മനയ്ക്കലെ വിശേഷങ്ങൾ 7 [ Anu ] 264

“ആഹ്ഹ്.. മായേ.. ഉമ്മ… ഉഫ്ഫ് എന്തു സുഖ പൊന്നെ.. ”

ആ മഴയിലും ആ കൊടും തണുപ്പിൽ പോലും അവർ വിയർത്തു പോയിരുന്നു..

ക്ഷീണം കൊണ്ട് അവളുടെ ദേഹത്തേക്കു അവൻ അമർന്നു കിടന്നു.. അവൻ തനിക്കു എകിയ സുഖത്താൽ അവൾ അവനെ ഇറുക്കി പുണർന്നു…

“ശു.. ശു.. ”

ദാമു വാതിൽക്കൽ നിന്ന് ഒന്നു കൂടെ അവനോടു കേറി വരട്ടെന്ന് ചോദിച്ചു..

അവളോടുള്ള അവന്റെ എല്ലാ ദേഷ്യവും അവനു മാറിയിരുന്നു ആ പഴയ മായയെ തനിക്കു തിരിച്ചു കിട്ടിയ പോലെ തോന്നി അവനു .. ഇ കിളവൻ ദാമുവിന് തന്റെ മായയെ കൊടുക്കാൻ പറ്റില്ല എന്ന് ഉറപ്പിച്ച് അവൻ ഒന്നു അവളെ നോക്കി.. ഇത്രയും കാലം അനുഭവിക്കാത്ത ആ രതിമൂർച്ഛയിൽ തളർന്നു പോയ അവൾ കണ്ണടച്ച് കിതച്ചു കൊണ്ട് ഇരിക്കുവാണ്..

മെല്ലെ അവൻ ഒന്നു എഴുന്നേറ്റത്തു പോലും അവൾ അപ്പോൾ അറിഞ്ഞില്ല..

കണ്ണടച്ച് കിടക്കുന്ന അവളെ നോക്കി തന്റെ ലുങ്കി എടുത്തു ഒന്നു അരയിൽ ചുറ്റി ദാമു നിൽക്കുന്ന അടുത്തേക് അവൻ പോയി…

അവൻ ഇറങ്ങി വന്നപ്പോൾ ദാമുവിൻറെ മുഖത്തു വല്ലാത്ത ഒരു ആവേശവും സന്തോഷവും കണ്ടു…

“”അപ്പൊ എങ്ങനെയാ.. മോനെ ഞാൻ കേറട്ടെ അകത്തു.. നിന്റെ കാര്യം കഴിഞ്ഞില്ലേ.. ഇനി ദാമുവെട്ടൻ സുഖിപ്പിച്ചോളാം എന്റെ മായ കുട്ടിയെ മോൻ പൊക്കോ ഇനി ഇവിടെ നിൽക്കണ്ട പൊക്കോ പൊക്കോ””

ദാമു തന്റെ ലുങ്കിക് പുറത്തൂടെ കുലച്ച കുണ്ണയിൽ തടവി കൊണ്ട് ശബ്‌ദം കുറച്ചു അവനോടു പറഞ്ഞു.

മഴ അപ്പോയെക്കും പൂർണമായി മാറിയിരുന്നു…

“”അത് ദാമുവേട്ടാ അത് ശരിയാവില്ല അവൾക്കു അത് ഇഷ്ടമാവില്ല ചേട്ടൻ അകത്തു പോകണ്ട അവൾക്കു മാത്രമല്ല എനിക്കും അതങ്ങു ഇഷ്ടാവില്ല്യ”

അവന്റെ സ്വരം മാറി..

“കേട്ടോടാ ദാമു.. നീ എന്താ വിചാരിച്ചേ കിളവ.. എന്റെ മായയെ നിനക്ക് ഞാൻ കൂട്ടി തരുമെന്ന ശരിയാ അവളോട്‌ എനിക്ക് ദേഷ്യം ഉണ്ടായിരുന്നു നേരത്തെ പക്ഷെ ഇപ്പൊ അത് ഇല്ല അവളു എന്റെ പെണ് തന്നെയാ അത് എനിക്ക് ഇപ്പോഴാ മനസിലായത്.. അവളെ മനസിലാക്കാൻ എനിക്ക് ആയില്ല.. അവൾക് എന്നോട് ഇപ്പോഴും സ്നേഹം ഉള്ളത് കൊണ്ട എന്റെ എല്ലാത്തിനും സമ്മതിച്ചു തന്നത്.. വേണ്ട അവളെ കിട്ടുമെന്ന് താൻ കരുതണ്ട..താൻ അങ്ങ് മറന്നേക്ക്”