മനയ്ക്കലെ വിശേഷങ്ങൾ 14 [ Anu ] 280

നൂറു കൂട്ടം ചിന്തകൾ അവളുടെ ഉള്ളിലുടെ മാറി മറിഞ്ഞു…

ആകാശം ഇരുണ്ടു പതിയെ പെരു മഴ മനയ്ക്കൽ തറവാട്ടിലെ പുൽനാമ്പുകളെ കുളിരണിയിച്ചു കൊണ്ട് പെയ്‌തിറങ്ങി…

കുട്ടികളൊക്കെ ഉറങ്ങിയെന്നു കണ്ടപ്പോ രാവിലത്തെ രഘുവിന്റെ കുണ്ണ കേറാതെ കടി മുട്ടിയിരിക്കുന്ന സരസ്വതിയ്ക്കു ആ തണുപ്പിന് പുതച്ചു കിടന്നപ്പോൾ രാവിലെ കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തു ആകെ ഒന്ന് പെരുത്തു കയറി…

“മോഹനേട്ടാ.. ദേ മനുഷ്യ”

കടി മുറ്റിയ സരസ്വതി മെല്ലെ ഉറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയ മോഹനനെ ഒന്ന് തട്ടി വിളിച്ചു..

“എന്താടി സരസു നിനക്ക് ഉറക്കമൊന്നുമില്ലേ”

മോഹനൻ ഉറക്കപ്പിച്ചോടെ ചോദിച്ചു കൊണ്ട് തിരിഞ്ഞു കിടന്നു കുർക്കം വലിക്കാൻ തുടങ്ങി….

നാശം ഇയാളെയൊക്കെ എന്തിനു കൊള്ളാം ഈശ്വരാ കടി കേറിയിട്ടു വയ്യല്ലോ എന്താ ഇപ്പൊ ചെയ്യാ പിടിച്ചു നിൽക്കാനും പറ്റണില്ല നാശം കുർക്കം വലിച്ചു ഉറങ്ങുന്നത് നോകിയെ അയാൾക്കു തോന്നുമ്പോ മാത്രം സുഖിച്ച മതിയോ എന്തു ചെയ്യും ഇനി ആ രഘു ഉറങ്ങി കാണുവോ മെല്ലെ കേറി ചെന്നാലോ അവന്റെ തടിയൻ കുണ്ണ കേറിയാലേ ഇനി ഇതിനു ശമനം കിട്ടു…

മെല്ലെ മനസ്സിൽ ഓരോന്ന് ചിന്തിച്ചു കൊണ്ട് സരസ്വതി തന്റെ പൂറിലെ തരിപ്പ് സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ ശബ്ദം ഉണ്ടാകാതെ കട്ടിലിൽ നിന്നും എഴുന്നേറ്റു…

കുർക്കം വലിച്ചുറങ്ങുന്ന മോഹനൻ സരസ്വതി എഴുന്നേറ്റത്തു പോലും അറിഞ്ഞില്ല…

പിള്ളേര് ആണെങ്കിൽ നല്ല ഉറക്കവും …

പിന്നെ മറ്റൊന്നും ചിന്തിക്കാതെ സരസ്വതി അത് തന്നെ മനസ്സിൽ ഉറപ്പിച്ചു മെല്ലെ തന്റെ സാരി നേരെ ആക്കി പതിയെ ആ വാതിൽ തുറന്നു പുറത്തിറങ്ങി..

ശബ്‌ദം ഉണ്ടാകാതെ ചെറിയ ഒരു പേടിയോടെ പതിയെ രഘുവിന്റെ മുറി ലക്ഷ്യമാക്കി നടന്നു…

പുറത്തു കോരി ചൊരിയുന്ന മഴയുടെ തണുപ്പിൽ തന്റെ ശരിരത്തിന്റെ ദാഹം സഹിക്കാൻ പറ്റാതെ സരസ്വതി മെല്ലെ രഘുവിന്റെ വാതിലിനു അടുത്തു ചെന്നു പതിയെ ആ വാതിലിനു മുട്ടി…

“രഘു.. മോനെ രഘു”

ശബ്‌ദം തായ്‌തി കൊണ്ട് സരസ്വതി രഘുവിനെ വിളിച്ചു…

വാറ്റടിച്ചു കിളി പോയി കിടക്കുന്ന രഘുവീനു സരസ്വതി മുട്ടി വിളിക്കുന്നതൊന്നും കേൾക്കുന്നത്തെ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല..