മനക്കൽ ഗ്രാമം 10 [Achu Mon] 441

മനോജ് : അതെടാ… ഞാൻ തുടങ്ങി വെച്ചത്… ഞാനായിട്ട് അവസാനിപ്പിക്കാൻ ആണ് വന്നത്….

ഞാൻ : ഞാൻ ഒന്നും ന്യായികരിക്കുന്നില്ല… എന്തൊക്കയാണെലും നിന്റെ ഭാഗത്തുന്ന നോക്കുമ്പോ ഞാൻ നിന്നോട് ചെയ്തത് തെറ്റാണ്….

മനോജ് : നായ് ഇരിക്കേണ്ട സ്ഥലത്തു ഇരിക്കണം…. അല്ലാണ്ട് യജമാനൻ അകാൻ ശ്രെമിക്കരുതേ… എന്റെ അമ്മയും , ചേച്ചിയും , വല്യമ്മയും എല്ലാം അവരുടെ സുഖത്തിനു വേണ്ടി നിന്നെ ഉപയോഗിച്ചു… എന്റെ അച്ഛന്റെ, വല്യച്ഛന്റെയും, എന്റയൊക്ക സുഖത്തിന് വേണ്ടി ഞങ്ങൾ നിന്റെ കുടിയിലുള്ള പെണുങ്ങളെ ഊക്കും…. നീയൊക്കെ അതിനുള്ളതാണ്… അതിനാണ് ചെല്ലും ചെലവും തന്ന നിന്നെയൊക്ക അവിടെ താമസിപ്പിച്ചിരിക്കുന്നത്…

അല്ലാതെ ഇവിടെ കയറി താമസിക്കാനും ഞങ്ങളെ ഒക്കെ ഭരിക്കാനും ഒരു നായും ഇവിടെ ഇനി ജീവനോടെ ഉണ്ടാവരുത്… നിന്നെയും നിന്റെ അച്ചനെയും നിന്നോട് സിംപതിയുള്ള എല്ലാ നായ്ക്കളെയും ഞാൻ കാലപുരിക്കയ്ക്കും…

എന്നും പറഞ്ഞ അവൻ വീണ്ടും എന്റെ മേളിലേക്ക് ചാടി വീണു… ഞാൻ പെട്ടന്ന് ഒഴിഞ്ഞു മാറി…

അവൻ കസേരയിൽ തട്ടി നെഞ്ഞടിച്ച തറയിലേക്ക് വീണു…

ഇവനൊക്കെ എല്ലാരേയും ഭരിച്ചു ഭരിച്ചു, ആ അധികാരം തലേക്ക് പിടിച്ചിരിക്കുയാണ്… അതിന്റെ ഹുങ്കാണ് .. സ്വന്തബന്ധങ്ങൾക്കൊന്നും ഒരു വിലയുമില്ല… മൈയരൻ ……

അവൻ വീണ്ടും എന്റെ നേർക്ക് കത്തിയുമായി ചാടി വീണു…

നായെ ഒഴിഞ്ഞു മാറുന്നോ എന്ന പറഞ്ഞു…

ഞാൻ വീണ്ടും ഒഴിഞ്ഞു മാറി ഒരു തള്ള് വെച്ച് കൊടുത്തു… അവൻ വീണ്ടും വാതിലും പൊളിച്ചു പുറത്തു പോയി വീണു… ഞാൻ എന്റെ വസ്ത്രങ്ങൾ എല്ലാം എടുത്തിട്ട്… അപ്പോഴേക്കും ശബ്ദം കേട്ട് ഭട്ടതിരിപ്പാടിന്റെ മല്ലന്മാർ അവിടേക്ക് വന്നിരുന്നു… അവർ മനോജിനെ ബലമായി ഇരു കൈകളിലും മുറുക്കി പിടിച്ചു…