മനസാകെ ഉന്മാദം 1 [സ്പൾബർ] 870

തനിക്കുണ്ടായിരുന്ന ഒരേ ഒരു കൂട്ടായിരുന്നു ഷീബ. മറ്റുള്ള എല്ലാവരുടേയും വിവാഹം എന്നേ കഴിഞ്ഞതാണ്.. ഷീബയും താനും മാത്രമേ ബാക്കിയുണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ… കഴിഞ്ഞ വർഷം അവളും കല്യാണം കഴിഞ്ഞു. ഈ വർഷം ഗർഭിണിയുമായി..

താനിങ്ങിനെ മൂത്ത് നരച്ച് തീരത്തേയുള്ളൂ…
ഗർഭിണിയായില്ലെങ്കിലും വേണ്ടില്ല.. കല്യാണമൊന്ന് കഴിഞ്ഞ് കിട്ടിയാൽ മതി..
പിളർപ്പിനുള്ളിലെ കുത്തിക്കഴപ്പ് സഹിക്കാനാവാതായിരിക്കുന്നു.

അല്ലാ… അതിനിപ്പോ കല്യാണം കഴിക്കണം എന്നൊക്കെയുണ്ടോ… ?

വേണ്ടാ… അതിന് കല്യാണം കഴിക്കണമെന്നില്ല.. അല്ലാതെയും തന്റെ നെയ്യുരുകുന്ന പിളർപ്പിലേക്ക് കുണ്ണ കയറ്റാം..
കാർത്തുവിന്റെ ദേഹമാകെ പുതിയൊരൂർജ്ജം വന്ന് പൊതിഞ്ഞു.

അതെ, ഇനി കാത്തിരിക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല..
ഇനി അതും ഞാൻ ചെയ്യും…
പക്ഷേ ആര്.. എന്ന്.. എവിടെ വെച്ച്…?

കാർത്തുവിന്റെ മുറി വാതിൽക്കൽ വന്ന് എത്തിനോക്കി. കമിഴ്ന്ന് കിടക്കുകയാണവൾ. കരയുകയാണോ.?

സ്നേഹ മെല്ലെ വന്ന് അവൾക്കരികിൽ ഇരുന്നു. അത് കാർത്തു അറിഞ്ഞെങ്കിലും അവൾ അറിയാത്ത പോലെ കിടന്നു.

“ ടീ കാർത്തൂ.. എന്റെ പൊന്നിന് എന്ത് പറ്റിയെടീ… ? “

അവളുടെ പുറം തലോടിക്കൊണ്ട് സ്നേഹ, സ്നേഹത്തോടെ ചോദിച്ചു.
ഈ ചോദ്യം വരുമെന്നും, ഇനി അതിൽ പിടിച്ച് കയറണമെന്നും തീരുമാനിച്ചിരുന്ന കാർത്തു, ഇത് വരെ നിറയാത്ത തൻറെ കണ്ണുകളിൽ പണിപ്പെട്ട് വെള്ളം വരുത്തിക്കൊണ്ട് എണീറ്റിരുന്നു.

“ ഒന്നൂല്ലമ്മേ…. ‘“

എന്തൊക്കെയോ ഉണ്ട് എന്നൊരു ധ്വനി വരുന്ന തരത്തിൽ കാർത്തു പറഞ്ഞു.

“ പിന്നെന്തിനാ മോള് കരയുന്നേ.. ?”