മലമുകളിലെ അപ്സരസ്സ് 398

അവൻ മാത്രേ നാട്ടിൽ ഒരു ചങ്ങാതി ഒള്ളു. അതൊരു ഭാഗ്യം.
“എവിടുന്നാ? ഇവിടെങ്ങും കണ്ടില്ലല്ലോ?”. ചായക്കടക്കാരൻ ചായ കൊണ്ട് മേശപ്പുറത്ത് വെച്ചുകൊണ്ട് ചോദിച്ചു. “ഞാൻ കുറച്ച് ദൂരേന്ന. എന്റെ ഒരു കൂട്ടുകാരൻ തന്ന അഡ്രസ് പ്രകാരം ഇവിടെ കുമാരൻ എന്നൊരു ആളുണ്ട്. ആളെ തിരക്കി വന്നതാ”.
ഞാൻ ചായ കുടിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു. “ഓ കുമാരനെ തിരക്കി വന്നതാണോ. എന്ന കൊറച്ചു കൂടെ കാത്തിരുന്നാൽ അവന്റെ മോൾ ഇവിടെ വരും.

കടയിലേക്കുള്ള പാലുംകൊണ്ട്. പിന്നെ വീട് തിരഞ്ഞ് കഷ്ടപ്പെടേണ്ടിവരില്ലല്ലോ.” ശെരി എന്ന ഭാവത്തിൽ കടക്കാരനെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ടു ഞാൻ ദൂരേക്ക് നോക്കി. ഇവിടെ ഏതുകാലത്തും ഇതുപോലെയാണെന്നു തോന്നുന്നു. മഞ്ഞും മഴയും. കൃഷിചെയ്യാൻ പറ്റിയ കാലാവസ്ഥ. അതും ആലോചിച്ച് ഇരിക്കുമ്പോൾ ഒരു പെൺകുട്ടി സാമാന്യം വലുപ്പമുള്ള ഒരു പാൽപാത്രവുമായി അങ്ങോട്ട് വന്നു. ഞാൻ ഇരിക്കുന്ന മേശയുടെ മുകളിൽ ആ പാൽപ്പാത്രം എടുത്ത് വെച്ചിട്ടു അവൾ പറഞ്ഞു.

“അടുത്ത മാസത്തെ പൈസ നേരത്തെ തന്നില്ലെങ്കിൽ പിന്നെ പാല് തരില്ലെന്ന് അച്ഛൻ പറയാൻ പറഞ്ഞു”.”പൈസ ഒക്കെ തരാമെഡി പെണ്ണെ. ദേ ഈ ചേട്ടൻ നിന്റെ അച്ഛനെ കാണാൻ ദൂരേന്നു വന്നതാ. നീ പോവുമ്പോ ആളെക്കൂടെ കൂട്ടിക്കോ.” അതിനുമറുപടിയായി അലക്ഷ്യമായ ഒരു നോട്ടം മാത്രേ എനിക്ക് കിട്ടിയുള്ളൂ. കടക്കാരൻ ഒരു പാത്രം കൊണ്ടുവച്ചു. അവൾ അതിലേക്കു പാൽ നിരക്കുകയാണ്. കടയിലുള്ള എല്ലാവരും അവളെത്തന്നെ നോക്കിയിരിക്കുന്നു. കണ്ടാൽ ഒരു ഇരുപത് വയസ്സ് തോന്നിക്കുന്ന ഇളം പെൺകുട്ടി. മുട്ടിനുതാഴെവരെ എത്തുന്ന ഒരു നീല പാവാടയും മഞ്ഞ ജാക്കറ്റും ആണ് വേഷം. നല്ല കറുത്ത് ഇടതൂർന്ന മുടി അവളുടെ ചന്തി വരെ നീളത്തിൽ കിടക്കുന്നു. ജാക്കറ്റിനുള്ളിൽ അവളുടെ പ്രായത്തെക്കാൾ വളർന്ന മുലകൾ വലിഞ്ഞു മുറുകി നിൽക്കുന്നു. അതിനെ മറക്കാൻ പാകത്തിൽ ഇട്ടിരിക്കുന്ന തോർത്തുമുണ്ട് അലക്ഷ്യമായി കിടക്കുന്നതുകൊണ്ടു മുളയുടെ വശങ്ങളും കഴുതുമെല്ലാം കാണാമായിരുന്നു.കണങ്കാലിലെ രോമങ്ങൾ തണുപ്പുകൊണ്ട് എണീറ്റുനിൽക്കുന്നു.കുനിഞ്ഞു നിന്ന് പാൽ അളന്ന് ഒഴിക്കുമ്പോൾ മുലകൾ കാണില്ലെങ്കിലും ഇറുകിയ പാവാടയിൽ ഒതുങ്ങാത്ത അവളുടെ ചന്തികൾ കാണാമായിരുന്നു. പാൽ അളന്നൊഴിച്ചിട്ട് അവളെന്നോട് പറഞ്ഞു. “വരുന്നുണ്ടേ വാ.