മനയ്ക്കലെ വിശേഷങ്ങൾ 7 [ Anu ] 264

അവൾക്കായി കാത്തിരിക്കുന്ന ദാമുവിൻറെ അടുത്തേക് ആ ചായ്‌പ്പിലേക്ക് അവളെയും കൈകളിൽ എടുത്തു കൊണ്ടു അവൻ നടന്നു… ആ അതി ശക്തിമായ കൊള്ളിയാൻ വെളിച്ചത്തിൽ രോമങ്ങളാൽ നിറഞ്ഞ അവന്റെ ദൃഢമായ ശരീരം നോക്കികൊണ്ട് അവൾ കൊതിയോടെ നിന്നു.. മനുവിനെകാളും ഉറച്ച ശരീരം ആയിരുന്നു അവനു..

കൊള്ളിയാൻ ഉണ്ടെങ്കിലും അവരുടെ സംഗമത്തിന് വിരുന്നൊരുകിയ പോലെ മഴയുടെ ശക്തി പതിയെ കുറഞ്ഞു വന്നു ..

തറവാട്ടിലെ കന്നിമൂലയിലെ ആ ഓട് മേഞ്ഞ ചായ്പ്പിലെക്ക് തണുത്തു കുടുകുട വിറയ്ക്കുന്ന അവളെയും എടുത്തു കൊണ്ട് അവൻ കയറി…

ദാമുവേട്ടൻ കിടക്കുന്ന ഒരു കട്ടിലു മാത്രമാണ് അവിടെ ഉണ്ടായിരുന്നത്.. അത് നോക്കി ഒരു സംശയത്തോടെ അവൾ ചോദിച്ചു..

“ദാമുവേട്ടൻ”

“ഏയ്യ് അയാള് ഇല്ല ആ വരാന്തയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നുണ്ട് ഞാൻ കണ്ടായിരുന്നു”

മായയെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് അവൻ ഒരു കള്ളം പറഞ്ഞു…

മായയെ അനുഭവിക്കാൻ ചായ്‌പ്പിനകത്തു മറഞ്ഞു ഇരിക്കുന്ന ദാമുവിനെ അവൾ കണ്ടതും ഇല്ല.. വരാൻ പോകുന്ന വെടിക്കെട്ടിനു മുമ്പുള്ള ശാന്തത മാത്രമായിരുന്നു അതെന്നു അവൾ അറിഞ്ഞതും ഇല്ല ..

മഴ പെയ്തു നനഞ്ഞു കുതിർന്ന കട്ടിലിലേക്കു അവളെ അവൻ മെല്ലെ കിടത്തി..

ഇണചേരാൻ ഒരുങ്ങി നിൽക്കുന്ന നാഗങ്ങളെ പോലെ.. അവൻ അവളിലേക്കു ചാഞ്ഞു…

കണ്ണടച്ച് അവന്റെ ചുംബനങ്ങൾക്കായി ദാഹിക്കുന്ന അവളുടെ മുഖം കൈയിൽ എടുത്തു കൊണ്ട് അവളുടെ നെറ്റിയിലും കവിളിലും ആ ചെഞ്ചുണ്ടിലും തുരുതുരെ ചുംബനങ്ങൾ കൊണ്ടു മൂടി…..

ഒരു ചുവന്ന നൈറ്റി ആയിരുന്നു മായയുടെ അപ്പോഴത്തെ വേഷം.. മഴ നനഞ്ഞു ആ നൈറ്റി അവളുടെ മാധകമേനിയെ പുറത്തേക്കു എടുത്തു കാണിക്കുന്ന പരുവത്തിൽ ആയിരുന്നു.. ഇടതടവില്ലാതെ കൊള്ളിയാൻ മിന്നുമ്പോൾ അവളുടെ ആ അഴക്കാർന്ന മേനിയുടെ നയന സൗന്ദര്യം അവൻ കണ്ണിമ വെട്ടാതെ നോക്കി നിന്നു … ഇതു പോലൊരു അപ്സരസിനെ അനുഭവിക്കാൻ കിട്ടിയ ഞാൻ എത്ര ഭാഗ്യവാൻ ആണെന്ന് ഓർത്ത് അവൻ സ്വയം ഒന്നു അഭിമാനിച്ചു ..

ആ.. ആലില വയറിലേക്കു അവന്റെ മുഖം അമർന്നപ്പോൾ അവൾ ഒന്നു കണ്ണടച്ച് മൂളുകയല്ലാതെ..

“മ്മ് “”മ്മ്മ്”