാരണം മുന്നിൽ ഇരുന്ന് മക്കൾ കരയുന്നതു ഏതൊരു അമ്മയ്ക്കും സഹിക്കാൻ കഴിയില്ല, മാത്രമല്ല,
അവൾ അപ്പോൾ എന്തെങ്കിലും അവനെ പറഞ്ഞാൽ അത് ഒരുപക്ഷെ അവനു കൂടുതൽ സങ്കടമാകും. അതുകൊണ്ടു അവനെ സ്നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞയയ്ക്കാം എന്നവൾ വിചാരിച്ചു.
മോനെ, ഇത് പുറത്താരെങ്കിലും അറിഞ്ഞാൽ നിന്നെയായിരിക്കും കളിയാക്കുന്നത്. അതിനാൽ അതിനെപ്പറ്റി ഒന്നും ചിന്തിക്കാതെ എന്റെ മോൻ പോയി സ്വസ്ഥമായി ഉറങ്ങു…
എന്ന് പറഞ്ഞു അവന്റെ നെറ്റിയിൽ മാതൃവാത്സല്യത്തോടെ ഉമ്മ കൊടുത്തു പറഞ്ഞു വിട്ടു.
ശെരിക്കും ഇതിനുമുൻപ് അവൻ ഒരിക്കൽ ഇങ്ങനെ പറഞ്ഞപ്പോളവൾ അത് തമാശയായി കരുതിയെങ്കിലും, ഇന്ന് അവന്റെ കണ്ണുനീർ കണ്ടപ്പോൾ അവളുടെ ഉള്ളൊന്നു പൊള്ളി. തന്നോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടല്ലേ അവൻ ഇങ്ങനെ ആവശ്യപ്പെട്ടത്. താൻ ഒരിക്കൽ കരഞ്ഞു ആവശ്യപ്പെട്ടത് കാരണമാണ് അവർ മൂന്നുപേരും നന്നായി പഠിച്ചു, പഴയ കൂട്ടുകെട്ടുകൾ എല്ലാം ഉപേക്ഷിച്ചു മിടുക്കന്മാരായത്. എന്നാൽ ഇന്ന് തന്റെ മകൻ ഒരു കാര്യം ആവശ്യപ്പെട്ടപ്പോൾ അത് നിറവേറ്റി കൊടുക്കാൻ തനിക്ക് സാധിച്ചില്ലല്ലോ എന്ന് ആലോചിച്ചപ്പോൾ അവൾക്ക് വിഷമമായി. തനിക്ക് ഇപ്പോഴും പാലുണ്ട് എന്ന് കരുതിയിരിക്കുന്ന അവന്റെ നിഷ്കളങ്കതയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കുമ്പോൾ തന്റെ കുട്ടിയോടവൾക്ക് സഹതാപം തോന്നി. അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കിടന്നു സമയം പോയതറിഞ്ഞില്ല. അവൻ ഉറങ്ങിക്കാണും എന്ന് ചിന്തിച്ചു അവനെ ഒന്നു വിളിച്ചു നോക്കി.
മോനെ?
എന്താ അമ്മെ. നീ ഇതുവരെയും ഉറങ്ങിയില്ലേ.
ഇല്ലമ്മെ, ഉറക്കം വന്നില്ല. എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ചോദിക്കാനുണ്ട്, നീ ഇങ്ങോട്ടു വന്നേ
കളിയാക്കാനാണെങ്കിൽ ഞാൻ വരില്ല. ഇല്ലെടാ പൊട്ടാ, ഇങ്ങോട്ട് വാ.. ഞാൻ കളിയാക്കില്ല. അവൻ എഴുന്നേറ്റു അവളുടെ അടുത്ത് വന്നു.
നീ എന്തിനാ ഈ പ്രായത്തിലും കൊച്ചുകുട്ടികളെ പോലെ അമ്മയുടെ പാൽ വേണം എന്ന് കൊതിക്കുന്നത്. നീ അവരുടെ രണ്ടുപേരുടെയും ചേട്ടൻ അല്ലെ, അവരിത് അറിഞ്ഞാൽ എന്ത് വിചാരിക്കും. മാത്രവുമല്ല നീ വിചാരിക്കുമ്പോലെ അതിൽ പാലൊന്നും ഇല്ല,
അനിയനെ പ്രസവിച്ചതിനുശേഷം അതെല്ലാം തീർന്നു.
അതൊക്കെ എനിക്കറിയാം അമ്മെ, പക്ഷെ എന്തോ അമ്മയുടെ കുഞ്ഞു കുട്ടിയായി
