മലരമ്പനും കലിപ്പത്തിയും [കൊമ്പൻ] 620

“ഏട്ടത്തി കരയുന്നത് കാണാൻ ഒരു ഭംഗിയുമില്ല.”
“നീയൊന്ന് വണ്ടിയെടുക്ക് എന്നാ വേഗം പോയിട്ട് വരാ.”
ദീപുവും സിന്ധുവും കൂടെ മോളിയമ്മയുടെ ക്ലിനിക്കിലേക്ക് ചെന്നു. കഷ്ടി 5 കിലോമീറ്റര് ഉള്ളു. തിരക്കൊട്ടുമുണ്ടായിരുന്നില്ല. രണ്ടു ഇൻജെക്ഷൻ ഇടുപ്പിൽ എടുത്തു. ആ സമയം ദീപു അടുത്ത് തന്നെയുണ്ടായിരുന്നു. ഒപ്പം, തങ്കമ്മ സിസ്റ്റർ പൊള്ളലിനുള്ള മരുന്ന് വെച്ചെങ്കിലും വെള്ളം നനയാൻ പാടില്ല ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് എന്നായിരുന്നു അവരുടെ നിർദേശം.
തിരികെ ബൈക്കിൽ വരുമ്പോ സിന്ധു ദീപുവിനോട് ചോദിച്ചു.
“കൈ വെള്ളം നനയാൻപാടില്ലെന്നു വെച്ചാൽ, വീട്ടിലെ പണിയൊക്കെ പിന്നെയാര് ചെയ്യും.”
“ഞാൻ സഹായിക്കാം ന്നെ!”
“ഉം നീയോ? നിനക്കതിനു എന്തറിയാം?”
“ഏട്ടത്തിയെന്റെ കൂടെ നിന്ന് പഠിപ്പിച്ചാ മതി. ഞാൻ വേഗം പഠിച്ചോളും!”
“വേണ്ട ദീപൂ എന്റെ അമ്മയോട് വരാൻ പറയട്ടെ അതല്ലേ നല്ലത്!”
“വേണ്ടന്നെ ഏടത്തിയുടെ ചേച്ചി അവിടെ വന്നിട്ടുണ്ടല്ലേ പറഞ്ഞെ, വെറുതെയെന്തിനാ.”
“അതും ശെരിയാ.”
വീടെത്തിയ ശേഷം അവർ അത്താഴം കഴിച്ചു, സിന്ധു വളരെ കഷ്ടപെട്ടായിരുന്നു ഇടം കൈയിൽ സ്പൂൺ പിടിച്ചു ചോറ് കഴിച്ചത്. ശേഷം മുത്തശ്ശിക്ക് ഭക്ഷണം കൊടുത്ത ശേഷം ദീപുവും കിടക്കാൻ തുടങ്ങി.
നാളെ മുതൽ കാര്യങ്ങൾ വിചാരിച്ചപോലെയല്ല. സർകീട്ട് നു വിലങ്ങായി എന്നവനോർത്തതും അവനു ദേഷ്യം വന്നിരുന്നു, മാത്രമല്ല കൂട്ടുകാരുടെ കൂടെ തുണ്ടു കാണാൻ പോകാമെന്നും അവൻ കരുതിയിരുന്നു. തനിക്ക് ചായ വെക്കാൻ തുടങ്ങിയപ്പോഴല്ലേ ഏട്ടത്തിക്ക് ഇങ്ങനെ പറ്റിയത് അപ്പൊ അത് മാറും വരെ സഹായിക്കേണ്ടതും തന്റെ ജോലിയാണെന്ന് അവന്റെ മനസ് ഉപദേശിച്ചു.
സിന്ധുവാണെങ്കിലും ഏട്ടൻ ഫോൺ വിളിക്കുമ്പോ പറയണോ വേണ്ടയോ എന്നാലോചിച്ചു. അവൾ ചെറിയ പൊള്ളലേ ഉള്ളു എന്ന് മാത്രം അശോകിനോട് പറഞ്ഞു.
അങ്ങനെ പിറ്റേ ദിവസം, രാവിലെ ഏതാണ്ട് 6 മണിയോടെ ദീപുവിനെ ഉണർത്തിയത് സിന്ധുവായിരുന്നു.
“എണീക്കടാ.”
“ഡാ ദീപൂ, എന്തൊരുറക്കമാ ഇത്!”
ദീപു പക്ഷെ എല്ലാം മറന്നു ഉറങ്ങുകയിരുന്നു. അവന്റെ അരയിലെ മുണ്ടു പോലും പാതി അഴിഞ്ഞിരുന്നു. സാധാരണ സിന്ധു അവനെ വിളിക്കാറില്ല. 7 മണി കഴിഞ്ഞു ദീപു സ്വയം എണീക്കാറായിരുന്നു പതിവ്.
ഇന്നിപ്പോൾ ഏട്ടത്തിയമ്മ തന്റെ കട്ടിലിന്റെ അടുത്തിരിക്കുന്നു. പെട്ടന്ന് ഞെട്ടിയെണീറ്റതും അരയിലെ മുണ്ടു ഉടുക്കണോ, ഇന്നലെ വായിച്ച കൊച്ചുപുസ്തകം മാറ്റിവെക്കണോ എന്ന ചിന്തയിലായിരുന്നു അവൻ.
“ഇത്ര വേഗം രാവിലെയായോ?”
“എണീക്കെടാ പോത്തേ! ഇന്നലെ പറഞ്ഞതൊക്കെ മറന്നു പോയോ”
“ഇല്ല ഏട്ടത്തി, എണീക്കാം അഞ്ചു മിനിറ്റ്.”
“അയ്യട, എണീറ്റെ എന്നിട്ട് വേഗം പോയി പാൽ വാങ്ങീട്ട് വാ.” താളത്തിൽ സിന്ധു പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ബെഡിൽ നിന്നുമെണീറ്റു. മുറിയുടെ ഉള്ളിലെ കുണ്ണപ്പാല് മണം ചെറുതായി അടിച്ചതും അവൾക്ക്‌ ചെറു ചിരിയും ഉള്ളിൽ വിരിഞ്ഞു. ചെറുക്കന് അടിച്ചു കളയാതെ ഉറക്കം വരില്ലേ ന്നു ചിന്തിക്കയും ചെയ്തു.
“ഉം ശെരി!” ദീപുവിന് അനുസരിക്കാനേ ആയുള്ളൂ, അവൻ മുണ്ടും മുറുക്കി ഷർട്ടുമിട്ട് പാൽ വാങ്ങാൻ ചെന്നു. പുലരുന്ന നേരമായതുകൊണ്ട് നല്ല മഞ്ഞുമുണ്ടായിരുന്നു. അവൻ തണുപ്പത്തു നടന്നു മനാട്ടമ്മയുടെ വീട്ടിൽനിന്നും പാലുമായെത്തി.